MANOWAR

SIGN Of The Hammer

15-October-1984

(10 Records)

SIDE I: "All Men Play On Ten", "Animals", "Thor (The Power Head)", "Mountains".

SIDE II: "Sign Of The Hammer", "The Oath", "Thunder Pick", "Guyana (Cult Of The Damned)".

MANOWAR: Eric Adams – Vocals, Ross The Boss – Guitars, Joey DeMaio – Bass and Scott Columbus – Drums.

Produced by Jack Richardson.

Manowar… ένα όνομα χίλιες λέξεις και τι δεν έχει ειπωθεί για αυτό το συγκρότημα, όλα αυτά τα χρόνια, ότι είναι γραφικοί, ότι ξεπουλήθηκαν από μια περίοδο και μετά, τελικά αυτή την μπάντα ή τη μισείς ή την αγαπάς, δεν υπάρχει μέση οδός.

Οι Manowar πήραν το όνομα τους από ένα πολεμικό πλοίο του 18^ου αιώνα.

Βαρβαρικό (Epic Metal) συγκρότημα με ανάλογους στίχους και image, αυτή ήταν η βασική ιδέα του Joey DeMaio και του Ross The Boss (ex- Dictators, Shakin’ Street) όταν το 1980, ξεκίνησαν τους Manowar στη NYC (Νέα Υόρκη).

Γνωρίστηκαν όταν ο Joey DeMaio εργαζόταν για τους Black Sabbath σαν υπεύθυνος για τα πυροτεχνήματα, ενώ ο Ross The Boss έπαιζε στους Γάλλους Shakin’ Street που άνοιγαν τις συναυλίες των Sabbath.

Εκνευρισμένοι και οι δυο με τις διάφορες μόδες και τις κατά καιρούς τάσεις της pop μουσικής, αποφάσισαν να περάσουν στην αντεπίθεση με επιθετικά Heavy Metal πολεμικά τραγούδια. Με την ψηλή και μερικές φορές τραχιά φωνή του Eric Adams και έναν εφευρετικό, αργό και βαρύ Scott Columbus στα drums, έκαναν την διάφορα.

Παρουσιάζω αυτό τον δίσκο, γιατί απλά είναι ο πρώτος Manowar δίσκος που αγόρασα πίσω στα 1984, σε Ελληνική κόπια μάλιστα, τότε τον είχα λιώσει στη κυριολεξία στο pick-up μου.

Το σχήμα όρμησε πίσω στο στούντιο για να ηχογραφήσει το 1984 το “Sign Of The Hammer”, με παραγωγό τον Jack Richardson (Sword, Alice Cooper, Moxy, Max Webster), το album ακούγεται αισθητά επίπεδο σε σύγκριση με τον προκάτοχο του “Hail To England”, αλλά τι πειράζει Epic Metal είναι αυτό.

Το 1984 ήταν μια μεγάλη χρονιά για τους Manowar, καθώς αυτός είναι ο δεύτερος κλασικός δίσκος, του έτους για το σχήμα. Νωρίτερα την ίδια χρονιά, κυκλοφόρησε το φανταστικό “Hail To England” για την Geffen Records, και εδώ επιστρέφουν μερικούς μήνες αργότερα με την Virgin Records και με ένα album που είναι εξίσου μεγαλειώδες. Ειλικρινά δεν μπορώ να τα βάλω ενάντια το ένα στο άλλο. Η μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ τους είναι ότι αυτή τη φορά είναι λίγο πιο πειραματικό. Εντάξει, η παραγωγή σε αυτό το σημείο είναι αξιοπρόσεκτα ασθενέστερη, αλλά αυτό είναι κάτι που μπορώ εύκολα να το ξεχάσω.
Ξεκινώντας από το "All Men Play On Ten", με χαρακτηριστικούς cheesy στίχους από τους Manowar. Αυτό το τραγούδι είναι σίγουρα ένας βαρύς μεταλλικός ύμνος. Το επόμενο "Animal", είναι περισσότερο ένα Hard Rock τραγούδι, πολύ κοντά στο ύφος των κομματιών του πρώτου τους δίσκου, ένα μεγάλο τραγούδι επίσης. Κατόπιν έρχεται ένα από τα πραγματικά ανυπέρβλητα κομμάτια το “Thor (The Power Head)" είναι αναμφισβήτητα ένα μεγάλο κλασικό τραγούδι, και ένα από τα αγαπημένα μου όλων των εποχών Manowar κομμάτια. Η συνέχεια είναι πιο χαλαρή με το "Mountain", μια μπαλάντα που είναι ένα ακόμη μεγάλο έπος. Δείχνει πραγματικά την φωνητική δυνατότητα του Eric Adams, που είναι χωρίς αμφιβολία ένας από τους μεγαλύτερους τραγουδιστές του Metal, ever.

