ΗΑRD ROCK - HEAVY METAL & SOUTHERN ROCK

ΗΑRD ROCK - HEAVY METAL & SOUTHERN ROCK
Πρέπει να ξέρετε ότι τα πραγματικά γνήσια καλά συγκροτήματα δεν ήταν λίγα, φαίνονται όμως λίγα μπροστά στις λεγεώνες των άχρηστων, καταστροφικών για την μουσική συγκροτημάτων. Υπήρχαν και θα υπάρχουν συγκροτήματα που φτιάχνουν προσωπικότητες αλλά και άλλα που τις χαλάνε, σκοπός μου θα είναι η θύμηση και η αναφορά φυσικά μόνο των πρώτων. Πάντως, θα ήθελα από εσάς να μην εκτιμήσετε την όποια δική μου προσφορά εδώ, αλλά μόνον την τεράστια προσφορά των συγκροτημάτων που παρουσιάζονται σε τούτο εδώ το blog. Μην ψάχνετε για συγκροτηματάκια της σειράς που ιδρώνουν, ή αγκομαχούν για να ακουστούν, μην ψάχνετε για τυποποιημένα μουσικά σχήματα. Δυστυχώς βγαίνουν-υπάρχουν πάρα πολλά σχήματα, που δεν λένε μουσικά, απολύτως τίποτα και τ' ανεχόμαστε μόνο και μόνο επειδή απλά υπάρχουν… Να λατρεύετε κ' να αγαπάτε το βαρύ σκληρό ήχο των 70’s και των 80’s, το τέλειο στο HΑRD ROCK, το απολύτως γνήσιο στο HEAVY METAL και τον ανόθευτο κλασικό ήχο στο SOUTHERΝ ROCK...

Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010




IRON MAIDEN
"THE NUMBER OF THE BEAST"
22-March-1982
(EMI)




SIDE I: "Invaders", "Children Of The Damned", "The Prisoner", "22 Acacia Avenue".
SIDE II: "The Number Of The Beast", "Run To The Hills", "Gangland", "Hallowed Be Thy Name".

IRON MAIDEN: Steve Harris – Bass, Bruce Dickinson – Vocals, Adrian Smith – Guitar, Dave Murray – Guitar and Clive Burr – Drums.
Produced By Martin Birch.


