TOMMY 

BOLIN

"REKBIEM ΓΙΑ ΕΝΑ ΧΑΜΕΝΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΤΑΛΕΝΤΟ"

(1-Αυγούστου-1951 ~ 4-Δεκεμβρίου-1976)
RIP

Είναι δύσκολο όταν ακούσεις τη μουσική του Tommy Bolin, να μην αναρωτηθείς πόσο ψηλά θα μπορούσε να είχε πάει, αυτός ο εξαιρετικά ταλαντούχος και ευέλικτος κιθαρίστας. Αν δεν είχε υποκύψει σε μια παράλογη και υπερβολική δόση ναρκωτικών στην ηλικία των 25 ετών, ακριβώς την στιγμή που η καριέρα του φαινόταν κυριολεκτικά να απογειώνεται.

O Thomas Richard Bolin γεννήθηκε την 1 Αυγούστου του 1951 στο Sioux City, της Iowa των ΗΠΑ. Ο πατέρας του ήταν σκανδιναβικής καταγωγής ενώ η μητέρα του καταγόταν από τη Συρία, είχε και δύο μικρότερους αδελφούς τον Johnnie και τον Rick. Από πολύ μικρός ο Tommy άκουγε Rock και Jazz και έδειξε κλίση προς τη μουσική. Ξεκίνησε να παίζει μουσική από τα παιδικά του χρόνια, αρχικά θέλοντας να παίξει ένα όργανο, διάλεξε το αρμόνιο, αλλά το μετάνιωσε μαθαίνοντας την τιμή του. Η επομένη εκλογή ήταν να ασχοληθεί με τα τύμπανα, που όμως κι αυτά ήταν πολύ ακριβά. Έτσι ο νεαρός Tommy σε ηλικία 13 ετών ξεκίνησε να παίζει κιθάρα, αν και συνέχιζε να παίζει drums σαν χόμπι για όλη του τη ζωή. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να δυναμώνει τους καρπούς των χεριών του, με αποτέλεσμα να παίζει καλύτερη, γρηγορότερη πιο ισχυρή και πιο ακριβέστατη από μουσικής άποψης κιθάρα.

Το 1967 μετακόμισε στο Colorado του Denver και περιόδευσε μαζί με τους Lonnie Mack's Βand. Από 16 χρονών έπαιζε σ’ επαγγελματικά συγκροτήματα, αναπτύσσοντας μια τεχνική που έκανε πολλούς να τον προσέξουν. Ο Bolin είχε παίξει με τα εξής σχήματα τους Denny & The Triumphs (1964-1965), τους Patch Of Love (1966-1967) τους American Standard (1967-1968) και τους Εnergy (1971-1973), χωρίς όμως να κυκλοφορήσουν κάποιο single ή LP.

Στην ηλικία των 18 ετών ο Tommy εντάχθηκε στους Zephyr με τους οποίους κυκλοφόρησε δύο studio δίσκους, αν και το υλικό ήταν κάπως μέτριο, το παίξιμο του Tommy τράβηξε την προσοχή πολλών μουσικών. Έτσι τον άκουσε και ο Joe Walsh (Eagles), που τον στρατολόγησε για να ξαναδημιουργήσει τους James Gang. Μετά όμως δύο albums μαζί τους, ο Tommy έφυγε από τις τάξεις του συγκροτήματος και συναντήθηκε με τον Billy Cobham, που του ζήτησε να παίξει στο LP που ετοίμαζε. Ο Bolin δέχτηκε και συνεισέφερε την καλύτερη κιθαριστική δουλειά του στον δίσκο, που ονομάστηκε “Spectrum” και κυκλοφόρησε το 1973.

Η δουλειά αυτή τράβηξε την προσοχή πολλών μουσικών, μεταξύ άλλων του David Coverdale, του Ritchie Blackmore, του Robert Plant, του Joe Walsh κλπ.

