ROCK ISLAND

ROCK ISLAND

1970

(Project 3 Records)

 

 

SIDE I: “Blue, Blue Lady”, “Runnin’ Through My Mind”, “When I Was A Boy”, “I Keep On Tryin'”, “Hard And Never Easy”, “She Has Left Me”.

SIDE II: “Won't You Stay Another Day”, “I Remember”, “Babe I'm Gonna Leave You”, “Blues”.

 

ROCK ISLAND: B.J. Taylor – Vocals, Mike Kennedy – Guitar, Tony Marc – Bass, Frank Schallis – Drums and Bob Bussinger – Keyboards. 

Produced by Jeff Hest.

 

 

Οι Rock Island σχηματίστηκαν το 1969 στη Philadelphia (USA) και πριν φτιάξουν αυτό το μουσικό σύνολο, τα μέλη είχαν μερικές διαφορετικές εμπειρίες με άλλα ερασιτεχνικά συγκροτήματα πριν τελικά καταγράψουν αυτό το album. Τρία από τα μέλη των Rock Island οι Mike, Frank και Tony ήταν στο παρελθόν μαζί σ’ ένα σχήμα που ονομαζόταν Many Few.
Οι Rock Island έπαιξαν σε όλη την Philadelphia σε πολλά μικρά, τοπικά club όπως τα “Belmont Plateau”, “Pennypack” και “Be-lns”, αλλά και σε εξωτερικούς χώρους όπως πάρκα, καφενεία και έτσι έκτισαν ένα πολύ καλό τοπικό όνομα. Μετά κατέγραψαν (όπως ήταν φυσικό) ένα demo με 4 τραγουδια και πήγαν στη ΝΥ για να το δειγματίσουν στις εκεί δισκογραφικές εταιρείες. Τηλεφώνησαν (ως όφειλαν), σε κάθε δισκογραφική εταιρεία που μπορούσαν να βρουν στην πόλη και έκαναν όσο το δυνατόν περισσότερα ραντεβού μπορούσαν για να το προωθήσουν. Ένας παραγωγός που του άρεσε πραγματικά το demo ήταν ο Jeff Hest, από την Project 3 Records, η οποία ήταν μια αρκετά νέα δισκογραφική ετικέτα που την ίδρυσε ο βιολιστής Enoch Light. Στον Enoch άρεσε πάρα πολύ το συγκρότημα και υπέγραψε αμέσως με τους Rock Island συμβόλαιο για ένα LP.

Από την δισκογραφική εταιρεία ανατέθηκε στον Jeff Hest να γίνει παραγωγός για το συγκρότημα και έκανε πολλά ταξίδια στη Philadelphia, για να επιλέξει υλικό μαζί με το group, για το επερχόμενο album.
Μόλις επιλέχθηκαν τα τραγούδια που θα έμπαιναν στο δίσκο, το σχήμα άρχισε να γράφει στα “A&R Studios” στη ΝΥ και έκανε πολλαπλά ταξίδια μεταξύ Philadelphia  και ΝΥ, για να γράψει τα τραγούδια σε κάθε ταξίδι. Το single “Hard And Never Easy”, κυκλοφόρησε ταυτόχρονα με το album και ήταν κάπως επιτυχημένο στις Δυτικές Πολιτείες των ΗΠΑ και σε ορισμένες χώρες στην Ευρώπη. Οι Rock Island το συναυλιακό τους ντεμπούτο στη ΝΥ το έκανε στο club “Ungano”, ανοίγοντας για μια συναυλία του Rod Stewart, ενώ μαζί με άλλα μικρά ονόματα της τοπικής σκηνής έπαιξαν πολλές φορές στον χώρο “Electric Circus”.

Το συγκρότημα άρχισε να κάνει πρόβες στο “Playboy Club” στην πόλη του, επέτρεψαν μάλιστα σε αρκετούς περαστικούς να έρθουν και να παρακολουθήσουν την πρόβα τους, η συγκεκριμένη κίνηση τους έδωσε μεγάλη ανταπόκριση στο Hard Rock κοινό της πόλης τους. Επίσης, το συγκρότημα απέκτησε μια λιμουζίνα, η οποία αποδείχτηκε πολύ διασκεδαστική, ταξιδεύοντας για τις συναυλίες τους στη ΝΥ.

