RORY GALLAGHER
BLUEPRINT

18-February-1973

(Polydor)

SIDE I: "Walk On Hot Coals", "Daughter Of The Everglades", "Banker’s Blues", "Hands Off".

SIDE II: "Race Of Breeze", "The Seventh Son Of The Seventh Son", "Unmilitary Two Step", "If I Had A Reason".

RORY GALLAGHER BAND: Rory Gallagher – Vocals/ Guitar, Lou Martin – Guitar/ Keyboards, Gerry McAvoy – Bass and  Rod De’Ath– Drums.

Produced by Rory Gallagher.

Ο Rory Gallagher δεν είναι ακριβώς το πρότυπο του Rock Star, είναι ο Ιρλανδός τραγουδιστής και κιθαρίστας ο oποίος έπαιζε με την παλιά Fender Stratocaster ή με την Telecaster του, φορώντας ξεβαμμένα τζιν και απλά, καθημερινά μπλουζάκια ή καρό πουκάμισα.
Ο μεγάλος Ιρλανδός, μαζί με τους Phil Lynott (RIP) και Gary Moore (RIP), είναι ότι καλύτερο έχει εξάγει η προσφιλής αυτή χώρα στον κόσμο της σκληρής μουσικής. Κλασικός Hard Rock κιθαρίστας, σεμνός, μετρημένος, ήρεμος, αντί-star, έκανε τον κόσμο να τον αγαπήσει όσο λίγους και δεν υπάρχει σαβαρός άνθρωπος (πιστέυω), που να ασχολείτε με την Rock μουσική και να μην λυπήθηκε για τον θανατό του.

Το κήρυγμα του ήταν μουσική γεμάτη Βlues Rock, με πάνω από είκοσι χρόνια δισκογραφίας κυκλοφόρησε ένα μεγάλο κατάλογο από albums. Οι Rolling Stones κάποτε έδειξαν ενδιαφέρον για την πρόσληψη του στο σχήμα σαν αντικαταστατή του Mick Taylor, αυτό έγινε το 1974, ο Rory όμως αρνήθηκε την πρόταση να εισχωρήσει στους Rolling Stones, καθώς πίστευε ότι κάτι τέτοιο θα ερχόταν σε αντίθεση με την αντίληψή του για τη μουσική.
Επιτυχημένος σαν κιθαρίστας, ξεκίνησε να παίζει κιθάρα από την ηλικία των 8 χρονών, ο Rory Gallagher έπαιζε επαγγελματικά από την ηλικία των 15. Στα 12 του χρόνια κέρδισε σ' ένα διαγωνισμό την πρώτη του ηλεκτρική κιθάρα. Έφηβος ακόμα άρχισε να παίζει διασκευές σε επιτυχίες της εποχής και να εμφανίζεται με το πρώτο του συγκρότημα, τους Fontana Showband, ως support σε διάφορα άλλα τοπικά συγκροτήματα.

Πριν κλείσει τα είκοσι του χρόνια, έγινε παγκόσμια γνωστός με τους Taste, συγκρότημα που σχηματίστηκε το 1966. Οι Taste συμμετείχαν σε μερικά απ' τα σημαντικότερα Ευρωπαϊκά festival της εποχής ενώ περιόδευσαν και στην Αμερική. Οι Taste διαλύθηκαν το 1970 απογοητευμένοι από την έλλειψη εμπορικής επιτυχίας, και ο Rory ξεκίνησε την προσωπική του επιτυχημένη καριέρα.

