FASTWAY

FASTWAY

April 1983

(CBS)

 

SIDE I: “Easy Livin'”, “Feel Me, Touch Me (Do Anything You Want)”, “All I Need Is Your Love”, “Another Day”, “Heft”.

SIDE II: “We Become One”, “Give It All You Got”, “Say What You Will”, “You Got Me Runnin'”, “Give It Some Action”.

 

FASTWAY: Dave King – Vocals, Eddie Clarke – Guitar and Jerry Shirley – Drums.

Producer by Eddie Kramer.

 

Οι Fastway σχηματίστηκαν στα 1982, από τον πρώην κιθαρίστα των Motörhead, “Fast” Eddie Clarke και τον πρώην μπασίστα των UFO, Pete Way. Κατά τη διάρκεια της αρχικής ηχογράφησης για το ομότιτλο ντεμπούτο δίσκο τους, ο Pete Way βγήκε από το συγκρότημα για ν’ ανέβει στο τρελό τραίνο του Ozzy Osbourne. Βασικά ο Way έφυγε από το group πριν αρχίσουν καλά-καλά οι ηχογραφήσεις, απλά μια ωραία πρωία σταμάτησε να πηγαίνει στις πρόβες στο studio, τόσο απλά. Παρ' όλα αυτά, το group συνέχισε στο studio με τον session μουσικό Micky Feat στο μπάσο και να συμπληρώνει το κενό του Pete. Αλλά, το επώνυμο του Way, έμεινε για πάντα στο όνομα του group. Έτσι συγκαταλέγονται στα συγκροτήματα που είχαν κάποιο διάσημο μέλος στην σύνθεση τους, αλλά ως group πήγαν προς την αντίθετη κατεύθυνση, σε σχέση με αυτήν (ας πούμε), των Waysted, group του Pete Way. Η μόνη ομοιότητα ανάμεσα στα δύο groups, ήταν ότι και τα δύο ήταν πολύ μπροστά για την εποχή τους, γι’ αυτό άλλωστε και ποτέ δεν έπιασαν την καλή, από εμπορικής επιτυχίας. Ο Clarke ήταν πια το επίκεντρο των Fastway, η ηχογράφηση του album περιλαμβάνει ένα συμπαγές σύνολο σκληρών Rock τραγουδιών βασισμένων στο Blues και έχουν επηρεαστεί σε αξιοσημείωτο και μεγάλο βαθμό από τους Led Zeppelin. Το στυλ της φωνής του King, είναι προσαρμοσμένο κατά πολύ, στα μέτρα του Robert Plant και του Jack Russel (Great White). Ο “Fast” Eddie, προσπάθησε να καλύψει μια ευρύτερη μουσική γκάμα μ’ αυτό το συγκρότημα, σε σχέση με το μουσικό ηχητικό φάσμα του υπερηχητικού trio, του Lemmy. Παρά, το γεγονός ότι έκοψε μεγάλο μέρος των μαλλιών του πριν ξεκινήσει το δισκογραφικό έργο του συγκροτήματος, ο Clarke εξακολουθούσε να τραβάει από την Smirnoff και την Carlsberg, την έμπνευση του. Το υπέροχο παίξιμο στα drums από τον Jerry Shirley, που πιο παλιά ήταν στους Humple Pie και τα δραματικά φωνητικά του Dave King, συνοψίζουν τον ήχο του group, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν ένας συνδυασμός της δύναμης των Rainbow, με την υψηλή κλάση των Led Zeppelin.

