HARD STUFF

BULLETPROOF

1972

(Purple Records)

SIDE I: “Jay Time”, “Sinister Minister”, “No Witch At All”, “Taken Alive”, “Time Gambler (Rodney)”.

SIDE II: “Millionaire”, “Monster In Paradise”, “Hobo”, “Mr. Longevity – RIP”, “The Provider – Part One”.

HARD STUFF: John Cann – Vocals/ Guitar, John Gustafson – Vocals/ Bass and Paul Hammond – Drums.

Produced by John Can, John Gustafson and Paul Hammond.

Άλλος ένας Hard Rock/ Heavy Prog δυναμίτης ήταν οι Hard Stuff, που γεννήθηκαν από τις στάχτες των Atomic Rooster (Johnn Can και Paul Hammond) και των Quatermass (John Gustafson). Αρχικά οι Hard Stuff ξεκίνησαν το 1970 με τον τραγουδιστή Al Shaw, με τον υποτιμημένο κιθαρίστα John Cann, τον μπασίστα Johnny Gustafson και τον drummer Paul Hammond, με το όνομα Daemon, τότε για κάποιο λόγο έδιωξαν τον Shaw για να προχωρήσουν προς τα εμπρός ως τρίο. Αφού έφυγε από τους ασταθείς Atomic Rooster, ο John Cann κατέγραψε τα demos αυτών των τραγουδιών με το όνομα Daemon, πριν τελικά τα απελευθερώσει μαζί με το συγκρότημα των Hard Stuff.

Όταν η Γηραιά Αλβιόνα έβγαζε τότε στα 70’s καθαρά Hard Rock groups και όχι χαζό-ηλίθια ψευτό-Rock υβρίδια, τότε που η σκληρή Rock μουσική, απλά ήταν σκέτη μεταλλική μαγεία.

Αυτό το βινύλιο των Hard Stuff, σε καίει και μπορεί να σε συνθλίψει ανά πάσα στιγμή και ώρα που θα το ακούσεις με ανοιχτά αυτιά και ότι άλλο στέκεται στο δρόμο του. Είναι εξαιρετικά βαρύ, εκπληκτικό αλλά και αρκετά πολύπλοκο, γεμάτο συντριπτικά, αλλά και καλά γραμμένα φοβερά τραγούδια. Η μουσική του “Bulletproof” είναι δυνατή, βασικά πρέπει να είσαι πραγματικά «εκεί» όταν θ’ ακούσεις αυτό το LP, γιατί θα σε χτυπήσει «μουσικά». Το σχήμα περιόδευσε με τους Deep Purple το 1971 (με το όνομα Bullet) και το album τους κυκλοφόρησε ένα χρόνο μετά ως Hard Stuff, από την εταιρεία των Purple.

Αυτό είναι ένα λαμπρό album σκληρού Rock και ως trio κάνουν το καλύτερο δυνατόν για καλό, αλλά και γνήσιο 70’s Hard Rock. Η ακρόαση του “Bulletproof”, δίνει στον ακροατή την ευχαρίστηση να συνειδητοποιήσει πόσο θαυμάσια τεχνικά καταρτισμένα ήταν τα μέλη του group. Ο Cann δεν ήταν ποτέ ο μεγάλος κιθαρίστας, αλλά τεχνικά ήταν πολύ καλύτερος από αρκετούς σημερινούς ήρωες της εξάχορδης, αλλά ποιος είμαι εγώ που θα κρίνω τους κιθαρίστες, ακούστε μόνοι σας τούτο το album. Ο John Gustafson, εδώ είναι αρκετά φρέσκος, ένας από τους μεγάλους μπασίστες, πολύ μουσικός και μελωδικός, o John πέρασε και από το solo σχήμα του Ian Gillan. Ενώ τέλος και ο Paul Hammond, πίσω από το kit των τυμπάνων είναι πολύ δυνατός και στιβαρός.

