BECK, BOGERT & APPICE

BECK, BOGERT & APPICE

26-March-1973

(Epic)

SIDE I: "Black Cat Moan", "Lady, Oh To Love You", "Superstition".

SIDE II: "Sweet Sweet Surrender", "Why Should I Care", "Lose Myself With You", "Livin’ Alone", "I’m So Proud".

LINE-UP: Jeff Beck – Vocals/ Guitars, Tim Bogert – Vocals/ Bass and Carmine Appice – Vocals/ Drums.

Produced by Don Nix and the boys (B.B.A.)

Οι Jeff Beck, Tim Bogert και ο Carmine Appice αποτελούν μια ακόμη μεγαλύτερη απόδειξη πως οι κομψές μουσικές συνθέσεις και το υψηλό μουσικό standard δεν είναι αρκετά για να κρατήσουν ένα group στην κορυφή για οποιαδήποτε μέγεθος χρόνου.

Όταν, το 1969, το πρώην μέλος των Yardbirds και αδιαφιλονίκητος ήρωας της κιθάρας, ο Jeff Beck διάλυσε τους Jeff Beck Group προσπάθησε να φορμάρει ένα νέο συγκρότημα με τα πρώην μέλη των Vanilla Fudge, τον Tim Bogert και τον Carmine Appice. Δυστυχώς ένα σοβαρό αυτοκινητιστικό δυστύχημα ανέτρεψε τα σχεδία του, και οι άλλοι δυο μουσικοί ξεκίνησαν τους Cactus. Τελικά το 1972 ο κιθαρίστας βρίσκεται και πάλι σε φόρμα και οι Beck, Bogert & Appice είναι γεγονός. Επειδή όμως οι μουσικοί δεν τα πήγαιναν και τόσο καλά μεταξύ τους, η ζωή του συγκροτήματος ήταν σύντομη. Μετά από ένα album που δεν συνάντησε την αναμενόμενη υποδοχή, ο καθένας τραβάει ξανά το δρόμο του.

Το σχήμα αυτό, δημιούργημα όπως είπαμε του Jeff Beck, παρά το ταλέντο που διέθεταν, κατόρθωσαν να κυκλοφορήσουν μόνο αυτό το θρυλικό studio album (καταργημένο εδώ και χρόνια σε βινύλιο), ο δίσκος περιέχει σκληρό Hard Rock με πολλά Blues Rock στοιχεία, ένα δυνατό κράμα δηλαδή ενέργειας και δεξιοτεχνίας από όλο το σχήμα. Ο ίδιος ο Jeff Beck ωστόσο, απέδειξε πως εύκολα μπορούσε να συνεχίσει ή να να βελτιώσει τα επιτεύγματα που σημείωσε στους Yardbirds – συγκρινόμενος ακόμη και με τον Eric Clapton, της εποχής των Cream – απλά με τις ηχογραφήσεις των Β.Β.Α. Το συγκρότημα του, με το παλιότερο μέλος των Vanilla Fudge, τον Tim Bogert στο μπάσο, ήταν απίστευτα δυνατό και σύντομα κέρδισαν την επιτυχία που τους άξιζε στην Αμερική. Ο Carmine Appice συνεργάστηκε με τον Rod Stewart (sic), αρκετά χρόνια μετά τη διάσπαση των Β.Β.Α., (εδώ που τα λέμε, ο Rod Stewart ήταν συμπτωματικά ο πρώτος τραγουδιστής στο παλιότερο σχήμα των Jeff Beck Group) και στην πορεία επανέρχεται στο Hard Rock, έπαιξε μαζί με τον Ozzy Osbourne για λίγο. Αργότερα συνεργάστηκε με τον Rick Derringer τους King Kobra τους Blue Murder, και να ηχογραφήσει μερικά σημαντικά LP’s.

Ο Jeff Beck είτε στις προσωπικές του δουλειές, είτε γενικότερα, παραδόθηκε δυστυχώς μόνο στο Jazz Rock. Η κακοκεφιά του Beck εκφραζόταν συχνά στη διάρκεια της άνω-κάτω μουσικής του καριέρας. Έπαιξε προσανατολιζόμενος, όπως Blues γεμάτα Soul, Jazz-Rock, μέχρι και απλή Pop. Μια πραγματικά επικίνδυνη υπόθεση, καθώς δεν έμενε για πολύ με το ίδιο σχήμα.

Το 1974 ένα διπλό live album (ηχογραφημένο ένα χρόνο νωρίτερα στην Ιαπωνία) τίθεται σε κυκλοφορία, προσφέροντας ένα ελκυστικό κράμα από Blues/ Hard Rock. Και το studio και το live album, κυκλοφόρησαν στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης μόνο σαν «εισαγωγής» σε σχετικά περιορισμένα αντίτυπα, έτσι είναι αρκετά δύσκολο έως και αδύνατον να βρεθούν πια σε μορφή βινυλίου. Οι Beck, Bogert & Appice θα πρέπει να αποτελούν μια από τις λίγες προσφορές βινυλίου που έχουν το κλασικό ύφος και εκείνη την εποχή, μόνο οι Led Zeppelin κατόρθωσαν να φτάσουν.

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ BECK, BOGERT & APPICE

Beck, Bogert & Appice [1973]

Beck, Bogert & Appice, Live [1974]