OZZY OSBOURNE

BARK AT THE MOON

December-1983

(CBS)

 

SIDE I: “Bark At The Moon”, “You're No Different”, “Now You See It (Now You Don't)”, “Rock 'N' Roll Rebel”.

SIDE II: “Centre Of Eternity”, “So Tired”, “Slow Down”, “Waiting For Darkness”, “Spiders”.

GROUP: Ozzy Osbourne – Vocals, Jake E. Lee – Guitar, Bob Daisley – Bass, Tommy Aldridge – Drums and Don Airey – Keyboards.

Produced by Max Norman.

 

Το 1983 ο Ozzy, βρίσκεται έναν χρόνο μετά, μπροστά από τον θάνατο του θρύλου της κιθάρας και συνοδοιπόρο του στη solo καριέρα, Randy Rhoads. Ο ταλαντούχος κιθαρίστας μαζί με τον Ozzy είχαν ήδη κυκλοφορήσει δύο albums διαμάντια, μέχρι που ο Rhoads πεθαίνει σ’ ένα τραγικό αεροπορικό ατύχημα. Ο Ozzy Οsbourne όμως πλαισιωμένος (πάντα), από ταλαντούχους μουσικούς, συνεχίζει και ηχογραφεί έναν δίσκο που θεωρείτε από τους καλύτερους στην καριέρα του. Τώρα θα μου πιείτε γιατί παρουσιάζω το “Bark At The Moon” και όχι κάποιο από τα δύο πρώτα του album με τον Randy; Γιατί αυτός ο δίσκος ήταν ο πρώτος που άκουσα και αγόρασα στα 1983, όταν άρχισα να μαζεύω βινύλια, αλλά γιατί κι αυτός είναι ένας κλασσικός μεγάλος δίσκος. Μπορεί να μην είναι καινοτόμος, όπως οι δύο πρώτοι, μπορεί να μην είναι επαναστατικός ή ριζοσπαστικός ως προς τη μουσική του αντίληψη, είναι όμως ευφυής για αρκετούς λόγους. Ο Ozzy, ηχογραφεί εδώ, στο “Bark At The Moon” τα καλύτερα φωνητικά που έχει γράψει ποτέ, είναι ίσως σε μια περίοδο που είναι στο ζενίθ του ως solo καλλιτέχνης, αλλά έχει επίσης και την στάμπα, ότι τραγουδούσε στο πρώτο Ηeavy Μetal συγκρότημα, ever. Το ότι δεν είχε αρκετά καλή φωνή σε συνδυασμό με το προηγούμενο, τον κάνει σίγουρα πιο απαιτητικό με τον εαυτό του. Εδώ μας δείχνει ότι αν είσαι πραγματικός και όχι δήθεν, γράφεις και το πιο τέλειο album και δεν χρειάζεται να έχεις φωνάρα, στα συν του βέβαια… είναι ότι τότε η φωνή του ήταν και είναι τρομερά χαρακτηριστική και την θυμάσαι μια για πάντα. Όμως το “Bark At The Moon” είναι κι ένας ευφυής δίσκος, γιατί ισορροπεί την εμπορικότητα στην τότε (poser) εποχή, τις πολύ καλές μελωδικές συνθέσεις και την Rock star δόξα, με τον προβληματισμό στους στίχους, με το σκοτεινό στοιχείο στην ατμόσφαιρα. Με μικρά και μελωδικότατα solos από τον guitar hero, Jake E. Lee, με άρτιο παίξιμο Αμερικάνικης Metal/ Rock μουσικής γενικότερα και το αποτέλεσμα είναι ένα σίγουρα κλασσικό album, που προσέφερε ένα ακόμα λιθάρι στον πύργο της Ηard Rock και Heavy Metal μουσικής. Θα μπορούσε άνετα αυτό το album, να δοθεί σ’ έναν άσχετο που θα ρωτούσε να μάθει τί ακριβώς είναι το σκληρό Rock της δεκαετίας του 1980, τόσο μα τόσο απλά.

