BLACKHORSE

BLACKHORSE

1979

(DSDA Records)

SIDE I: "Fox Huntin’", "Lucille", "Velvet Angel", "The Party’s Started", "Momma Gonna Love You Tonight", "Cannot Find My Way Home".

SIDE II: "Hell Hotel", "You’ve Got The Way", "Slow Down Tom", "Dave’s Song", "Spencer’s Corner".

BLACKHORSE:  Gary James – Vocals, Guitars, Paul Anthony Middleton – Vocals, Bass and John Teague – Vocals, Drums.

Produced by Paul-Anthony Middleton.

Αυτό είναι ένα αγαπημένο σκληρό Νότιο Rock κομμάτι βινυλίου της μουσικής συλλογής μου, με γιγάντιες κιθαριστικές εκρήξεις. Αν σας αρέσουν οι Molly Hatchet, οι Lynyrd Skynyrd, ή οι Blackfoot, τότε οι Blackhorse είναι σίγουρα για εσάς. Ένα Southern Rock σχήμα δηλαδή, που έχει όμως και πολλές επιρροές από Hard Rock στον ήχο του.
Αυτό το σχήμα από το Texas (USA), όπως και αρκετά άλλα παρόμοια συγκροτήματα σε ίδιο μουσικό στυλ με τον κλασικό Νότιο ήχο έχει επιρροές από τα παραπάνω ονόματα, που έχουν ομοιότητες τόσο στο μουσικό ύφος όσο και στα στιχουργικά θέματα. Εάν είστε ένας πραγματικός φίλος-οπαδός του Boogie Hard Rock, τότε αυτός εδώ ο δίσκος είναι βέβαιο ότι θα γίνει ένας από τους αγαπημένους σας, αν δεν είναι ήδη.

Η σύνθεση της μπάντας είναι μόνο τρία μέλη, ενώ ο ήχος τους είναι πληθωρικός και μεστός, όπως όλων των ανάλογων σχημάτων που αποτελούνται από μόνο τρία μέλη.

Οι Blackhorse από το Texas, σχηματίστηκαν περίπου στις αρχές της δεκαετίας του ’70 και ήταν στο ίδιο σκληρό μουσικό ύφος όπως οι πρώιμοι ZZ Top και Point Blank, παίζοντας άψογο Texan Boogie, ενώ οι περιοδείες τους ήταν συχνές και πολλές σε όλη την διάρκεια τις δεκαετίας. Ο κιθαρίστας της μπάντας Gary James είχε μια τεράστια φήμη στην τοπική μουσική σκηνή, έτσι άνοιξε το δρόμο για πολλές άλλες μπάντες να ακολουθήσουν τα βήματα του.

Το 1979 βγήκε το συγκρότημα από την αφάνεια στην επιφάνεια μ’ έναν εξαιρετικό δίσκο, παρουσιάζοντας ταυτόχρονα πολύ ενέργεια και ένταση στον ήχο τους. Κύρια χαρακτηριστικά του ήχο τους, ήταν τα πνιγμένα στο αλκοόλ φωνητικά και τα γρήγορα κιθαριστικά solo του Gary James που έπεφταν ασταμάτητα, το ένα μετά το άλλο. Το στυλ τους σκληρό Southern Rock, Boogie και με Blues καταβολές σε συνδυασμό πάντα με την ενέργεια και την ένταση που τους δίνουν τα εξαιρετικά τους τραγούδια. Πολύ εντυπωσιακό είναι όμως και το εξώφυλλο του δίσκου με το φτερωτό άλογο, έτσι δεν είναι φίλοι μου;

Τα τραγούδια τους είναι δυναμικά, έντονα  ρυθμικά και γεμάτα βίαιες κιθάρες, πνιγμένα κυριολεκτικά από τα κιθαριστικά solos, με πολλές παλιές και καλές Νότιες επιρροές και καταβολές. Η κιθαριστική δουλειά του Gary James, μέχρι ενός σημείου οι συγκρίσεις μπορούν να γίνουν με σχήματα τύπου Molly Hatchet και Doc Holliday, ακούγοντας αυτόν το κιθαρίστα εύκολα θα εκτοπίζατε κάποιους άλλους.

