PALADIN

PALADIN

1971

(Bronze)

SIDE I: “Bad Times”, “Carry Me Home”, “Dance Of The Cobra”.

SIDE II: “Third World”, “Fill Up Your Heart”, “Flying High”, “The Fakir”.

PALADIN: Derek Foley – Vocals/ Guitar, Peter Solley – Vocals/ Piano, Pete Beckett – Bass, Lou Stonebridge – Keyboards and Keith Webb – Drums.

Produced by Philamore Lincoln.

Το εξαιρετικό βρετανικό σχήμα του Prog/ Hard Rock, οι Paladin σχηματίστηκαν στα 1970 στην βρετανική πρωτεύουσα, από τον drummer Keith Webb και τον πληκτρά, βιολιστή και τραγουδιστή Peter Solley (ο οποίος ήταν και ο κύριος συνθέτης του σχήματος). Μαζί με τον τραγουδιστή-κιθαρίστα Derek Foley, τον πιανίστα Lou Stonebridge και τον μπασίστα Peter Beckett δημιούργησαν ένα τρομερό μουσικο σύνολο για την εποχή, το οποίο έπαιξε ένα αρκετά ενδιαφέρον Hard Rock, που συχνά ήταν επηρεασμένο από το σκληρό Progressive και το βρετανικό σκληρό Blues Rock. Χρησιμοποιούσαν πολλά εξωτικά μουσικά μοτίβα και ο ρυθμός τους είχε απίστευτους ελευθέρους αυτοσχεδιασμούς, αν και φωνητικά χρησιμοποιούνται με κάποια φειδώ, και αυτά είναι εξίσου εξαιρετικά. Μερική από τη μουσική τους ακούγεται σαν μια βρετανική εκδοχή της μουσικής των πρώτων 3 δίσκων των Journey, ή των πρωίμων Santana (αλλά στο πιο Hard Rock μορφή), ή ας πούμε των Lynyrd Skynyrd, λόγω της χρήσης των ρυθμών, των solo σε κιθάρα και piano.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 και στις αρχές της δεκαετίας του ’70, όταν τα περισσότερα μουσικά συγκροτήματα έψαχναν να βρουν την έμπνευση στον Αγγλικό μουσικό κόσμο, υπήρχαν κάποια λίγα περιστασιακά και παραδείγματα για το αντίθετο. Παρόλο που αναδύθηκαν στην Αγγλία, οι Paladin το μεγαλύτερο μέρος της έμπνευσης τους το είχαν κυρίως από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Το συγκρότημα κυκλοφόρησε το ομώνυμο ντεμπούτο του το 1971, η κριτική αναγνώριση για την εκτελεστική μουσική πλευρά του group ήταν πολύ καλές, αλλά και η ενσωμάτωση πολλών από τους ήχους που είχαν τραβήξει από την Αμερική. Συμπεριλαμβανομένων Jazzy Rock ρυθμών, Country εθνικών διακοσμήσεων και Ψυχεδέλεια, μα πάνω απ’ όλα κάποια ισχυρά πιασάρικα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της λαϊκής μουσικής, που ήταν ορατά ακόμα και κατά την πρώτη ακρόαση. Το συγκρότημα αποτελείται από πέντε μόνο μέλη, αλλά πολλοί νόμιζαν, ότι από τα μουσικά καθήκοντα τους που έδιναν σε αυτή τη κυκλοφορία αρκετά μεγάλη ποικιλία σε ήχους, τους οδήγησαν στο συμπέρασμα να πιστέψουν ότι οι Paladin αποτελούνται από έξι-επτά μέλη.
Θα σας δώσω δύο παραδείγματα τραγουδιών του δίσκου, στο “Bad Times” είναι προφανές ότι οι Paladin επηρεάστηκαν πολύ από Santana, ενώ το “Carry Me Home” θα σας κάνει να σκεφτείτε ότι είναι κάποιο τραγούδι των Lynyrd Skynyrd.