Το πρώτο τραγούδι του δίσκου, είναι το ομώνυμο “Bark At The Moon” και ξεκινάει με ένα γρήγορο riff α-λα Rhoads, από τα πιο πιασάρικα και εμπορικά τραγούδια του θείου Ozzy… όμορφο, απλό, μελωδικό και με ωραίες γραμμές στα φωνητικά. Στο τέλος, ο Ozzy μιμείται πολύ πειστικά έναν λύκο, το δε solo της κιθάρας του Jake είναι χάρμα μελωδίας. Στη συνέχεια το “Υou’re No Different”, ένα από τα αγαπημένα τραγούδια, με μια πιο ψυχεδελική διάθεση, αργό, μ’ ένα δυνατό rhythm section να παραπέμπει σε δεκαετία του 1970 και με όμορφα και αχνά πλήκτρα από τον Airey να το συνοδεύουν. Η κιθάρα εδώ κάνει πολύ όμορφη δουλεία, χωρίς υπερβολές και πολλές φανφάρες, θα μπορούσε να θεωρηθεί και μία από τις κλασσικές Μetal μπαλάντες, στιχουργικά έχει κοινωνικό-προσωπικό προβληματισμό. Στο “Now You See It”, έχουμε ένα πανέμορφο Hard Ρock/ Μetal τραγούδι με ωραία γραμμή στα φωνητικά και σε κουπλέ και σε ρεφρέν, κλασσικό δείγμα Ηeavy μουσικής της δεκαετίας του 1980. Η συνέχεια έρχεται με το “Rock ’N’ Roll Rebel”, ένα κλασσικότατο τραγούδι, με στακάτο μπάσο από τον Bob, καυστικοί στίχοι για την Rock μουσική, αχνά πλήκτρα, πάλι ωραίες αλλά συγκρατημένες κιθάρες και όμορφα φωνητικά. Η δεύτερη πλευρά του δίσκου, ξεκινά με το “Centre Of Eternity”, όπου ακούμε ένα γρήγορο μελωδικό Μetal/ Rock τραγούδι, με εμφανή ψήγματα από  την δεκαετία του 1970 στο ρεφρέν. Ένα ακόμη τραγούδι με έξυπνες γραμμές φωνητικών, το χαρακτηριστικό δηλαδή όλου του δίσκου, το solo από την κιθάρα είναι πολύ όμορφο και εδώ. Στο “So Tired” ακούμε μία 80’s Aμερικάνικη μπαλάντα, με ορχηστρική μουσική, πλήκτρα, πιάνο και με μία power ballad διάθεση, που κρύβει όμως σημειώσεις από παλιές 70’s μπαλάντες από μεγαθήρια της Pop και Rock μουσικής. Το “Slow Down”, είναι ένα χαρούμενο μελωδικό Rock/ Metal τραγούδι, με ανεβασμένη διάθεση και αρκετά πιασάρικο συνθηματικό ρεφρέν. Ενώ, το προτελευταίο τραγούδι του δίσκου, είναι το πολύ όμορφο και σκοτεινό “Waiting For Darkness”, ένα διαμάντι σκοτεινής κλασσικής Μetal/ Hard Rock μουσικής, με πομπώδη ατμόσφαιρα και πάντα με αχνά πλήκτρα στο background. Η κιθάρα παίζει έξυπνες μελωδίες, συγκρατημένα πάλι όπως και σ’ όλον τον δίσκο, ο Ozzy τραγουδάει τέλεια εδώ και η ενορχήστρωση στο σύνολο της καταλήγει σε μία Ρrog και μελωδική Rock κορύφωση, με πλήκτρα και κιθάρες, ένα πολύ όμορφο δείγμα μελωδικής σκληρής μουσικής. Το τελευταίο είναι το “Spiders”, που ακροβατεί μεταξύ εμπορικού και μελωδικού σκληρού Rock ήχου και 70’s Hard Rock ψυχεδελικών επιρροών.