Αυτό το τρίο είναι πραγματικά δολοφονικό, ένας δίσκος σε όλο του το μεγαλείο, που επικρατεί η ευδιάκριτη κυριαρχία της κιθάρας και των χαρακτηριστικών βαρίων φωνητικών.

Το “Blackhorse” κυκλοφόρησε από μια μικρή τοπική ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία, κάποιες κόπιες πήγαν σε μαγαζιά ενώ κάποιες άλλες τις πουλούσαν οι ίδιοι στις συναυλίες τους. Αν και από μικρό label, ο δίσκος έχει πολύ καλή παραγωγή και ήχο, χωρίς περιορισμούς αυτό είναι εμφανές σε όλη την διάρκεια των τραγουδιών. Δυστυχώς, αυτό ήταν το μοναδικό τους πόνημα, αν υπολογίσουμε και την χρονιά που κυκλοφόρησε (1979), τότε καταλαβαίνετε το λόγο που δεν ακούστηκε παραπάνω. Μόλις πρόσφατα έγινε μια βινυλιακή επανέκδοση, έτσι άρχισαν σιγά-σιγά να συγκεντρώνουν σαν σχήμα την αναγνώριση που τους άξιζε, εκ των υστέρων. Είναι κρίμα πραγματικά, καθώς αυτός είναι ένας μεγάλος δίσκος και οι δημιουργοί του άξιζαν κάτι καλύτερο από την μοίρα.
Ο δίσκος των Blackhorse ανοίγει με το γρήγορο "Fox Hunting", ένα καθολικό τραγούδι που κολλάς αμέσως μαζί του, με το ρυθμό και την ένταση που έχει, αλλά και η συνέχεια του album είναι εξίσου πανέμορφη. Δεν μπορώ να βρω ένα τραγούδι που να μην μου αρέσει, όλα είναι άψογα, όλα αυτά μου δείχνουν ότι η μπάντα αποτελείτε από εξαιρετικούς και σπουδαίους μουσικούς. Μια εξαιρετική Νότια Hard Rock έκρηξη υπάρχει σε όλο το album, τα περισσότερα τραγούδια εδώ έχουν γρήγορο ρυθμό, που θα τα αγαπήσουν όλοι οι γνήσιοι Southern Rockers. Αγαπημένα τραγούδια δεν μπορώ να βρω όλα μου αρέσουν, αλλά μάλλον θα έλεγα ότι αξίζει να σας προτείνω να ακούσετε τα εξής "Fox Hunting", “Dave’s Song”, “Lucille”, “Hell Hotel”, “Cannot Find My Way Home”, “You’ve Got The Way”. Άφησα επίτηδες όμως τελευταίο το “Spencer’s Corner” που μου αρέσει πάρα πολύ, αλλά εκεί που κορυφώνετε το κιθαριστικό solo, δυστυχώς κόβεται απότομα και τελειώνει έτσι άδοξα και το τραγούδι.

Αλλά αν πάλι πρέπει να επιλέξω μόνο τα 2-3 καλύτερα του δίσκου, τότε σίγουρα θα πάω (με το χέρι στην κάρδια) πως αυτά είναι το “Fox Huntin’”, το “Cannot Find My Way Home” και τέλος το “Spencer’s Corner”.

Βαριά riff κιθάρας λοιπόν, σε όλη την διάρκεια του δίσκου, μας κάνουν ένα φανταστικό Southern Rock album. Αν σας αρέσει το φοβερό Southern Hard Rock των 70's, με δροσερό ήχο από lead κιθάρες, με τραχιά-βαριά και δολοφονικά φωνητικά, τότε απλά αυτό το βινύλιο είναι για εσάς.

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ BLACKHORSE

Blackhorse [1979]

  

TRIVIA:

Αν είστε ακόμα προβληματισμένοι φίλοι μου, σχετικά με αυτό το album, να σας πω τότε πως χρόνια αργότερα, ο Rock κριτικός Martin Popoff το έχει κατατάξει σε έναν κατάλογο των 100 βαρύτερων album της δεκαετίας του ’70. Φτάνοντας στον αριθ.75 σε μια λίστα που περιέχει Motorhead , AC/DC, Van Halen κλπ, τώρα σας έπεισα ή όχι;