Ο Blackmore, χαρακτηριστικά είχε πει τότε ότι ο Bolin «...είναι ένας από τους λίγους Αμερικανούς κιθαριστές που κάνουν κάτι αξιοπρόσεκτο».

Την άνοιξη του 1975, ο Tommy έπαιξε με διάφορα σχήματα στην ανατολική ακτή των ΗΠΑ, ενώ την ίδια περίπου εποχή, οι Deep Purple έψαχναν για τον αντικαταστατή του Blackmore. Είχαν ήδη ακούσει αρκετούς κιθαρίστες, μεταξύ των οποίων και  τον Dave Clempson των Humble Pie, αλλά ο Coverdale είχε αποφάσισε να βρει τον Bolin. Για λίγο καιρό οι Purple έψαχναν στη λάθος πλευρά των ΗΠΑ, αλλά τελικά κατάφεραν να έρθουν σ’ επαφή μαζί του, προσχώρησε αμέσως στις τάξεις τους, με τον όρο το συμβόλαιο του να του αφήνει χρόνο και για το solo LP που ετοίμαζε. Έτσι το σχήμα των Deep Purple με τον Tommy στην σύνθεση του πέρασε στην τέταρτη φάση της καριέρας του, την Mark IV, έτσι μπήκαν στο studio το καλοκαίρι του 1975 με την εξής σύνθεση Coverdale/ Hughes/ Bolin/ Glover/ Paice και Lord, ενώ τον Δεκέμβριο της ίδιας χρόνιας, κυκλοφόρησαν το “Come Taste The Band”. Πολλοί οπαδοί των Purple δεν μπορούσαν στην αρχή ούτε να το ακούσουν, σήμερα όμως, συνίσταται σαν ένα από τα καλύτερα album του συγκροτήματος. Ο ενθουσιασμός του σχήματος φαίνεται σε κάθε τραγούδι, που έγραψε κυρίως ο Bolin και ιδιαίτερα στα “Coming Home”, “Drifter”, “Love Child”, το μόνο τραγούδι που έμοιαζε κάπως ξεκομμένο ήταν το “You Keep On Moving”.

Τις ίδιες ήμερες που κυκλοφόρησε το  “Come Taste The Band”, βγήκε στην αγορά και το πρώτο solo album του Bolin το “Teaser”. Ο Tommy ήθελε να χρησιμοποιήσει μέλη των Purple για το δίσκο αυτό, αλλά προβλήματα συμβολαίου δεν το επέτρεψαν. Αυτό όμως δεν εμπόδισε τον Glenn Hughes να κάνει μια σύντομη εμφάνιση, μαζί με άλλους φίλους του Tommy, όπως ο Phil Collins, ο Jeff Porcaro και άλλους. Εδώ αξίζει ν’ αναφέρω πως εμφανίστηκε το 1975 σαν guest lead κιθαρίστας στο ομότιτλο ντεμπούτο των Καναδών Moxy, ενώ την ίδια χρονιά επίσης εμφανίστηκε και στο album “Mind Transplant” του Alphonse Mouzon.

Τον χειμώνα του 1975-76 οι Deep Purple άρχισαν μια παγκόσμια περιοδεία, στις ζωντανές εμφανίσεις του συγκροτήματος ο Bolin έπαιζε  και το τραγούδι “Wild Dogs” από τον solo δίσκο του. Το κοινό ήταν όλο και λιγότερο στις συναυλίες τους και πολλοί παρατήρησαν ότι το συγκρότημα ήταν πια μια παρωδία του παλιού, καλού, μεγάλου του εαυτού. Είχαν αρχίσει να έχουν μεγάλες διακυμάνσεις στην απόδοση τους, χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν σ’ ένα live στο Liverpool τον Μάρτιο του 1976, όπου οι Deep Purple έδωσαν την τελευταία τους συναυλία.  Εκεί λοιπόν αφού το σχήμα ανάγγειλε το guitar solo του Tommy, έφυγε από τη σκηνή και τον άφησαν μόνο του, παγωμένος απ’ αυτή την αχαρακτήριστη ενέργεια, δεν μπόρεσε να διατηρήσει το ενδιαφέρον του κοινού, κι όταν οι υπόλοιποι ξανά βγήκαν στη σκηνή για να σώσουν την κατάσταση, ήταν ήδη πολύ αργά. Θλιβερός επίλογος, το ίδιο κιόλας βράδυ, ο Coverdale τους εγκατέλειψε αγανακτισμένος και τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς ανακοίνωσαν τη διάλυση τους. Μέχρι τότε, όμως ο Bolin πρόλαβε να πραγματοποιήσει μία επεισοδιακή παγκόσμια περιοδεία μαζί τους, κατά την οποία ήταν εμφανή τα προβλήματα του λόγω της χρήσης ναρκωτικών ουσιών.

