BUDGIE
BANDOLIER
September 1975
(MCA Records)
SIDE I: "Breaking All The House Rules",
"Slipaway", "Who Do You Want For Your Love".
SIDE II: "I Can't See My Feelings", "I
Ain't No Mountain", "Napoleon Bona-Part One", "Napoleon Bona-Part Two".
BUDGIE: Burke
Shelley – Vocals/ Bass, Tony Bourge – Guitars and Steve Williams – Drums.
Produced by Budgie.
Με
την παρούσα αναδρομή (flash-back) θα ασχοληθώ με έναν ακόμη δίσκο ενός ακόμη Hard Rock συγκροτήματος των 70’s, φίλοι μου τ’ όνομα των Budgie είναι στενά δεμένο κυρίως με το Hard Rock της δεκαετίας του ’70.
Ένα συγκρότημα, το οποίο παρόλο που με τον ήχο και με
το ύφος του άνοιξε το δρόμο για πολλά συγκροτήματα της Heavy Metal σκηνής των 80’s (κυρίως της NWOBHM σχολής), εντούτοις όμως παραμένουν άγνωστοι σαν σχήμα στο ευρύ Metal κοινό, ιδίως στην Ελλάδα.
Οι Budgie δημιουργήθηκαν το 1967 στο Cardiff, Wales, (UK), ιθύνων νους του συγκροτήματος ήταν ο Bourke Sheley, όπου έπαιζε μπάσο με έναν ιδιαίτερο δυναμισμό
και τραγουδούσε με τη χαρακτηριστική λεπτή, αλλά εμποτισμένη με πολλή
βραχνάδα φωνή.
Ξεκίνησαν δισκογραφικά με το ομώνυμο ντεμπούτο
τους το 1971 στο οποίο ο ήχος είναι ακόμη πιο ωμός και πιο ακατέργαστος,
στους επόμενους όμως 3 δίσκους τους ο ήχος τους είναι ο κλασικός και κλείνει περισσότερο
προς τον Hard Rock ήχο των 70’s, με επιρροές που θυμίζουν άλλοτε Led Zeppelin και άλλοτε Black Sabbath. Τα πρώτα χρόνια το συγκρότημα κατάφερνε να σημειώνει
μια συνεχή αξιόλογη πρόοδο με το αργό Heavy Rock που έπαιζαν, αφού τα βινύλια τους προκάλεσαν
κάποιο ενδιαφέρον, στην χώρα τους κυρίως. Την πρώτη τους επιτυχία τη γνώρισαν
με τον δίσκο “In For The Kill”, ενώ με τον πέμπτο δίσκο τους “Bandolier” κυριολεκτικά απογειώθηκαν, έτσι η εκτίμηση του Hard Rock κόσμου απέναντι τους εδραιώνεται και η αποδοχή τους εξαπλώνεται
αμέσως με το παρόν LP.
Οι Budgie είναι ιδιαιτέρα αγαπητοί στους γνήσιους 70’s και 80’s Hard Rock οπαδούς και είμαι σίγουρος πως θα αρέσουν σ’ όλους όσους
εκείνους που ζητούν να ακούσουν αυθεντικό, κανονικό, σκληρό Rock και θαυμάζουν το κλασικό, απέριττο στήσιμο του σχήματος.
Έτσι φθάνουμε στο 1975, όπου οι Budgie βγάζουν τον πιο ώριμο πλέον δίσκο τους το “Bandolier”, το σχήμα έχει διαμορφώσει τον
δικό του, προσωπικό ήχο και επιπλέον είναι έτοιμο να συνεισφέρει την πολύτιμη
κληρονομιά του, για τα συγκροτήματα που θα έβγαιναν στο προσκήνιο τα αμέσως επόμενα
χρόνια.