Ακολουθώντας λοιπόν, την τάση να ακούγονται μέσα από διάφορα μουσικά κινήματα, αναδύεται ένας ήχος από παράξενα υβρίδια Ψυχεδέλειας των 60’s, επηρεασμένο κι από τραγούδια της Jazz, το πιο εκπληκτικό είναι πώς πολλές φορές οι Paladin μεταμορφώνεται σ’ ένα βαρύτερο Hard Rock/ Heavy Rock σχήμα  από εκεί που δεν το περιμένεις. Αυτή είναι πάντως η μαγεία του over-the-top ήχου, που χτίζει ένα συγκλονιστικό τοίχο μουσικής με αντοχή στον χρόνο, που ακούγεται τέλειος, ζωντανός μετά από τέσσερεις δεκαετίες. Ας πούμε για το “Flying High” που αλλάζει και πάλι τα πράγματα εντελώς ξανά και ξαφνικά, ακούγεται σαν μια μπαλάντα από την AOR εποχή της δεκαετίας του ’70.

Αυτό πραγματικά πρέπει να είναι ένα από τα πιο αόριστα (μουσικά), βινύλια των αρχών της δεκαετίας του ’70, δεν έχω ακούσει ποτέ τόσα πολλά είδη και στυλ μουσικής να αναμειγνύονται και εναλλάσσονται τόσο πολύ ωραία μαζί.

Βρίσκω αυτό το κομμάτι βινυλίου πολύ ευχάριστο στο να το ακούσω, είναι μια μικτή σκληρή μουσική για διάφορους λόγους. Όλα τα τραγούδια των Paladin είναι πολύ καλά μέσα από τα αναδρομικά τους στυλ, για κάποιο λόγο αυτός ο μουσικό-ηχητικός εκλεκτισμός κι ας έχει διαφορετικά στυλ, σου αφήνει στο τέλος πραγματικά κάτι από τον δικό τους ήχο. Παρά το γεγονός ότι δεν είναι και η πιο πρωτότυπη ηχητική παρατήρηση της εποχής, οι μουσικοί είναι αρκετά ταλαντούχοι και οι συνθέσεις είναι πολύ πιασάρικες, είναι εξαιρετικές οι αναπαραστάσεις των μουσικών στυλ που τα ενσωματώνουν.

 Οι Paladin, αν και ήταν κάποτε στην εμπροσθοφυλακή του Hard Rock κινήματος των αρχών της δεκαετίας του ’70, ποτέ όμως δεν βρήκαν την μακροχρόνια επιτυχία και τώρα έχουν ξεχαστεί εντελώς από τους οπαδούς του Hard Rock/ Prog.

Είναι αλήθεια ότι η φήμη και η δημοτικότητα είναι πάντα ασταθής και όχι απαραίτητα καλός δείκτης ποιότητας, σίγουρα θα θυμάστε άλλα εκπληκτικά και δημοφιλή σχήματα από εκείνη την εποχή και τα θυμόμαστε ακόμη και σήμερα, ενώ τραγούδια των Paladin δεν είναι μέσα στη μνήμη σας. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι group όπως οι Paladin δεν αξίζει να μπουν μέσα στ’ ακούσματα σας το αντίθετο μάλιστα, μόλις εξαντλήσετε όλα τα μεγάλα συγκροτήματα του Ρrog, αξίζει να ρίξετε μια ματιά και σε αυτούς.

Συνολικά, αυτή είναι μια πολύ καλή ιδιαίτερη Hard Rock μουσική, η οποία δυστυχώς απέτυχε να πάρει μια πιο μεγάλη προσοχή την εποχή εκείνη, η οποία οδήγησε στη θανάτωση του group μετά την κυκλοφορία του 2^ου album τους “Charge”.

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ PALADIN

Paladin [1971]

Charge [1972]

Jazzattack [2002]

TRIVIA

Το 2002 κυκλοφόρησε το αρχειακό “Jazzattack”, που είναι κυρίως επανεκτελέσεις τραγουδιών, αλλά και κάποια ακυκλοφόρητα από το ντεμπούτο του 1971.

Ο Pete Beckett (bass), μετά την διάλυση του group, έκανε καριέρα αρχικά με τους Skyband και μετά με τους Αυστραλούς Little River Band. Αλλά μετά όμως ήρθε η καθιέρωση και η απόλυτη επιτυχία ως μελος των Αμερικανών Player (του Ronn Moss), στον χώρο του melodic AOR.