Η δεύτερη πλευρά ξεκινά με ένα άλλο κλασικό Manowar τραγούδι το “Sign Of The Hammer”. Συνεχίζουμε με το συχνά παραμελημένο στα live κομμάτι το "The Oath” που είναι επίσης μεγάλο έπος και αυτό. Το solo bass στο “Thunder Pick" δεν είναι και τίποτα το τρομερό. Αλλά θα ξεχαστεί, όταν το μεγαλύτερο κομμάτι του δίσκου, “Guyana (Cult Of The Damned)” προκαλέσει την έκρηξη. Είναι τόσο fuckin Epic Metal που θα βρεθείτε σε έκσταση, δεν έχω λόγια για να περιγράψω το μεγαλείο αυτού του κομματιού, είναι εύκολα μέσα στο top3 όλων των τραγουδιών των Manowar, όλων των εποχών.
Δυστυχώς, αυτό ήταν το τελευταίο από τα κλασικά κορυφαία ‘80s albums του σχήματος. Πραγματικά, όσο και αν προσπάθησαν αργότερα στους επόμενους δίσκους τους, τραγούδια, όπως το "Thor" και το "Guyana (Cult Of The Damned)", δεν είχαν ποτέ ξανά, (ίσως το "Defender" από το επόμενο album αλλά αυτό ήταν re-recording).

Είναι πραγματικά ενοχλητικό, ότι αυτό το album δεν φαίνεται να παίρνει το σεβασμό που του αξίζει, καθώς είναι πραγματικά ένα από τα μεγαλύτερα και καλύτερα album στην δεκαετία του ‘80. Και αυτό λέει πολλά!
Ένα από τα καλύτερα Metal album τις δεκαετία του ’80, ever, αυτό τον δίσκο μαζί με το “Hail To England” πρέπει να τα έχετε σίγουρα στη δισκοθήκη σας.

Death To False Metal.

Η αναδρομή αυτή είναι αφιερωμένη στον μεγάλο, αδικοχαμένο Scott Columbus (10-11-1954 ~ 4-4-2011). Αναπαύου εν ειρήνη Scott και ευχαριστούμε για τις υπέροχες Metal μουσικές όλα αυτά τα χρόνια. Η Valhalla σε περιμένει… καλό ταξίδι φίλε, RIP.

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ MANOWAR

Battle Hymns [1982]

Into Glory Ride [1983]

Hail To England [1984]

Sign Of The Hammer [1984]

Fighting The World [1987]

Kings Of Metal [1988]

The Triumph Of Steel [1992]

Louder Than Hell [1996]

Hell On Wheels, Live [1997]

Hell On Stage, Live [1998]

Warriors Of The World [2002]

Gods Of War [2007]

Gods Of War, Live [2007]

Battle Hymns MMXI [2010]

TRIVIA:

Το “Guyana (Cult Οf Τhe Damned)" είναι ένα τραγούδι αφιερωμένο στη μαζική αυτοκτονία που έγινε το 1978, με επικεφαλής τον Jim Jones της λατρείας του Ναού των Ανθρώπων, στο Jonestown, στη βορειοδυτική Guyana (Γουιάνα).
Το τραγούδι "Thor (The Powerhead)" είναι γραμμένο για τον Norse (Νορβηγό) Θεό Thor, που πολεμά και καταστρέφει τους κακούς γίγαντες, τους εχθρούς των θεών και των ανθρώπων.