Η σύνθεση του σχήματος είναι μόνο τρία μέλη, ενώ ο
ήχος τους είναι πληθωρικός και μεστός, όπως όλων των ανάλογων σχημάτων που
αποτελούνται από τρία μέλη όπως π.χ. οι Motorhead, οι Dust, οι Talas, ή οι Rush ας πούμε.
Το εξώφυλλο του δίσκου είναι ομολογουμένως
εντυπωσιακό, τρεις καβαλάρηδες πάνω στα άλογα τους σε ένα βραχώδες τοπίο και
πίσω τους ένα δέντρο κι ένας τεράστιος ήλιος. Ο ένας από τους καβαλάρηδες υψώνει
θριαμβευτικά το τουφέκι του, οι καβαλάρηδες όμως δεν έχουν ανθρώπινα πρόσωπα
αλλά παραδόξως κεφάλια παπαγάλων (budgie).
Τα βαριά και αργόσυρτα riffs του
κιθαρίστα το σαρωτικό παίξιμο και η ιδιαίτερα ψιλή φωνή του
ηγέτη της μπάντας Shelley δημιουργούν ένα δίσκο ορόσημο στην
ιστορία του Hard Rock.
Τρεις απ’ τις καλύτερες συνθέσεις του σχήματος υπάρχουν
σ’ αυτόν το δίσκο “Breaking All the House Rules”, “I Can't See My Feelings” και “I Ain't No Mountain”.
Η πρώτη πλευρά του δίσκου αρχίζει δυναμικά με το “Breaking All The House Rules” διάρκειας
7.5 λεπτών περίπου, μια απλή μελωδία εμποτισμένη με ένα σωρό εναλλασσόμενα riffs, το τραγούδι αυτό θα μπορούσε άνετα να βρίσκεται σε κάποιον δίσκο των
AC/DC. Στο δεύτερο και στο τρίτο τραγούδι
της πρώτης πλευράς οι τόνοι πέφτουν, αρχής γενομένης με το “Slipaway”, το τραγούδι αρχίζει με
πολύ όμορφη κιθάρα και ακολουθεί η φωνή του Bourke, που ακούγεται
πολύ τρυφερή. Τρίτο τραγούδι στη σειρά είναι το “Who Do You Want For Your
Lover”, όπου τα ακόρντα της κιθάρας παραπέμπουν σε κιθαριστικές
παραμορφώσεις και στη συνέχεια δυναμώνουν, ενώ η φωνή του Bourke ακούγεται
κάπως οργισμένη.
Συνεχίζουμε με την δεύτερη πλευρά του δίσκου, η οποία
αρχίζει με το “I Can't See My Feelings” όπου και πάλι, γύρω από μία απλή μελωδία χτίζεται ένας ολόκληρος κόσμος
από εναλλασσόμενα riffs, όλα με πολύ όμορφο τρόπο συνταιριασμένα. Ακολουθεί το “I Ain't No Mountain”, του οποίου το riff θυμίζει αρκετά Deep Purple, όσο κι αν η μελωδία
του φαίνεται απλή μόνο τέτοια δεν είναι.
Στο τέλος του δίσκου έχουμε το έπος “Napoleon Bona-Part One & Two”, όπου αρχίζει με μια μελωδία,
συνοδευόμενη από ηλεκτρικές κιθάρες και πάλι την εκπληκτική φωνή του, ο Bourke
την αναδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο. Η μελωδία γίνεται βαθμιαία όλο
και πιο επική, βοηθούμενη και από τα drums, μετά
η παραμόρφωση της κιθάρας γίνεται σκληρή και το τραγούδι γρήγορο, η δε
φωνή του Bourke ακούγεται νευρώδης γεμάτη γρέζια. Κάποια στιγμή κάνει την
εμφάνισή του κι ένα επικό solo κιθάρας το οποίο είναι ουσιώδες και
λειτουργικό, πρόκειται μάλλον (κατά τη
γνώμη μου) για το πρώτο επικό Hard Rock τραγούδι που ηχογραφήθηκε.