Το 1971 πρωτοεμφανίστηκε στη δισκογραφία με τον δίσκο που έφερε ως τίτλο απλά τ' όνομα του. Ο δίσκος αυτός έφτασε στο Νο.40 της Βρετανίας, ενώ παράλληλα άρχισε να περιοδεύει στην Ευρώπη και στην Αμερική, (συναυλιακή δραστηριότητα που θα εξακολουθούσε έως και το τέλος της ζωής του). Το ντεμπούτο album του, που διαδέχτηκε το προηγούμενο συγκρότημα του είναι και αυτό Blues Rock, με καταπληκτική κιθάρα και ωραία μελωδικά φωνητικά. 
Ύστερα από κάθε επιτυχημένη περιοδεία, κατά την διάρκεια της οποίας συλλαμβάνονται τα πρώτα ξεπετάγματα που γεννούν τις νέες συνθέσεις, συνήθως ακολουθεί ένα αξιόλογο album. Έτσι και σε αυτήν την περίπτωση, ηχογραφούσε το album αμέσως μετά από συναυλίες, ώστε να μπορέσει να αιχμαλωτίσει την ενέργεια και την ένταση της ζωντανής ηχογράφησης σε ένα studio album, φτιάχνοντας έτσι ένα αξιοθαύμαστο αποτέλεσμα. Το “Blueprint” είναι κάτι παραπάνω απ’ αυτό. Η σύνθεση του group έχει αλλάξει, στη θέση του Wilgar έχει έρθει πίσω από τα τύμπανα ο Rod de’Ath, ενω ο Lou Martin συνοδεύει και στα πλήκτρα εκτός από την ρυθμική κιθάρα, αλλά και κάποιες φορές και στην ρυθμική κιθάρα. Κορυφαία στιγμή του δίσκου το “Seven Son Of A Seventh Son”, ενώ το “Walk On Hot Coals” ανοίγει μοναδικά την αυλαία.

Το τέταρτο προσωπικό LP του μεγάλου κιθαρίστα ήταν το “Blueprint” και κατά την γνώμη μου το καλύτερο του, ενώ βρέθηκε στην υψηλότερη θέση απ’ όλα τα album του (Νο12), ενώ μόνο το προηγούμενο “Live! In Europe” το ξεπέρασε (Νο9). Έχοντας ήδη καθιερωθεί σαν ο “πρεσβευτής της Ιρλανδίας” στην κιθάρα, αφού είχε ηχογραφήσει τέσσερα σπουδαία βινύλια με τους Taste, παραμένει στην ιδια δισκογραφική εταιρεία (Polydor) σαν solo καλλιτέχνης. Συνοδευόμενος από μια λιτή μπάντα ηχογραφεί το αριστουργηματικό αυτόν δίσκο, όπου εξερευνά όλο το βάθος του Heavy Blues Rock. Εκτός από την διασκευή “Banker’s Blues” του Big Bill Broonzy όλα τα υπόλοιπα τραγούδια είναι δικές του συνθέσεις. Από θαυμάσιες μελωδίες, όπως το “Daughter Of The Everglades”, περίφημα Country Blues όπως τα “Race Of Breeze” και “If I Had A Reason”, μέχρι τα εκρηκτικά Hard Rock “Walk On Hot Coals” και “The Seventh Son Of The Seventh Son” ή δυναμικά Blues Rock τραγούδια τύπου “Hands Off” και “Unmilitary Two Step”. Όλα φέρουν τη σφραγίδα της ασύλληπτης κιθαριστικής τεχνικής του.

Έδωσε στο κοινό του την ευχαρίστηση, του να γευτεί ένα αυθόρμητο και αληθινό Blues Rock, Hard Rock δίσκο, με κύριο χαρακτηριστικό τη δυναμική και πρωτοποριακή κιθαριστική του δουλειά. 

Δεν τον ενδιέφερε πραγματικά η εμπορική επιτυχία, αλλά έκανε μουσική, μόνο μέσα από την καρδία του και κυκλοφορούσε ένα δίσκο μόνο όταν ένιωθε ότι κάτι ήθελε να πει μουσικά. Και αυτή είναι η απλότητα την όποια εκτίμησε το κοινό σ’ αυτόν.

Ο Rory Gallagher θεωρείται ένας απ' τους κορυφαίους κιθαρίστες της Hard Rock και Heavy Metal μουσικής, τόσο για τα ζωηρά του solo και τις καινοτόμες ιδέες στη σύνθεση, όσο και για το πάθος και τη δεξιοτεχνία της τραγουδιστικής του ερμηνείας. Πολλοί σύγχρονοι κιθαρίστες του Rock, του Hard Rock του Heavy Metal αλλά και του Blues Rock τον θεωρούν ως την κύρια επιρροή τους. Ακόμα, θεωρείται μια από τις πιο σεμνές και συνεπείς παρουσίες της Rock μουσικής.

Υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους μουσικούς του Hard Rock, Heavy Blues, μέγας δεξιοτέχνης της ηλεκτρικής κιθάρας με πολλούς και πιστούς θαυμαστές και στη χώρα μας, ήταν ο μόνος καλλιτέχνης που η μουσική του συσπείρωνε και ήταν σεβαστός από όλους ανεξαρτήτως «μουσκής φυλής» όπου κι αν ανήκαν. 
Κατά περίεργο και ειρωνικό τρόπο, πριν από το θάνατo του το 1995, ο Rory Gallagher δεν ήρθε ποτέ κοντά στην απόλυτη απόλαυση της εμπορικής επιτυχίας, ντροπή. Αγαπήθηκε σε όλο τον πλανήτη και λατρεύτηκε στην Ελλάδα. Εκτελεστής και δημιουργός με ισχυρή προσωπική ταυτότητα. Τίμησε το Blues Rock όσο λίγοι, άνοιξε δρόμους, ευρηματικός και μέγας σε κάθε του κιθαριστική φράση. Πάντως, λόγω του σεμνού του χαρακτήρα και δεν έτυχε εν ζωή της αναγνώρισης που του άξιζε τόσο στην Μεγάλη Βρετανία, όσο και στην Αμερική. Για όσους όμως παίζουν κιθάρα είναι ένα πραγματικό ίνδαλμα.
Το 1995, η Ευρωπαϊκή περιοδεία του διεκόπη λόγω ασθενείας, λίγο μετά, ο Rory πέθανε στο King's College Hospital του London, από επιπλοκές μετά από μεταμόσχευση ήπατος, ήταν χρόνιος αλκοολικός.

Ο Rory Gallagher (πραγματικό όνομα William Rory Gallagher), γεννήθηκε στο Ballyshannon, County Donegal, (Irerland), στις 2 Μαρτίου του 1948 και πέθανε στο London, (UK) στις 14 Ιουνίου του 1995, σε ηλικία μόλις 47 χρονών. Έζησε στην περιοχή Chelsea, ποτέ δεν παντρεύτηκε και δεν είχε παιδιά.

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ RORY GALLAGHER

Rory Gallagher [1971]

Deuce [1971]

Live! In Europe [1972]

Blueprint [1973] 

Tattoo [1973]

Irish Tour ’74 [1974]

Against Τhe Grain [1975]

Calling Card [1976]

Photo Finish [1978]

Top Priority [1979]

Stage Struck [1980]

Jinx [1982]

Defender [1987]

Fresh Evidence [1990]

The Bullfrog Interlude [1992]

The BBC Sessions [1999]

Wheels Within Wheels [2003]

Live At Montreux [2006]

The Beat Club Sessions [2010]

Note From San Francisco [2011]

TASTE

Taste [1969]
On The Boards [1970]
Live At The Isle Of Wight [1971]
Live Taste [1971] 
Taste First [1972]
Take It Easy Baby [1976]
In Concert [1978]


TRIVIA:
Μια μοναδική, φιγούρα της Rock μουσικής ήταν ο αείμνηστος Rory Gallagher που πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, περιοδεύοντας συνέχεια, (στις 12-9-1981 πέρασε και από τη χώρα μας, για μια άκρος επεισοδιακή συναυλία στο γήπεδο της AEK). Τα γεγονότα στην πρωτεύουσα οδήγησαν σε σκέψεις ακύρωσης της δεύτερης παράστασης στη Θεσσαλονίκη, όμως κάτι τέτοιο αποφεύχθηκε και τα πράγματα κύλησαν πολύ πιο ήρεμα απ’ ότι στην Αθήνα. 
H συναυλία της Αθήνας κυκλοφόρησε κάποτε και ως bootleg-tape στην αγορά, με τον τίτλο "Live Ιn Athens".