Μέτα την διάλυση των Deep Purple, όλα τα μέλη τους, όπως ήταν φυσικό ακολούθησαν solo καριέρες. Το νεώτερο μέλος ο Bolin, γύρισε στις ΗΠΑ όπου έφτιαξε τους Tommy Bolin Band και άρχισε να δίνει διάφορες συναυλίες βασισμένες στο album του “Teaser”. Τα πράγματα για τον νεαρό κιθαρίστα είχαν γίνει δύσκολα ενώ ήταν ακόμα στους Purple μια ερωτική απογοήτευση τον οδήγησε στο ποτό και στα ναρκωτικά. Μετά την διάλυση έκανε θαρραλέες προσπάθειες για ν’ απαλλαγεί απ’ αυτές τις συνήθειες και φάνηκε πως τα κατάφερνε. Παρόλα αυτά είχε και οικονομικές δυσκολίες και αναγκαζόταν να παίζει σαν support σε άλλα γνωστά ονόματα. Στο μεταξύ σχεδίαζε να κυκλοφορήσει το δεύτερο του LP, σ’ ένα διπλό βινύλιο με τραγούδια ηχογραφημένα στο studio και σε συναυλίες. Η εταιρεία του όμως, μη εμπιστευόμενη τη εμπορικό του δυναμικό, τον ανάγκασε να το εκδώσει σε μονό βινύλιο, ηχογραφημένο αποκλειστικά στο studio.

Έτσι έγινε το “Private Eyes”, το δεύτερο προσωπικό του album, το όποιο όμως απέτυχε εμπορικά στις ΗΠΑ, αν και περιέχει αρκετά αξιόλογο υλικό. Οι συναυλίες των Tommy Bolin Band ήταν κυμαινόμενες σε απόδοση και επίπεδο. Τη μια βραδιά έπαιζαν έξοχα, αφήνοντας πολύ καλές εντυπώσεις και κάνοντας κριτικούς και κοινό να τους επαινούν, ενώ την αμέσως επομένη κυριολεκτικά σκότωναν τον καιρό τους και την φήμη τους πάνω στη σκηνή. 

Στις 4 Δεκεμβρίου του 1976, το σχήμα έπαιξε στο Miami, ανοίγοντας τη συναυλία του Jeff Beck, το σχήμα έδωσε μια καταπληκτική παράσταση και ο Beck συνεχάρη τον Bolin προσωπικά. Το ίδιο βράδυ, η φίλη του Bolin τον βρήκε αναίσθητο και μαζί μ’ έναν rodie τον έβαλαν στο κρεβάτι, χωρίς να φωνάξουν κάποιον γιατρό, φοβούμενοι την ανεπιθύμητη, αρνητική δημοσιότητα. Μερικές ώρες αργότερα, όταν έδειχνε πολύ χειροτέρα στην υγεία του, φώναξαν ένα ασθενοφόρο, πριν φτάσει όμως στο νοσοκομείο δυστυχώς ο νεαρός κιθαρίστας ήταν νεκρός.

