PAUL   DiANNO

 

 

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ PAUL DiANNO

(17-Μαϊου-1958 ~ 21-Οκτωβρίου-2024)

 

 

Σίγησε η φωνή των δύο πρώτων δίσκων των Iron Maiden. Τα δύο πρώτα albums του group με τον Paul DiAnno, στα φωνητικά θεωρούνται κλασσικά.

Ο Paul Andrews, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στις 17 Μαΐου του 1958, στο ανατολικό Λονδίνο και πέρασε τα εφηβικά του χρόνια τραγουδώντας σε διάφορα μικρά τοπικά συγκροτήματα, ενώ, εργάστηκε κατά διαστήματα ως κρεοπώλης και ως chef σε ξενοδοχεία και εστιατόρια. Ο χαρισματικός τραγουδιστής γνωρίστηκε με τον μπασίστα και ηγέτη των Maiden, Steve Harris μέσω κοινού γνωστού και κάπου τότε ήταν, που υιοθέτησε το ψευδώνυμο Paul DiAnno. Τον Απρίλιο του 1980 κυκλοφόρησε το ντεμπούτο album των Iron Maiden με μεγάλη εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία. Περιλαμβάνει τραγούδια ύμνους του βρετανικού συγκροτήματος που συχνά παίζουν στις συναυλίες τους ακόμα και σήμερα, όπως τα… “Running Free”, “Phantom Of The Opera”, “Charlotte The Harlot” και “Iron Maiden”. Το LP ηχογραφήθηκε σε μόλις 13 ημέρες και παρόλο που το ίδιο το συγκρότημα έχει δηλώσει ότι δεν έμεινε ικανοποιημένο με την παραγωγή του, οι θαυμαστές το έχουν αναγάγει σε κλασσικό, λόγω της ωμότητας του ήχου του. Ένα χρόνο αργότερα κυκλοφόρησε ο δεύτερος δίσκος, με τίτλο “Killers” και τον Paul στα φωνητικά που σε τραγούδια σαν τα… “Wrathchild”, “Murders In The Rue Morgue” και “Prodigal Son”, έδειξε τις ικανότητες που είχε. Όμως τον Σεπτέμβριο του 1981 το συγκρότημα αποφάσισε ότι δεν μπορούσε να προχωρήσει άλλο, με τον ατίθασο χαρακτήρα του τραγουδιστή, που συνεχώς καυγάδιζε και προκαλούσε προβλήματα. Έτσι ο Harris και ο manager των Maiden, του ανακοίνωσαν ότι σταματά η συνεργασία τους, μόλις λίγο πριν αναλάβει τη θέση του, ο Bruce Dickinson. Δεν τους κατηγορώ, το group ήταν το πνευματικό παιδί του Harris, απλά ο Paul δεν μπορούσε να συνεχίσει, δεν μπορούσε να δώσει το 100% της απόδοσης του, κάτι που ήταν άδικο για το συγκρότημα, τους οπαδούς, αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό. Μπορεί, ο Paul DiAnno να ήταν ο τραγουδιστής με τον οποίο οι Iron Maiden, ηχογράφησαν τους πρώτους δύο δίσκους τους, ωστόσο η σχέση του εκλιπόντος τραγουδιστή με το συγκρότημα και ειδικά με τον αρχηγό Steve Harris, για πολλά χρόνια ήταν κάκιστη. Από τότε που ο DiAnno, εκδιώχτηκε από τους Maiden, για να τον αντικαταστήσει ο Dickinson, δημιουργήθηκε ένα μεγάλο χάσμα στη σχέση του με το συγκρότημα. Ο DiAnno, δεν έκρυψε ποτέ την πίκρα του για τον τρόπο που έφυγε από το συγκρότημα, σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε, οι Maiden ήταν εκείνοι που τον έδιωξαν για λόγους που είχαν να κάνουν με το όραμα του Harris για το group. Ωστόσο, ο εκλιπών τραγουδιστής διατεινόταν πως ήταν δική του απόφαση να αποχωρήσει, λόγω του ότι δεν είχε την ελευθερία που ήθελε μέσα στο συγκρότημα… Πάντως, όταν ο DiAnno αντιμετώπισε τα σοβαρά θέματα υγείας, οι Maiden στάθηκαν στο πλευρό του και του πρόσφεραν κάποια σημαντικά χρήματα για να κάνει τις εγχειρήσεις του, το 2021. Μάλιστα, οι σχέσεις του με τον Harris, φαίνεται να εξομαλύνθηκαν σημαντικά το τελευταίο χρονικό διάστημα πριν τον θάνατο του τραγουδιστή, αφού αντάλλασσαν μηνύματα για τη μεγάλη τους κοινή αγάπη, όχι το Μetal ή το συγκρότημα, αλλά τη West Ham.