Τα δέκα τραγούδια του ομώνυμου album, καθοδηγούνται από σφιχτές συνθέσεις, που έγιναν σε παραγωγή του βετεράνου Eddie Kramer. Το super κομμάτι “Helt”, δείχνει ότι το group τα καταφέρνει πολύ καλά και χωρίς μπασίστα, τουλάχιστον στο περιβάλλον του studio. Τα πιο ξεχωριστά τραγούδια από την αχαλίνωτη ηχογράφηση του δίσκου, περιλαμβάνουν το δυνατό “We Become One”, το πολύ καλό “Say What You Will”, το καθηλωτικό “Another Day”, το επιβλητικό “Give It All You Got” και το βασικό single του δίσκου, το ζωηρό “Easy Livin'”, το οποίο δεν είναι διασκευή (cover) του τραγουδιού των Uriah Heep, αλλά όλα είναι ένα άγριο σύνολο συνθέσεων. Οι Fastway αναγνωρίστηκαν ελάχιστα και ο Eddie κινήθηκε προς ένα πολύ πιο Αμερικανικό ήχο, με τα keyboards να κυριαρχούν, στα επόμενα albums του συγκροτήματος του. Τα επόμενα albums απέτυχαν να ταιριάξουν με τη συνολική ένταση και την συνέπεια της πρώτης κυκλοφορίας του group. Πράγματι, αυτή ήταν μια πολύ καλή επιστροφή, αυτού του υπέροχου κιθαρίστα, χωρίς τον οποίο, δεν φοβάμαι να το γράψω, οι Motörhead δεν θα είχαν φτάσει ποτέ εκεί που έφτασαν. Ο “Fast” Eddie αυτός ο σκοτεινός, ο ντροπαλός, ο επαγγελματίας από κάθε άποψη, μας παραδίδει εδώ, όλη την ιδιοφυΐα του ταλέντου του, είτε στο επίπεδο της καθαρής κιθαριστικής τεχνικής του, είτε ως προς την ευφυΐα που διαθέτει, για να τοποθετήσει τη μουσική του μέσα στον κόσμο του Heavy Metal. Τούτο το album έκανε αμέσως εντύπωση, ως η συνοπτική ιδέα που προσφέρουν οι Fastway. Φυσικά, πολλοί θα πουν ότι πρόκειται για μια νέα εμφάνιση των Led Zeppelin, ιδιαίτερα στιγματισμένη από την ψηλή φωνή του τραγουδιστή τους, τα ίδια είχαν πει άλλωστε κάποτε και για τους Great White. Αλλά, στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα τέτοιο κι αν πρόκειται για μια νέα εμφάνιση των Zeppelin, τότε είναι ένα εξαιρετικό group της περιόδου του “Black Dog”, όπου αυτό το συγκρότημα βρήκε πραγματικά τη θέση του στο Heavy Metal σύμπαν. Εδώ, οι Fastway, ζωντανεύουν συνθέσεις μεταξύ ξέφρενης ταχύτητας και εκτελεστικής φινέτσας. Αγνοήστε αν μπορείτε, την φωνή του τραγουδιστή, (με άλλα λόγια, μην τη συγκρίνετε με του Robert Plant) και δώστε στον εαυτό σας, τα καλά τοποθετημένα κιθαριστικά riff του Eddie και τα ακριβή τύμπανα για να δώσετε έναν καλό και αξιοπρεπή χαρακτήρα, σε τούτο το ξεχασμένο 80’s album. Η μουσική του group είναι μια πιο βαριά εκδοχή του Ηard Βoogie Βlues Rock της δεκαετίας του 1970, που ενσωματώνει όμως τους ήχους των προηγούμενων συγκροτημάτων τους. Όποιος είναι εξοικειωμένος με το πρώιμο ήχο των Motörhead θα αναγνωρίσει αμέσως τα ξεχωριστά κιθαριστικά riff του Clarke που είναι αρκετά παρόμοια με ότι έπαιζε στο παλιό του συγκρότημα, όπως ας πούμε στο “Ace Of Spades”. Αν και οι Fastway έχουν διαφορετικό ήχο στις συνθέσεις τους, η νεανική ενέργεια όμως του Ιρλανδού τραγουδιστή Dave King είναι αυτό που πραγματικά ανεβάζει, το συγκρότημα σε πολύ υψηλότερο επίπεδο. Με βαριά Βluesy grooves, βαριές γραμμές μπάσου και τα ξεχωριστά παθιασμένα φωνητικά του King, απέδειξαν ότι τα 70’s ήταν ακόμα μια βιώσιμη μουσική έκφραση παρά το γεγονός ότι ο κόσμος φαινομενικά κυριευόταν τότε, από τα ηλίθια new wave και το synthpop. Η φωνή του King ανεβάζει τη μουσική τους, σε εκστατικά ύψη και το γεγονός ότι όλα τα τραγούδια ακούγονται διαφορετικά το ένα από το άλλο κάνει το album, μια αρκετά εθιστική επαναλαμβανόμενη ακρόαση. Θα έλεγα ότι το “Fastway”, ακούγεται σαν ένα υβρίδιο πρώιμων Motörhead και Led Zeppelin στα πιο βαριά τους, τούτο το album είναι κάπως ξεχασμένο, στην τεράστια χρονικά μουσική ιστορία του Heavy Metal, αλλά αξίζει να το ακούσετε. Το συγκρότημα ήταν λοιπόν, μια ενδιαφέρουσα δημιουργία της δεκαετίας του 1980, που ιδρύθηκε από δυσαρεστημένα μέλη επιτυχημένων συγκροτημάτων της δεκαετίας του 1970, που αποφάσισαν να πάνε την μουσική τους παραπέρα. Στο πρώτο του album, το group βρήκε μια απρόσμενη μικρή όμως επιτυχία, κυρίως λόγω της έντονης προβολής των video-clip του, από το MTV τα “Say What You Will”, “We Become One” και “Easy Livin’”, παιζόντουσαν πολύ συχνά από το μουσικό κανάλι.

 

ΔΙΣΚΟΓΡΦΙΑ FASTWAY

Fastway [1983]

All Fired Up [1984]

Waiting For The Roar [1986]

Trick Or Treat [1986]

On Target [1988]

Bad Bad Girls [1990]

Say What You Will: Live [1991]

On Target Reworked [1998]

The Collection [2000]

Steal The Show, Live 1983-1984 [2010]

Eat Dog Eat [2011]

 

 

TRIVIA…

Ο Edward Allan Clarke, ήταν γνωστός ως “Fast” Eddie Clarke ή πιο απλά ως “Fast” Eddie. Γεννήθηκε στις 5 Οκτωβρίου του 1950, ενώ, πέθανε στις 10 Ιανουαρίου του 2018, σε ηλικία 67 ετών, σε νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν για πνευμονία.