ELLISON

ELLISON

1971

(Trans-World Records)

SIDE I: “Unchanged World”, “Seal A Beam Bow”, “Satanic”, “Winter Slutch”.
SIDE II: “Strawberry Pain”, “Untruth Story”, “Freedom”.

ELLISON: Vincent Marandola – Vocals/ Guitar, Christian Tremblay – Guitar,  Richard Arcand – Bass and Robert Cager – Drums.

Produced by Alexandre Dumas and Yves Hamel.

Οι Ellison σχηματίστηκαν στο Montreal (Canada) στα τέλη του 1967. Ο Vincent Marandola και ο φίλος του από την παιδική ηλικία Richard Arcand, σχημάτισαν ένα τρίο με την ονομασία Jimmy Peace. Το 1969 αντικατέστησαν τον αρχικό drummer με τον Robert Cager και πρόσθεσαν τον Christian Tremblay ως δεύτερο κιθαρίστα και έτσι σχηματίστηκαν και επίσημα οι Ellison.
Άρχισαν να κάνουν αρκετά συχνά ζωντανές εμφανίσεις στην πόλη τους, αλλά έδιναν συναυλίες και στη γύρω περιοχή όπως το Quebec. Κατέγραψαν το μοναδικό LP τους το 1971, το οποίο ήταν σε παραγωγή των Alexandre Dumas/ Yves Hamel και κυκλοφόρησε αρχικά στις αρχές των 70's από την μικρή δισκογραφική εταιρεία Trans-World Records.

Ας πάμε στα του δίσκου όμως τώρα, είναι ένα εξαιρετικά δολοφονικό Proto-Metal album στο στυλ των Black Sabbath, ακούγονται και σαν ένα ψυχεδελικό σχήμα, αλλά μέσα από το μουσικό πρίσμα των Sabbath.

Η παραγωγή δεν είναι καθόλου φτηνή, οι κιθάρες θυμίζουν κάπως τα πρώιμα τραγούδια και τις τότε κιθάρες των Judas Priest, αλλά και τα φωνητικά του Vincent Marandola είναι μια σκέτη κόλαση, είναι εντελώς δολοφονικά για τα κύτταρα του εγκεφάλου, θυμίζουν σε αρκετά σημεία την αλήτικη-βρώμικη φωνή του Jim Dandy (Black Oak Arkansas).

Το “Ellison” είναι σκοτεινό και ζοφερό σαν να πέφτει από τον ουρανό μαζί με την πρωινή βροχή μες στο καταχείμωνο, τα “Winter Slutch” και “Strawberry Rain” είναι δύο από τα καλύτερα αλλά και κορυφαία τραγούδια τους. Ενώ στο “Untruth Story”, ο τραγουδιστής θρηνεί τη θλίψη του κοριτσιού του, επανειλημμένα ξανά και ξανά, ενώ ένα καταιγιστικό solo της κιθάρας το ανεβάζει πάνω στην κορυφή. Γενικά ο δίσκος έχει ένα αρκετά καλό και αξιοπρεπές σύνολο σκληρών Rock τραγουδιών, που θυμίζουν επίσης, εκτός από Sabbath, αλλά και Iron Claw, Led Zeppelin, έως και Grand Funk Railroald.

Οι Ellison έχουν ένα πολύ καλό ήχο ώστε να είναι ευχάριστος, όπως ήταν άλλωστε και τα πιο πολλά καλά σχήματα από τον Καναδά, από την ένδοξη δεκαετία του ’70.
Πιστεύω πάντως, πως αν ακούσετε αυτό το LP, θα σας αρέσει σίγουρα πάρα πολύ, περιέχει αρκετά μελετημένες Hard Rock συνθέσεις, για μένα αυτό το album είναι σίγουρα μέσα στα 10-15 κορυφαία early 70’s Καναδικά Hard Rock βινύλια. 

Ψάξτε να βρείτε ένα αντίγραφο αυτού του δίσκου, είναι σχετικά σπάνιο, αλλά με λίγο ψάξιμο βρίσκετε και θ’ ακούσετε συναρπαστικές συνθέσεις όπως το “Satanic”. Σε όλο το album δεν υπάρχουν καθόλου άσχημες-κακές στιγμές, έχει επίσης τραγούδια που δεν αφήνει τον ακροατή να αποσπά την προσοχή από την ακρόαση αυτή καθεαυτή. Ενώ προσφέρει στον ακροατή-οπαδό των 70's, μια γλυκιά γεύση στο τέλος που θέλει να το ξανά ακούσει αμέσως, πιστεύω πως θα γίνει ένα από τα αγαπημένα σας. Ο ήχος είναι αρκετά ακατέργαστα ωμός, όπως ήταν άλλωστε ηχητικά όλοι οι δίσκοι στα early 70’s, δηλαδή μια ημί-garage κατάσταση, οδηγούμενος από δύο σκληρές Hard Rock κιθάρες.

Αυτό το album θα έπρεπε να έχει προσελκύσει πολλούς από τους σκληρούς οπαδούς του συγκεκριμένου μουσικού είδους, καθώς έχει πολύ συμπαγές σκληρό ήχο, αλλά και σκληρές κιθάρες. Κάτι που δυστυχώς δεν έγινε όταν κυκλοφόρησε το 1971, ας γίνει τουλάχιστον τώρα μετά από τέσσερεις δεκαετίες, πότε δεν είναι αργά για καλή και ποιοτική σκληρή Rock γνήσια μουσική.

Κανένα όργανο δεν ακούγετε φάλτσο εδώ, μια πραγματική σκληρή γροθιά στ' στομάχι των δήθεν ψαγμένων 70's Hard Rock proto-Metal οπαδών. Το μπάσο τονίζει το ήχο και είναι συμπληρωματικό με μια κιθάρα που ευνοεί τον καθαρό ήχο. Αλλά θεωρώ πως το πιο ενδιαφέρον του γενικού συνόλου είναι ο τραγουδιστής, με την βραχνή φωνή του, αλλά και με τον τρόπο που τραγουδά, έντονα, τελετουργικά και υπνωτικά, αυτό ήταν που μου προκάλεσε αμέσως εντύπωση.
Κατά τη γνώμη μου ένα εξαιρετικό album, που πρέπει να βρίσκετε σε όλες τις δισκοθήκες των παλιών 70’s Hard Rock οπαδών.

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ ELLISON

Ellison [1971]

TRIVIA:

Υπάρχουν πάρα πολύ λίγες πληροφορίες σχετικά με τα πόσα αντίτυπα του δίσκου πωλήθηκαν στα 1971, ένα επιπλέον στοιχείο που μπερδεύει κι άλλο τα πράγματα, είναι πως κανείς δεν ξέρει ποιος είναι ο πραγματικός αριθμός των LP που κόπηκαν, έτσι το μυστήριο παραμένει. Οι Ellison διαλύθηκαν το 1973 και έχασαν την επαφή όλα τα μέλη μεταξύ τους όλα αυτά τα χρόνια, ενώ ο Richard Arcand πέθανε το 1997.