Από εκεί και μετά ο Paul δοκίμασε την τύχη του με διάφορα σχήματα και κυκλοφόρησε μια σειρά από δίσκους, κυρίως εκμεταλλευόμενος την αγάπη των θαυμαστών για τους δύο πρώτους δίσκους των Iron Maiden. Τα δύο LP που έκανε μαζί τους, ήταν πολύ σημαντικά για το είδος, αργότερα συγκροτήματα όπως οι Metallica, είπαν πόσο τους επηρέασαν αυτοί οι δύο δίσκοι. Μπορεί ο καλύτερος τραγουδιστής των Maiden να είναι ο Dickinson, από κάποιους όμως ο πιο αγαπημένος είναι ο Di’Anno. Για πολλούς, ο Di’Anno δεν ήταν απλώς ένας τραγουδιστής, ήταν μια ακατέργαστη δύναμη. Η ενέργεια και η επαναστατική του φωνή συνέβαλαν καθοριστικά στη διαμόρφωση των πρώτων χρόνων του group. Υπάρχουν άνθρωποι που υποστηρίζουν ότι οι Iron Maiden ήταν καλύτεροι με τον Paul στα φωνητικά (δικαίωμα τους), πράγμα που δείχνει αδικαιολόγητο φανατισμό και έλλειψη αντικειμενικότητας. Είναι σα να λέμε δηλαδή, ότι οι Deep Purple ήταν καλύτεροι με τραγουδιστή τον Rod Evans παρά, με τον Ian Gillan. Οι Maiden με τον Dickinson στη θέση του frontman και την συνθετική δεινότητα του Steve Harris, έγιναν το μεγαλύτερο Ηeavy Μetal συγκρότημα στον κόσμο, γνώρισαν τεράστια επιτυχία κι εξακολουθούν ακόμη και τώρα, δεκαετίες αργότερα, να είναι ένα από τα πιο αγαπημένα σχήματα. Κατι που δεν μπορούσαν να το καταφέρουν, δυστυχώς, με το Paul πίσω από το μικρόφωνο.

