PIPPER

PIPPER

1976

(A&M Records)

SIDE I: “Out Of Control”, “Whatcha Gonna Do”, “The Road”, “Sail Away”.

SIDE II: “Who's Your Boyfriend? (I Got A Feelin')”, “Telephone Relation”, “The Last Time”, “42nd Street”, “Can't Live With Ya, Can't Live Without Ya”.

PIPPER: Billy Squier – Vocals/ Guitar, Alan Nolan – Guitar, Tommy Gunn – Guitar, Danny McGary – Bass and Richie Fontana – Drums.

Produced by John Anthony.

Οι Piper σχηματίστηκαν στα 1975 στο Woodstock (NY) διαλύθηκαν το 1978.
Δημιουργήθηκαν από τον πρώην τραγουδιστή/ κιθαρίστα των Sidewinders, Billy Squier, κατέγραψαν δύο δίσκους πριν χωρίσουν οριστικά με τον Squier ν’ ακολουθεί μια πιο επιτυχημένη solo καριέρα. Με την προτροπή του manager των KISS, Bill Aucoin, υπόγραψαν δισκογραφικό συμβόλαιο με την Α&Μ.

Και τα δύο album τους είναι γεμάτα με σκληρό Hard Rock στο ύφος της εποχής (70’s), ο ήχος τους μοντέρνος και θυμίζει πιθανά κάτι από Led Zeppelin αλλά και Cheap Trick. Τα όμορφα χρωματισμένα φωνητικά του Billy, τα οποία ακολουθούσαν κατά ένα μεγάλο μέρος, το χρώμα και την τεχνική του Robert Plant ήταν εκπληκτικά, το συγκρότημα έτσι κατάφερε να τραβήξει την προσοχή του κοινού με το πρώτο του album.

Το αυτοβιογραφικό ντεμπούτο LP των Piper, χαρακτηρίζεται από τις πολύ επίπεδες συνθετικές διαδρομές με περίπλοκες ρυθμίσεις και κάθε μέλος συνεισφέρει στα δεύτερα φωνητικά. Όλο το υλικό έχει μια όμορφη σοβαρότητα, και ο Billy Squier ήταν προικισμένος με μοναδική, υψηλή φωνή, το album είναι φρέσκο όλα κυλούσαν ομαλά, το ρεπερτόριο καλό, οι ενορχηστρώσεις προσεγμένες, ενώ υπήρχαν και δυναμικές συνθέσεις. 

Στον δίσκο υπάρχει και μια διασκευή στους Rolling Stones στο “The Last Time”. Πάντως, τα τέσσερα πρωτότυπα τραγούδια που ξεχωρίζουν είναι τα εξής… ξεκινώντας με το “Out Of Control”, το γρήγορο “Telephone Relation”, “42nd Street” και το τελευταίο που κλείνει το album το  ”, “Can't Live With Ya, Can't Live Without Ya”. Το “Sail Away” είναι το μεγαλύτερο σε διάρκεια από τα εννέα που υπάρχουν στο ομώνυμο album, ανοίγει με ένα riff που ο κύριος Kenny Loggins το έκλεψε και το πέρασε στο “Footloose”, το οποίο τον οδήγησε την κορυφή των charts για τρεις συνεχόμενες εβδομάδες τον Απρίλιο του 1984. Αντίθετα, οι Piper δεν ήρθαν ποτέ κοντά στο να κερδίσουν ένα χτύπημα στα charts, αδικία.

Πολλές οι δυνατότητες αυτού του group, αλλά δυστυχώς έμειναν κάτω από το συρτάρι και ξεχασμένες κάπου, όπως έγινε και με τούτο το ντεμπούτο album τους. Η πρώτη πλευρά είναι λίγο πιο ισορροπημένη, αλλά αυτό δεν είναι καθόλου μα καθόλου κακό, αυτό που μετράει είναι η πολύ καλή πτυχή που έχει η μουσική τους. Όπως το μοναδικό τραγούδι “Who's Your Boyfriend? (I Got A Feelin')”, που ήταν ένα υπέροχο hit-single, παρά την αποτυχία του να πάρει ένα οποιοδήποτε airplay στο ράδιο. Ο Billy Squier πάντως, του έδωσε κι άλλη μια δεύτερη ευκαιρία, αφού το έβαλε ξανά στο πρώτο του προσωπικό δίσκο το 1979, lead κιθαρίστας στο εν λόγο LP είναι ο Bruce Kulick (KISS).