Γενικότερα ένας από τους καλύτερους μελωδικούς Heavy Metal δίσκους, κλασσικός, με πανέξυπνες γραμμές φωνητικών και προσεγμένη ενορχήστρωση. Υποστηρίξτε τον τοπικό σας λυκάνθρωπο… Ένα χρόνο μετά τον φρικτό θάνατο του Randy Rhoads, ο Ozzy επέστρεψε ουρλιάζοντας πίσω από το μικρόφωνο με την κυκλοφορία του “Bark At The Moon”. Ο Jake E. Lee, προσλήφθηκε για να αναλάβει την θέση του αείμνηστου και σπουδαίου Rhoads. Ένα πολύ δύσκολο έργο για κάθε θνητό κιθαρίστα. Είναι σωστό ότι ο “Πρίγκιπας του Σκότους”, έφερε έναν μοναδικό αντικαταστάτη, ο Lee μπήκε πολύ επιθετικά και ήταν ικανός να κάνει πολλά επιδέξια πράγματα με την κιθάρα του. Σε παραγωγή Max Norman, το “Bark At The Moon” προβάλλει την αστρική κιθάρα του Lee, μπορεί κανείς μόνο να φανταστεί τι έπεσε πάνω στον Ozzy, όταν το φεγγάρι ήταν σε πανσέληνο. Με τον σκληροτράχηλο Tommy Aldridge πίσω από το drum kit και τον Don Airey πίσω από τα keyboards, να συμπληρώνουν την ανανεωμένη σύνθεση, ο Ozzy πίστευε ότι η καριέρα του είχε τελειώσει αφού ο κιθαρίστας του Randy Rhoads πέθανε. Πίστευε ότι κανείς δεν θα μπορούσε να τον αντικαταστήσει ως κιθαρίστας αλλά η σύζυγος του Sharon τον έπεισε να συνεχίσει. Ο Ozzy έψαχνε έναν νέο κιθαρίστα και βρήκε τον νεαρό Jake E. Lee, ο μπασίστας Dana Strum πρότεινε στον Ozzy να δώσει τη δουλειά στον Lee, o Strum ήταν επίσης, μερικά χρόνια νωρίτερα που πρότεινε τον Rhoads να ενταθεί στο νέο συγκρότημα του Ozzy. Δεν ήταν λοιπόν έκπληξη το γεγονός ότι ο Ozzy εμπιστεύτηκε για άλλη μια φορά την κρίση του Stum, ο Lee έδωσε νέα ζωή στο συγκρότημα και έγινε σημαντικό μέρος του συγκροτήματος. Το “Bark At The Moon” ήταν μια μεγάλη εμπορική επιτυχία και ο Ozzy απέδειξε ότι μπορούσε να κάνει καλή μουσική χωρίς τον εκλιπόντα Randy Rhoads. Η ερμηνεία της κιθάρας από τον Jake E. Lee είναι συγκλονιστική σε όλο τον δίσκο, κανείς δεν θα μπορούσε να αντικαταστήσει τον Randy, αλλά ο Lee έκανε εξαιρετική δουλειά. Σίγουρα ο Jake δεν είναι ο Randy, είναι εντελώς άδικο να λες κάτι τέτοιο και να κρατάς τον Jake στα πρότυπα ενός κιθαρίστα όπως ο Randy Rhoads. Αλλά από την άλλη, ο Jake έγινε ένας από τους μεγαλύτερους Metal κιθαρίστες όλων των εποχών, ειδικά στα 80’s… Το “Bark Αt Τhe Moon” είναι ένα πολύ καλό album, αλλά δεν πλησιάζει τα κλασικά LP όπως το “Diary Of A Madman” ή το “Blizzard Of Ozz”, o λόγος δεν είναι η δουλειά της κιθάρας αλλά η σύνθεση των τραγουδιών, αλλά ακούγεται πολύ ευχάριστα και είναι μια νέα αρχή για τον Madman, “Πρίγκιπα του Σκότους”…

 

OZZY… (3-December-1948 ~ 22-July-2025)… Αιωνία σου η μνήμη…

Έφυγε, η πρώτη φωνή που τραγούδησε Heavy Metal. Έφυγε, ένας άνθρωπος που άλλαξε την Rock μουσική και την έβαλε όχι μερικά σκαλοπάτια πιο πάνω αλλά, ουρανοξύστες ολόκληρους. Ένας άνθρωπος με μία ιδιαίτερη φωνή αλλά και εμβληματική προσωπικότητα… Ότι και να πούμε, λίγα είναι… πολύ λίγα… Δεν υπήρχε κανένας που να έχει προσφέρει τόσα πολλά στη σκληρή Rock μουσική. Εσύ ήσουν ο ένας, γιατί ήσουν ο καλύτερος, γιατί ήσουν ο πρώτος κι αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Αντίο OZZY, διασκέδασε όλους τους εκεί ψηλά…