Μετά την αποχώρησή του από τους Iron Maiden, ο Di’Anno ακολούθησε μια μακρά και γεμάτη περιπέτειες καριέρα. Άρχισε να ηχογραφεί με συγκροτήματα όπως οι Battlezone και Killers, ενώ, παράλληλα κυκλοφόρησε πολλά solo albums. Παρά τα σοβαρά προβλήματα υγείας που τον οδήγησαν να παίζει σε καροτσάκι τα τελευταία χρόνια, ο Paul δεν σταμάτησε να εμφανίζεται στη σκηνή. Ο θάνατος του Paul Di’Anno σηματοδοτεί το τέλος μιας εμβληματικής πορείας στη Metal σκηνή. Θα τον θυμόμαστε όμως, αφού αφήνει πίσω του έναν μύθο που θα συνεχίσει να ζει μέσα από τα τραγούδια του group. Ως τραγουδιστής των Maiden, έβαλε κι αυτός το λιθαράκι του στο Βρετανικό Heavy Metal, από τότε που ξεκίνησε να τραγουδάει μαζί τους, στα 1978 μέχρι και το 1981. Ήταν μια συμπαθέστατη persona που έλαβε μεγάλη αγάπη από το Metal κοινό και έβαλε κι εκείνος το λιθαράκι του στην μεγάλη επιτυχία των Maiden. Η συμβολή του group στην πρωτοφανή, εκτόξευση του New Wave Of British Heavy Metal (NWOBHM), στο λυκαυγές των 80’s δεν χρειάζεται επιβεβαίωση από κανέναν. Ο Paul, δεν έμοιαζε σχεδόν σε τίποτα με τα υπόλοιπα μέλη των Maiden, ούτε μακριά μαλλιά είχε, ούτε το Μetal στυλ τους, έβγαζε όμως μια τρομακτική ενέργεια στη σκηνή και η φωνή του παρότι δεν είχε κλασική Μetal χροιά, είχε μια ιδιαίτερη τραχύτητα και νεύρο, με το group να μαγνητίζει όλο και περισσότερο κόσμο στις συναυλίες. Κάπου εκεί στα 1979 άρχισαν τα προβλήματα, ο Paul άρχισε να βυθίζεται στους «δαίμονες» του, ένα προσωπικό χάος με αλκοόλ και ναρκωτικά, καβγάδες, τραυματισμούς, διαβλέποντας παράλληλα ότι ο Harris και ο manager τους, επιχειρούσαν να στρίψουν το group προς άλλες κατευθύνσεις, με τις οποίες ο τραγουδιστής διαφωνούσε. Ο τραγουδιστής μπορεί να αποχωρίστηκε τους Maiden, όχι όμως και το αλκοόλ με τα ναρκωτικά. Όντως, οι Maiden, μετά τη φυγή του, έδειξαν με σαφήνεια πλέον την αλλαγή μουσικής κατεύθυνσης με το “The Number Of The Beast” (1982), κάτι που ολοκληρώθηκε στο “Piece Of Mind” (1983), όταν το group, ουσιαστικά, βρίσκει τον ήχο και το ύφος που θα διατηρήσει μέχρι τις μέρες μας… Μέχρι τις μέρες μας, δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν τα δύο πρώτα albums των Ιron Maiden με τον Paul, ως τα αγαπημένα τους. Ίσως η αίσθηση ελευθερίας που αναδύεται από αυτά, ο πιο punky ήχος, το πιο «χύμα» ύφος του DiAnno, να απεικονίζουν μιαν άλλη εποχή που χάθηκε κάτω από τα «καλούπια» στα οποία κλήθηκε να μπει το Heavy Metal προτού δεχθεί, μοιραία, το σοκ από το Grunge στα τέλη των 80’s και στις αρχές των 90’s. Αλλά όλα αυτά είναι μια άλλη ιστορία… 

Φυσικά, οι Maiden δεν γινόταν να μην αποχαιρετήσουν τον Paul που πηγαίνει σε έναν… «Strange World», όπως είναι ένα από τα πιο γνωστά τους τραγούδια με εκείνον στα φωνητικά. Το μήνυμα γράφει… «Όλοι μας λυπηθήκαμε βαθύτατα όταν μάθαμε για τον θάνατο του Paul DiAnno, νωρίτερα σήμερα. Η συμβολή του στους Iron Maiden ήταν τεράστια και μας βοήθησε να ξεκινήσουμε το δρόμο που ταξιδεύουμε ως συγκρότημα για σχεδόν πέντε δεκαετίες. Η πρωτοποριακή παρουσία του ως frontman και τραγουδιστής, τόσο επί σκηνής όσο και στα δύο πρώτα μας album, θα μείνει με πολλή αγάπη στη μνήμη όχι μόνο σε εμάς, αλλά και στους οπαδούς σε όλο τον κόσμο. Ήμασταν πολύ ευγνώμονες που είχαμε την ευκαιρία να τα πούμε πριν από μερικά χρόνια και να περάσουμε χρόνο μαζί του για άλλη μια φορά. Εκ μέρους του group, του Rod και του Andy και όλης της ομάδας των Iron Maiden, εκφράζουμε τα βαθύτατα συλλυπητήρια μας στην οικογένεια και τους στενούς φίλους του Paul. Αναπαύσου εν ειρήνη Paul». Ενώ, ο Steve Harris δήλωσε… «Είναι τόσο λυπηρό που έφυγε, ήρθα σε επαφή μαζί του μόλις πρόσφατα, καθώς στέλναμε μηνύματα ο ένας στον άλλον για τη West Ham και τα σκαμπανεβάσματα της. Τουλάχιστον εξακολουθούσε να δίνει συναυλίες μέχρι πρόσφατα, ήταν κάτι που τον κρατούσε σε εγρήγορση, να είναι εκεί έξω όποτε μπορούσε. Θα λείψει σε όλους μας. Αναπαύσου εν ειρήνη φίλε»...