Οι Iron Maiden είναι το πνευματικό παιδί του Steve Harris, υπάρχουν από το Δεκέμβριο του 1975 και μέχρι σήμερα είναι η απόλυτη Heavy Metal μηχανή, που στο διάβα της τα σαρώνει όλα.
Οι Iron Maiden έκαναν το Heavy Metal παγκόσμια υπόθεση, τους γνωρίζουν όλοι κι ας μην έχουν ακούσει τη μουσική τους. Θεωρώ το συγκεκριμένο δίσκο σαν το σημαντικότερο στην καριέρα τους, γιατί όλοι οι οπαδοί του Metal τον έχουν, ανεξαρτήτως μουσικών ακουσμάτων, είναι δηλαδή αυτό που λέμε must-have.
To φθινόπωρο του 1981, οι Iron Maiden πήραν την πιο δημιουργική απόφαση της καριέρας τους, εδίωξαν τον Paul DiAnno ο οποίος δεν μπορούσε, έτσι κι αλλιώς, να κρατήσει το ρυθμό της δουλειάς του συγκροτήματος. Τους δημιουργούσε προβλήματα χάνοντας τη φωνή του και αναγκάζοντας το συγκρότημα να ακυρώνει συναυλίες, πράγμα που στοίχιζε πολύ, τόσο οικονομικά όσο και στο ηθικό τους.
Λίγο αργότερα, ανακοινώθηκε ότι αντικαταστατής του ήταν κάποιος Bruce Dickinson πρώην τραγουδιστής των Samson. Όσοι είχαν ακούσει τους Samson του “Shock Tactics” έτριψαν τα χέρια τους και κρυφογέλασαν με τη σκέψη του εκρηκτικού μείγματος που επρόκειτο να δημιουργηθεί. Βλέπετε ο Bruce Dickinson με την πανίσχυρη, εκφραστική (a-la) Ian Gillan φωνή του ήταν ότι έπρεπε για το συγκρότημα. Έτσι οι Iron Maiden έγιναν το μεγαλύτερο συγκρότημα του κόσμου και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα με την μουσική που μας χάρισαν.
Το “Number Of The Beast” είναι όχι μόνο ένα από τα καλύτερα Heavy Metal album της δεκαετίας του ’80, αλλά και για όλη την ιστορία του ιδιώματος, όλα τα τραγούδια εδώ, είναι τουλάχιστον εξαιρετικά και ξεχωρίζουν αμέσως.
Με αυτό το δίσκο οι Iron Maiden έγιναν γνωστοί σε όλον το κόσμο, αφού ήρθε η αναγνώριση και η καταξίωση. Γέμιζαν τα μεγαλύτερα σταδία του κόσμου (με αποκορύφωμα στο "Monsters Of Rock" του Donington, με πάνω από 100.000 κόσμο το 1988), οι πωλήσεις των δίσκων φτάνουν σε απίστευτα νούμερα (έχουν πουλήσει παγκοσμίως 70.000.000), τρελές περιοδείες, καταπληκτικούς δίσκους και από επίδραση… καλύτερα να μην το συζητήσουμε. 
Δικαιωματικά λοιπόν κατέχουν μια εξέχουσα θέση στο πάνθεον της σκληρής μουσικής μας.
Το "The Number Of The Beast" είναι διαποτισμένο από δύναμη, πάθος, άψογες ενορχηστρώσεις που ανανεώνουν κάθε στιγμή το ενδιαφέρον, καλπάζοντα μεταλλικά riffs αλλά και μελωδίες οι οποίες ξεσπούν σε κιθαριστικές επελάσεις. Σ’ όλα αυτά θα πρέπει να προστεθεί και η ύπαρξη μιας αποκρυφιστικής ατμόσφαιρας που οι ίδιοι οι Iron Maiden έχουν φροντίσει να καλύπτει το δίσκο, όπως το απόσπασμα από την "Αποκάλυψη" του Ιωάννη που υπάρχει στο οπισθόφυλλο.
O δίσκος ήρθε ακριβώς τη στιγμή που τον χρειάζονταν, μετά τα 2 πρώτα LP με τον Paul Di'Anno και την punk χροιά του, ήρθε η μεταλλική φωνή του Bruce Dickinson (ex-Samson) να τα ισοπεδώσει όλα στο πέρασμα της. Η επιβλητική και με μεγάλες δυνατότητες φωνή του Bruce Dickinson, ήταν αυτό που χρειαζόταν το συγκρότημα για να αναζωογονηθεί και να κατακτήσει τον κόσμο μαζί κι εμάς.
Aυτός ο δίσκος με τα 8 αρχέτυπα τραγούδια (θα ήθελα κάπου να υπήρχε το “Τοtal Eclipse” και όχι σαν B’ side single), κατάφερε να έχει μια τεραστία εμπορική επιτυχία (είναι από τους πιο εμπορικούς δίσκους του Heavy Metal) και μια τεραστία αποδοχή από τον Metal κόσμο. Ο δίσκος αυτός αποτελεί το θεμέλιο της καριέρας των Iron Maiden κι έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους στο οικοδόμημα του Heavy Metal των 80’s.
Σήμα κατατεθέν του συγκροτήματος υπήρξαν οι κιθαριστικές επελάσεις των Dave Murray και Adrian Smith, καθώς και η απόλυτη mascot ο Eddie που ήταν παντού, σε δίσκους, επτάρια, T–shirts, αφίσες, patches και ότι άλλο ήθελες. Ο Eddie, είναι δημιούργημα του Derek Riggs, ο οποίος κατάφερε να δημιουργήσει μια mascot που να είναι αναγνωρίσιμη από όλους.
Οι Iron Maiden έχουν πάει τρεις φορές στο Νο.1 των album charts της Μ. Βρετανίας με το “The Number Of The Beast”, το “Seventh Son Of The Seventh Son” και το “Fear Of The Dark”. Θέλετε και άλλα να γράψω;
Η παραγωγή ανήκει στο μεγάλο Martin Birch (Black Sabbath, Deep Purple, Whitesnake, Rainbow, B.Ö.C.).


ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ IRON MAIDEN
Iron Maiden [1980]
Killers [1981]
Number Of The Beast [1982]
Piece Of Mind [1983]
Powerslave [1984]
Live + One [1984] (Live Best Of…
κυκλοφόρησε μόνο στην Ελλάδα)
Live After Death [1985]
Somewhere In Time [1986]
Seventh Son Of The Seventh Son [1988]
No Prayer For The Dying [1990]
Fear Of The Dark [1992]
A Real Live One [1993]
A Real Dead One [1993]
Live At Donington [1993]
The X Factor [1995]
Virtual XI [1998]
Brave New World [2000]
Rock In Rio [2002]
Dance Of Death [2003]
Death On The Road [2005]
A Matter Of Life And Death [2006]
Flight 666: The Original Soundtrack [2009]
The Final Frontier [2010]


ΤRIVIA:
Ακόμα όμως και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που υποστηρίζουν ότι οι Iron Maiden ήταν καλύτεροι με τον Paul DiAnno στα φωνητικά, πράγμα που δείχνει αδικαιολόγητο φανατισμό και έλλειψη αντικειμενικότητας. Είναι σα να λέμε δηλαδή ότι οι Deep Purple ήταν καλύτεροι με τραγουδιστή τον Rod Evans παρά με τον Ian Gillan. Λίγη σοβαρότητα δεν βλάπτει… αλλά τέλος καλό, όλα καλά.