Η διάγνωση ήταν «υπερβολική δόση πολλαπλών ναρκωτικών». Το νέο έφτασε σε όλον το κόσμο και γέμισε τους οπαδούς του με θλίψη, για τον άδικο χαμό ενός εξαιρετικού μουσικού ταλέντου. Έξι μέρες αργότερα κηδεύτηκε στο γενέτειρα του στο Sioux City, της Iowa σ’ ένα πολύ στενό κύκλο φίλων. Η πρώην φίλη του, που τον είχε εγκαταλείψει, πέταξε από την Αγγλία και πέρασε στο δάχτυλο του ένα δαχτυλίδι που της είχε χαρίσει ο ίδιος. Ήταν το δαχτυλίδι που φορούσε ο Jimi Hendrix τη μέρα που πέθανε...

Το ίδιο βράδυ, ο Ritchie Blackmore όπου έπαιζε στην Ιαπωνία με τους Rainbow, αφιέρωσε το “Mistreated” στην μνήμη του. Στην μνήμη του, αφιερώθηκε επίσης και το album των Deep Purple το “Last Concert In Japan” που βγήκε το 1977.

Μακριά από μελοδραματισμούς και συναισθηματισμούς, έτσι δυστυχώς τελείωσε οριστικά ένα μέρος του θρυλικού κιθαρίστα, γιατί μουσικά θα ζει για πάντα όταν θ’ ακούμε την μουσική του. Θα μείνει όμως στη μνήμη μας για πάντα ως ένας ευχάριστος άνθρωπος κι ως ένας έξοχος κιθαρίστας/ μουσικός, που έφυγε μόλις στα 25 του χρόνια.  

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ TOMMY BOLIN

SOLO

Teaser [1975]

Private Eyes [1976]

From The Archives, Vol.1 [1996]

Live At Ebbets Field 1974 [1997]

Live At Ebbets Field 1976 [1997]

Live At Northern Lights Recording Studio [1997]

The Bottom Shelf [1997]

From The Archives, Vol.2 [1997]

First Time Live, 1976 [2000]

Live 9/19/76 [2001]

Live In Miami At Jai Alai: The Final Show, 1976 [2002]

Alive On Long Island, 1976 [2002]

Albany NY 20-September-1976, [2005]

Live At The Jet Bar, 1976 [2005]

Zephyr

Zephyr [1969]

Going Back To Colorado [1971]

Live At Art's Bar And Grill, Live 1973 [1997]

BILLY COBHAM

Spectrum [1973]

James Gang

Bang! [1973]

Miami [1974]

Deep Purple

Come Taste The Band [1975]

Last Concert In Japan [1977]

King Biscuit Flower Hour Presents Deep Purple In Concert, 1976 [1995]

Days May Come And Days May Go, 1975 [2000]

ENERGY

The Energy Radio Broadcasts 1972 [1998]

Energy, Unreleased Studio album [1999]

Live At Tulagi In Boulder And The Rooftop Ballroom In Sioux City 1972, [2002]

Patch of Blue

Patch Of Blue, Live 1967 [1999]

Tribute albums

Glenn Hughes, Johnnie Bolin & Friends – Tommy Bolin, 1997 Tribute [1998]

Mister Bolin's Late Night Revival [2010]

Tommy Bolin And Friends, Great Gypsy Soul [2012]

  

TRIVIA:

Στα χρόνια που ακολούθησαν τον θάνατο του, πολλοί μουσικοί έλεγαν ότι ο Bolin ήταν η κύρια επιρροή τους. Ενώ διάφορα box-set κυκλοφόρησαν που καλύπτουν όλη την μουσική σταδιοδρομία του, αυτά είδαν το φως της ημέρας όταν ο αδελφός του Johnnie, άρχισε να εκδίδει σε σταθερή ροή, αρχειακό υλικό του αείμνηστου Tommy. Στη δεκαετία του ’90 έγιναν επίσης και κάποιες συναυλίες αφιερωμένες στην μνήμη του, με μουσικούς που είχαν παίξει μαζί του κατά καιρούς.