GARGOYLE

GARGOYLE

1988

(New Renaissance Records)

SIDE I: "Nothing Is Sacred", "The Burning", "Aryan Diplomacy", "Final Victory", "Look Homeward".

SIDE II: "Out From The Shadows", "Dark Mirror Dream", "Blind Faith", "Down To The Ground".

GARGOYLE: Tim Lachman - Vocals, Kevin Sanders - Guitars, Doug Smith – Bass and David Kendall – Drums.

Produced by Gargoyle and Mike Tortorello.

Οι Gargoyle είναι ένα US Power Metal group, που μπορεί να μην έκαναν πραγματική καριέρα στο σύντομο χρόνο που ήταν ενεργοί, αλλά κατάφεραν να  αποκτήσουν όμως μια φήμη σαν ένα cult underground group, σε Αμερική αλλά και σε Ευρώπη.

Το συγκρότημα δημιουργήθηκε το 1982 στο Portland του Oregon (USA), ενώ το 1986 παίρνουν μέρος στην θρυλική συλλογή “Metal Massacre VIII” της Metal Blade, μετά από δυο χρόνια έρχεται το ομώνυμο EP τους με 3 τραγούδια, που αποτέλεσε και τον προπομπό για το επόμενο full-length LP τους.

Το “Gargoyle” κυκλοφόρησε λίγους μήνες μετά το EP, τα γεμάτα με συναίσθημα φωνητικά του Tim Lackman καθοδηγούν τις εμπνευσμένες συνθέσεις, με τις κιθάρες να περάνε κάπως σε δεύτερη μοίρα. Οι καλές προθέσεις του Tim στα φωνητικά είναι μοναδικές, λίγα μόνο Heavy Metal συγκροτήματα μπόρεσαν και παρήγαγαν το επίπεδο των φωνητικών του, groups όπως οι… Fates Warning, Vicious Rumors, Heir Apparent, Queensrÿche, Fifth Angel, Lizzy Borden, Warlord, Omen ή οι Riot, είχαν το ίδιο επίπεδο φωνητικών.

Ο Tim Lachman έχει μεγάλο φωνητικό εύρος και ταλέντο, μπορεί να χτυπήσει στα ίσια ας πούμε τραγουδιστές τύπου, όπως ο Bruce Dickinson, ο Geoff Tate ή ο Rob Halford, ίσως όμως να είναι περισσότερο συγκρίσιμος με τον μοναδικό James Rivera των Helstar. Η φωνή του τραγουδιστή θυμίζει ένα μίγμα μεταξύ Rush, Helstar και Queensrÿche και αποτελεί το στολίδι του σχήματος χωρίς αμφιβολία, αλλά και ο Kevil Sanders στη κιθάρα έχει μια μαγεία στα δάχτυλα του και αυτό είναι πολύ καλό αλλά και ποιοτικό συνάμα. Αλλά ναι φίλοι μου, οι Gargoyle λάμπουν παντού, επίσης και στις κιθάρες που εξισορροπούν αρκετά καλά στις μελωδίες, παρά την σχετικά μουντή ψιλό-θολή παραγωγή του δίσκου.

Το Power Metal των Gargoyle είναι επικό, λυρικό με τον τρόπο που τα συγκρότημα που προανέφερα έπαιξαν, φυσικά δεν υπαινίσσομαι κάποια καταφανή ομοιότητα μεταξύ τους, απλά το στυλ των Gargoyle έχει κάποια κοινά σημεία με αυτά τα σχήματα, που ανέφερα παραπάνω. Μέσα στην δίνη του Αμερικανικού Heavy Metal και των δεκάδων αμέτρητων σχημάτων, οι Gargoyle ξεχώρισαν σαν ένα από τα λίγα μουσικά σύνολα που απορρόφησαν δημιουργικά τις επιρροές τους ή ακόμη και τις αντιγραφές τους. Το συγκρότημα φάνηκε αρκετά έξυπνο στο να μην ακολουθήσει την τακτική όλων των Power Metal συνόλων, που επιδίδονταν σε ακροβατικά υψηλά φωνητικά, ξέφρενα κιθαριστικά solo ή υπερηχητικά riffs, αλλά έπαιζε με λιτό και απλουστευμένα απλοϊκό μελωδικό τρόπο. Ο τραγουδιστής ακούγετε πολύ καθαρά, οι δισολίες από τις κιθάρες θα έλεγα πως είναι κάπως σε δεύτερο πλάνο, ενώ τα τύμπανα δεν είναι καθόλου επιδεικτικά αλλά αρκετά συμμαζεμένα και σωστά παιγμένα.

Επίσης δεν μπορώ να αγνοήσω και να μην αναφέρω τα μεγάλα, εκπληκτικά, μοναδικά  τραγούδια όπως πχ το “Final Victory”, όπου μας παραδίδει ένα σχεδόν Helstar επίπεδο.