Μου άρεσαν πάντα τα τραγούδια ενός σχήματος, που συνήθως μπορούν να επεκταθούν, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στο συγκρότημα να αποδείξει τον εαυτό του, μέσα από μια μεγαλύτερη μουσική μορφή. Εδώ, όλα τα τραγούδια είναι συμπαγή, ακόμα και τα μακρύτερα σε διάρκεια, η έμφαση δίνεται στη σύνθεση, κάθε τραγούδι είναι ένα μικροσκοπικό παράδειγμα για το πώς γράψουμε ένα κλασικό Hard Rock τραγούδι.

Η ποιότητα του ήχου είναι εξαιρετική, ο καλός ήχος είναι τόσο ευρύς και βαθύς που ηχητικό όλο το σκηνικό σου φέρνει στ’ αυτιά μια ποιότητα πολύ κοντά στην τελειότητα.

Όπως οι Trapeze που διέθεταν έναν εξαιρετικό και αναγνωρίσιμο τραγουδιστή το μπασίστα Glenn Hughes, έτσι και οι Hard Stuff προσπαθούν να κάνουν το ίδιο, έτσι για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, αγκάλιασα αυτό το album λόγω των φωνητικών.

Βάζω να παίζει αυτό το βινύλιο τακτικά-πυκνά στο pick-up μου, με τα χρόνια ακούγεται εξίσου φρέσκο και συναρπαστικό όσο ήταν όταν και το άκουσα για πρώτη φορά.

Αγαπημένα τραγούδια από τούτο το album είναι τα εξής… “Sinister Minister”, “No Witch At All”, “Taken Alive”, “Time Gambler”, “Hobo”, άφησα για το τέλος το “Monster In Paradise” που είναι μια σύνθεση των Gustafson/ Gillan και Glover (τουλάχιστον, θα μπορούσα να φανταστώ τον Gillan να το τραγουδάει).

Πριν τελικά διαλύσουν οι Hard Stuff, συνέχισαν και δημιούργησαν και έναν δεύτερο δίσκο το “Bolex Dementia”, όπου άλλαξαν για λίγο το μουσικό στυλ τους, αφήνοντας έτσι το “Bulletproof” ως το αξεπέραστο αριστούργημα τους.

Ως εκ τούτου λοιπόν, οι οπαδοί όλων των proto-Metal συγκροτημάτων της εποχής, όπως οι Dust, οι Sir Lord Baltimore, κλπ, που είναι εξοικειωμένοι με αυτόν τον 70’s σκληρό και βαρύ ήχο, θα βρουν σίγουρα σε τούτο το ντεμπούτο album, πολλά μουσικά στοιχεία που να τους ενδιαφέρουν

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ HARD STUFF

Bulletproof [1972]

Bolex Dementia [1973]

TRIVIA

Το 1972 οι Thin Lizzy, προσπάθησαν να τελειώσουν το δεύτερο τους δίσκο “Shades Of A Blue Orphanage”, χρήματα όμως δεν υπήρχαν και έτσι το management τους ζήτησε να κάνουν ένα δίσκο με διασκευές στους Deep Purple, αρκεί να μην φαίνετε τ’ όνομα τους στο εξώφυλλο του album. Η έκδοση του δίσκου ήταν διαθέσιμη στα δισκάδικα της Αγγλίας το ’72 για 50 πένες μόνο, οι Lizzy πληρώθηκαν με το πόσο των 1000 λιρών για την ηχογράφηση, αλλά το όνομα παραλείφθηκε εντελώς από το εξώφυλλο του δίσκου, ενώ μια φωτογραφία από ένα διαφορετικό συγκρότημα παρουσιάστηκε στο εξώφυλλο, αυτό το σχήμα ήταν οι Hard Stuff…

Δυστυχώς και τα τρία μέλη του group έχουν πεθάνει (RIP)… Paul Hammond (1952~1992), John Cann (1946~2011), John Gustafson (1943~2014).