Τα φωνητικά του Billy καθ’ όλη τη διάρκεια του δίσκου είναι πολύ καλά, αν και παίρνουν λίγο από την βρώμικη screetchy της ΝΥ σε κάποια μέρη, ειδικά στα λιγότερο εστιασμένα τραγούδια. Λατρεύω αυτόν τον μελωδικό Hard Rock ήχο, από τα μέσα της δεκαετίας του 1970, αν και παραβλέπεται από τους περισσότερους Rock δήθεν ψαγμένους οπαδούς, φυσικά τόσα ξέρουν τόσα ακούν. Γιατί, για μερικούς δεν υπήρχε τίποτα που να αξίζει να αναφερθεί μεταξύ του Glam Rock και του street Hard Rock, πέραν των γνωστών ονομάτων του χώρου.

Στην πραγματικότητα, πολλά μουσικά σύνολα τύπου Piper, Artful Dodger, Fotomaker, απλά ν’ αναφέρουμε μόνο λίγα… έκαναν πολύ συναρπαστική μουσική ακριβώς σε εκείνη την εποχή στην ιστορία της Hard Rock μουσικής. Στο ντεμπούτο “Piper”, ο Billy Squier και η παρέα του δε φαίνεται να διστάζουν να είναι και λίγο πιο ήπιοι μεταξύ των νεότερων ήχων της εποχής, ένας ήχος που με την εμφάνιση του θα ονομαζόταν αργότερα Ρower-pop και το πιο αξιοσημείωτο είναι ότι οι Piper ήταν από τους πρώτους που έπαιξαν αυτόν τον ήχο.

Η μεγάλη δύναμη του Billy Squier, ήταν φυσικά η φωνή του που προκαλεί πολλά «εγκεφαλικά επεισόδια», η αλήθεια πρέπει να ειπωθεί. Επίσης, η μελωδία όπως και το στερεό ηλεκτρικό μουσικό-ηχητικό σκηνικό, ήταν ο πραγματικός κάτοχος της μουσικής απόλαυσης εδώ και αυτό εξαρτάται κυρίως από τον Squier.

Μετά από μια περιοδεία μαζί με KISS και Starz, ήρθε η κυκλοφορία του νέου LP των Piper που ήταν σε πιο απαλό προσανατολισμό και melodic pop Hard Rock του “Can’t Wait” το 1977. Πριν όμως κυκλοφορήσει και επίσημα το album, ο Squier θα γυρίσει σελίδα και θ’ ασχοληθεί με την solo καριέρα του που θα του αποφέρει περισσότερη φήμη. Με κύρια αίτια την φιλοδοξία του Billy Squier να είναι ο βασικός καθοδηγητής του συγκροτήματος οι Piper διαλύονται λίγο αργότερα στα 1978. Ο κιθαρίστας Tommy Gunn πήγε στους Lic, ενώ ο Richie Fontana εμφανίστηκε το 1978 στο solo album του Paul Stanley (KISS) και αργότερα εντάχθηκε στους Skatt Bros.

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ PIPER

Piper [1976]

Can’t Wait [1977]

TRIVIA

Μετά την διάλυση των Piper ο Billy Squier, υπέγραψε δισκογραφικό συμβόλαιο σαν καλλιτέχνης με την Capitol και το 1980 κυκλοφορεί το πρώτο του solo LP. Πάντως, η επιτυχία ήρθε τον επόμενο χρόνο το 1981 με τον δίσκο “Don’t Say No” χάρις στα δύο τραγούδια… “In The Dark” και “The Storke”.