Άλλα τραγούδια μοναδικού μουσικού επιπέδου είναι τα “The Burning”, “Out From The Shadow”, “Nothing Is Sacred” ή το “Aryan Diplomacy”, το στιχουργικό επίπεδο των Gargoyle είναι απλά εκπληκτικό. Υπάρχει σίγουρα ένα πρόσθετο επίπεδο της πολυπλοκότητας σε πολλά τα τραγούδια τους, αλλά δεν κουράζει καθόλου, πέρα ​​από την τυπική λατρεία στο NWOBHM ή στο US Power Metal της δεκαετίας του ’80.

Δεν λείπουν όμως, κάπως και τα speed ξεσπάσματα, αλλά το σχήμα καταφέρνει μ’ έναν περίεργο τρόπο ν’ ακούγεται σχετικά ήπιο, χωρίς όμως να του λείπει η δύναμη και το πάθος στις συνθέσεις.

Αν αυτό το συγκρότημα έμενε μερικά ακόμα χρόνια και είχαν και άλλα albums στον καριέρα τους, δεν έχω καμία αμφιβολία ότι θα μπορούσαν να έχουν εξελιχθεί σε κάτι το πολύ ιδιαίτερο και το σπουδαίο, στην παγκοσμία Heavy Metal μουσική σκηνή. Αλίμονο, γιατί σε λίγα χρόνια στη δεκαετία του '90 δηλαδή, στην οποία η συντριπτική πλειοψηφία των Metal συγκροτημάτων γύρισε την πλάτη τους στο είδος, ίσως είχαν χώρο να αναπτυχτούν οι Gargoyle και σίγουρα θα μας προσέφεραν σπουδαίους Heavy Metal δίσκους.  

Είναι απίθανο να πιστέψουμε ότι ένα group από τις ΗΠΑ, έκανε έναν εντελώς και τελείως διαφορετικό δίσκο από τα παραδοσιακά του Αμερικανικού και του Ευρωπαϊκού Power Metal. Ένας δίσκος για 10 με τόνο χωρίς καμία αμφιβολία, άλλωστε και το έτος κυκλοφορίας αυτού του album (1988) δείχνει πολλά, γιατί πολύ απλά τέτοιοι δίσκοι θα έβγαιναν, μόνο μετά από αρκετά χρόνια στο προσκήνιο.

Όπως συμβαίνει συχνά δεκάδες φορές στο χώρο μας (Heavy Metal), το να βγάλεις έναν εξαιρετικό δίσκο δεν σημαίνει ότι θα το αγοράσει και ο κόσμος, που δυστυχώς στην συντριπτική του πλειοψηφία έχει ένα ιδιαίτερο χάρισμα στο να εντοπίζει μόνο τις διάφορες σαβούρες, που κυκλοφορούν εκεί έξω.

Επανορθώστε το λάθος σας (όσοι δεν το έχετε) και πάρτε αυτόν το δισκο, άμεσα.

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ GARGOYLE

Gargoyle, EP [1988]

Gargoyle [1988]

TRIVIA…

Το gargoyle είναι αρχιτεκτονική κατασκευή που έχει σχεδιαστεί σε στυλ γκροτέσκο στα πλευρά ενός κτηρίου, η οποία δεν επιτρέπει στο νερό της βροχής να έλθει σε επαφή με την τοιχοποιία με αποτέλεσμα την προστασία του οικοδομήματος από την υγρασία. Συνήθως πρόκειται για άγαλμα με την φιγούρα ενός φανταστικού ζώου, η οποία είναι κενή και συνδέεται με σωληνώσεις με το κτήριο από όπου κυλά το νερό της βροχής και βγαίνει από το ανοικτό στόμα του αγάλματος. Παρόμοιες κατασκευές από μάρμαρο ή τερακότα υπάρχουν και στους αρχαίους Ελληνικούς ναούς. Παράδειγμα οι λεοντοκεφαλές υδρορροές στον ναό του Δία στην αρχαία Ολυμπία. 
Ενώ, άλλη μια εκδοχή λέει ότι τα gargoyle δημιουργήθηκαν από τον μεγάλο αρχάγγελο Μιχαήλ. Το ιερό τους καθήκον είναι να πολεμούν ενάντια στον κόσμο των δαιμόνων. Οι άνθρωποι βλέπουν τα gargoyle ως ένα απλό ντεκόρ, δεν ξέρουν ούτε μπορούν να δουν το βάναυσο πόλεμο που δίνουν κάθε μέρα, με τα 666 καταχθόνια πλάσματα που απελευθερώθηκαν από τον Σατανά, όταν εκδιώχτηκε από τον Παράδεισο.