Ας πάμε όμως τώρα στα του δίσκου, η μουσική του “Rock Island”, θυμίζει τους Bull Angus, αυτό που έχουμε εδώ είναι ο στέρεο σκληρό Hard Rock. Το album έχει πολύ-επίπεδα φλογερά φωνητικά από τον B.J. Taylor, με πολλές μελωδίες από την κιθάρα του Mike Kennedy. Τα τραγούδια του δίσκου είναι σχετικά σύντομα σε διάρκεια για το καλό τους, συχνά λήγουν νωρίτερα πριν γίνουν πραγματικά κουραστικά. Ίσως το συγκρότημα αν προσπαθούσε περισσότερο να κάνει μια επιτυχία, αν είχαν κάνει ένα τραγούδι hit-single στο album, ίσως τα πράγματα να πήγαιναν καλύτερα σε αυτούς και στην μουσική τους καριέρα. Το album περιέχει κάποια βαριά τραγούδια σκληρού Rock, με μερικές ψυχεδελικές επιρροές και έναν κάποιο υπαινιγμό από Country Rock σε ορισμένο επιλεγμένα τραγούδια.

Το “Rock Island” είναι αρκετά χαρακτηριστικό και αρκετά συνεπές, καλό αλλά όχι και τόσο συναρπαστικό, ώστε ν’ αλλάξει το ρου της μουσικής ιστορίας. Εν πάση περιπτώσει, πάντα υπάρχει κάποιος λόγος για ν’ απολαμβάνει κανείς τραγούδια σαν τα… “Runnin’ Through My Mind”, “When I Was A Boy”, “Blue, Blue Lady”, “Won't You Stay Another Day”, αλλά και το 8-λεπτο “Blues”.

Αξίζει ν’ ακούσετε αυτό το σκληρό 70’s βινύλιο, αν είστε λάτρης του παλιού Hard Rock, για μια έντιμη Rock ψυχαγωγία. Τούτο το βινύλιο είναι αρκετά καλό, με μεγάλη ποικιλία τραγουδιών και όμορφη δημιουργικότητα, το “Rock Island” είναι εντυπωσιακό και ανήκει στην κατηγορία κάτω από το radar του Progressive/ Psychedelic από τα 70’s. Τώρα τελευταία όλα αυτά τα σπάνια βινύλια θεωρούνται ως lost-gem, οπότε έχουν μια κάποια εμπορική επιτυχία, που δεν την είχαν την εποχή που κυκλοφορησαν, κάλιο αργά παρά πότε όμως.

Τον Μάιο του 1970, όταν οι Rock Island βρισκόταν στο αποκορύφωμα των μουσικών προβών τους και ήταν στη τελειότητα για ξεκινήσουν πολλές συναυλίες, πραγματοποιήθηκε μια εξέγερση στο πανεπιστήμιο του Kent, όπου δυστυχώς σκοτώθηκαν τέσσερις φοιτητές και άλλοι εννέα τραυματίστηκαν, όταν η Εθνική Φρουρά του Ohio έκανε χρήση όπλων. Αυτή η εκδήλωση (όπως ήταν άλλωστε φυσικό), ανάγκασε πολλά πανεπιστήμια και κολέγια να ακυρώσουν τις καλοκαιρινές τους συναυλίες, ακυρώνοντας έτσι πολλές από τις συναυλίες των Rock Island. Αφήνοντας έτσι το σχήμα ενώ ήταν έτοιμο και πρόθυμο να εκτελέσει πολλές συναυλίες, αλλά ήταν χωρίς διαθέσιμους χώρους για να παίξουν. Τους επόμενους μήνες το συγκρότημα, χωρίς να έχει σαφή σχέδια, άρχισε να έχει κάποια εσωτερικά προβλήματα και τελικά ένα από τα μέλη έφυγε, έπειτα ένα-ένα όλοι έφυγαν.

 

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ ROCK ISLAND

Rock Island [1970]

 

TRIVIA

Μετά την αντικατάσταση κάποιων μελών, η μουσική των Rock Island όμως δεν ήταν ποτέ η ίδια, γιατί έχασαν την μουσική τους ώθηση και την κατεύθυνση τους. Η δισκογραφική τους εταιρεία Project 3 Records, πρόσφερε στους Bob Bussinger και Frank Schallis νέο δισκογραφικό συμβόλαιο για την εγγραφή ενός άλλου LP. Ο Bussinger και ο Schallis, δέχτηκαν τη συμφωνία και προσέλαβαν τον πρώην κιθαρίστα των Rock Island, Mike Kennedy και πρόσθεσαν τον Ric Criniti ως μπασίστα. Το νέο συγκρότημα ονομάστηκε Rain όπου και κατέγραψαν ένα album το 1972, στο ίδιο περίπου μουσικό ύφος. Δυστυχώς, ο Frank Schallis πέθανε το 2000, ενώ ο Mike Kennedy το 2006.