Η δομή των τραγουδιών στηρίζεται κυρίως στα riffs που εναλλάσσονται ενώ είναι σίγουρο ότι ακούγοντας
κάποιος αυτόν το δίσκο σήμερα, θα θεωρήσει τα τραγούδια κάπως συνηθισμένα
πράγμα πολύ φυσικό. Αφού όλα τα στοιχεία που είναι ενδεικτικά και
χαρακτηριστικά για την εποχή εκείνη (1975), έχουν αντιγράφει και αφομοιωθεί απ’
τα σημερινά συγκροτήματα.
Όπως έγραψα και στην εισαγωγή, οι Budgie ποτέ δεν έγιναν ευρέως γνωστοί, ποτέ δεν κατέκτησαν τα
μεγάλα ακροατήρια, αυτό συνέβη γιατί οι ίδιοι ποτέ δεν επεδίωξαν να γίνουν
"πρώτο όνομα".
Η προσφορά και η εικόνα που έδωσαν όμως, στην περίοδο
της ακμής τους θα μείνει αναλλοίωτη για πάντα στο πάνθεον του Heavy Metal, ενώ όταν έγινε γνωστό το 1980 το νέο μουσικό είδος του NWOBHM, οι Budgie ήταν εκεί με
το LP “Power Supply”, έναν συντριπτικό Heavy Metal δίσκο όπου επηρέασε πολλά νέα
σχήματα.
Οι Βudgie μετά το “Bandolier”
συνέχισαν την δισκογραφική τους δραστηριότητα σχεδόν
ως τις μέρες μας, αρχικά το group διαλύθηκε το 1988, επανήλθε με
πολλές αλλαγές μελών (πλην Shelley) και μουσικών κατευθύνσεων το 1995-1996 και επανασυνδέθηκε οριστικά ξανά το 1999.
Τέλος, οι Budgie (και τόσοι άλλοι σαν αυτούς) για διαφόρους λόγους δεν κατάφεραν δυστυχώς,
να έχουν την προβολή που θα ήθελαν να έχουν. Έτσι λοιπόν, μοιραία κρύφτηκαν
πίσω από την ταμπέλα της underground μουσικής Hard Rock σκηνής, οι συγκύριες όμως δεν τους βοήθησαν να
κερδίσουν τη φήμη που άξιζαν. Αλλά ακόμη στέκονται και ακούγονται περήφανα στο
πέρασμα του χρόνου και στις μέρες μας, με την ίδια φρεσκάδα όπως τότε… πίσω στα
70’s.
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ BUDGIE
Budgie
[1971]
Squawk
[1972]
Never Turn
Your Back On A Friend [1973]
In For The
Kill [1974]
Bandolier
[1975]
If I Were
Brittania I’d Waive The Rules [1976]
Impeckable
[1978]
Power Supply
[1980]
Nightflight
[1981]
Deliver Us
From Evil [1982]
We Came, We
Saw… [1998]
Heavier Than
Air, Rarest Eggs [1998]
Life In San
Antonio [2002]
The Last
Stage [2004]
Radio
Sessions 1974 & 1978 [2006]
The BBC
Sessions [2006]
You’re All
Living In Cuckooland [2006]
TRIVIA:
Οι
Metallica και οι Iron Maiden έχουν δηλώσει
επανειλημμένως την αγάπη τους και το σεβασμό τους απέναντι στο δισκογραφικό έργο
των Budgie, ενώ επίσης έχουν διασκευάσει
τραγούδια τους. Οι Metallica με το “Breadfan”, σαν b-side στο single “Eye of the Beholder” το 1988, ενώ οι Iron Maiden με το "I Can't See My Feelings", σαν b-side στο single "From Here to Eternity" το 1992. Με
αποτέλεσμα να μάθει τους Budgie αρκετός κόσμος που δεν τους ήξερε, κάλιο
αργά παρά ποτέ, λοιπόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου