GOOD RATS
TΑSTY
1974
(Warner Bros. Records)
SIDE I: "Back To My Music", "Injun Joe", "Tasty", "300 Boys", "Papa Poppa".
SIDE II: "Fireball Express", "Fred Upstairs & Ginger Snappers", "Phil Fleish", "Klash-Ka-Bob", "Songwriter".
GOOD RATS: Peppi Marchello – Vocals, Mickey Marchello – Guitar, John Gatto – Guitar, Lenny Kotke – Bass and Joe Franco – Drums.
Produced by Stephan Galfas.
Να ξεκαθαρίσω κάτι, όσοι ακούνε μόνο Metal με την στενή έννοια του όρου να μην συνεχίσουν το διάβασμα, γιατί πολλύ απλά οι Good Rats δεν είναι για τα γούστα τους.
Αυτό το συγκρότημα συνίσταται μόνο σε όσους νιώθουν απαιτητικοί και έχουν μια κάποια προϊστορία στο Rock, ώστε να εκτιμήσουν σωστά τις μουσικές καταβολές τους. Οι υπόλοιποι που τυχόν θα ακούσουν ένα τέτοιο σχήμα πιθανόν να τραπούν εις άτακτον φυγή.
Ας έρθουμε όμως στο θέμα μας και συγκεκριμένα στο σχήμα Good Rats, που έμμειναν στη ιστορία σαν «most famous unknown band from New York».
Το συγκρότημα αυτό δημιουργήθηκε το 1967 από τους αδελφούς Marchello που είναι και οι κύριοι συνθέτες. Οι Good Rats έκαναν το ντεμπούτο τους το 1968 με ένα δίσκο “The Good Rats” ο οποίος πέρασε εντελώς απαρατήρητος.
Με διαφορά 6 χρόνων κυκλοφορούν το δεύτερο δίσκο “Tasty”, τον οποίο παρουσιάζουμε εδώ.
Αυτό ήταν ένα ιδιόμορφο σχήμα που έπαιζε Hard Rock – Jazz Rock πριν από 3 δεκαετίες, φοβάμαι ότι η μουσική τους δεν θα επαναληφθεί ποτέ από κανέναν άλλο. Είχαν μια προσωπικότητα παντοδύναμη, άψογη τεχνική, αστείρευτη έμπνευση, δύναμη και έναν παρανοϊκό παθιασμένο τραγουδιστή, μπροστά στον οποίο οι περισσότεροι τραγουδιστές του Hard Rock φαντάζουν σαν φτωχοί συγγενείς περιορισμένων δυνατοτήτων.
Το “Tasty” κυκλοφορεί το 1974 και είναι εμπλουτισμένο πλέον με άφθονες Hard Rock φόρμες, ενώ η σύνθεση σταθεροποιήθηκε κι έμεινε η ίδια για αρκετά χρόνια.
Η μουσική των Good Rats δεν ακολουθεί καμία συγκεκριμένη τάση και γι’ αυτό και δεν έγιναν αποδεκτοί από τους πολλούς, οι λίγοι καλοί όμως τους κατάλαβαν και τους αγάπησαν. Έγραφαν κομμάτια, στα οποία έδειχναν κάποια ειρωνική, χιουμοριστική διάθεση, ενώ μουσικά το υλικό τους, κυλούσε από το δυνατό Rock, στη μοντέρνα Jazz για να καταλήξει σ’ ευαίσθητες μπαλάντες.
Produced by Stephan Galfas.
Να ξεκαθαρίσω κάτι, όσοι ακούνε μόνο Metal με την στενή έννοια του όρου να μην συνεχίσουν το διάβασμα, γιατί πολλύ απλά οι Good Rats δεν είναι για τα γούστα τους.
Αυτό το συγκρότημα συνίσταται μόνο σε όσους νιώθουν απαιτητικοί και έχουν μια κάποια προϊστορία στο Rock, ώστε να εκτιμήσουν σωστά τις μουσικές καταβολές τους. Οι υπόλοιποι που τυχόν θα ακούσουν ένα τέτοιο σχήμα πιθανόν να τραπούν εις άτακτον φυγή.
Ας έρθουμε όμως στο θέμα μας και συγκεκριμένα στο σχήμα Good Rats, που έμμειναν στη ιστορία σαν «most famous unknown band from New York».
Το συγκρότημα αυτό δημιουργήθηκε το 1967 από τους αδελφούς Marchello που είναι και οι κύριοι συνθέτες. Οι Good Rats έκαναν το ντεμπούτο τους το 1968 με ένα δίσκο “The Good Rats” ο οποίος πέρασε εντελώς απαρατήρητος.
Με διαφορά 6 χρόνων κυκλοφορούν το δεύτερο δίσκο “Tasty”, τον οποίο παρουσιάζουμε εδώ.
Αυτό ήταν ένα ιδιόμορφο σχήμα που έπαιζε Hard Rock – Jazz Rock πριν από 3 δεκαετίες, φοβάμαι ότι η μουσική τους δεν θα επαναληφθεί ποτέ από κανέναν άλλο. Είχαν μια προσωπικότητα παντοδύναμη, άψογη τεχνική, αστείρευτη έμπνευση, δύναμη και έναν παρανοϊκό παθιασμένο τραγουδιστή, μπροστά στον οποίο οι περισσότεροι τραγουδιστές του Hard Rock φαντάζουν σαν φτωχοί συγγενείς περιορισμένων δυνατοτήτων.
Το “Tasty” κυκλοφορεί το 1974 και είναι εμπλουτισμένο πλέον με άφθονες Hard Rock φόρμες, ενώ η σύνθεση σταθεροποιήθηκε κι έμεινε η ίδια για αρκετά χρόνια.
Η μουσική των Good Rats δεν ακολουθεί καμία συγκεκριμένη τάση και γι’ αυτό και δεν έγιναν αποδεκτοί από τους πολλούς, οι λίγοι καλοί όμως τους κατάλαβαν και τους αγάπησαν. Έγραφαν κομμάτια, στα οποία έδειχναν κάποια ειρωνική, χιουμοριστική διάθεση, ενώ μουσικά το υλικό τους, κυλούσε από το δυνατό Rock, στη μοντέρνα Jazz για να καταλήξει σ’ ευαίσθητες μπαλάντες.
Καθαρά σαρκαστικοί, τόσο στο στίχο όσο και στην μουσική τους οι Good Rats πλασάρισαν ένα εντελώς ελεύθερο και χωρίς φραγμούς Hard Rock.
Ασφαλώς μόνο παν-έμπειροι επαγγελματίες μουσικοί θα μπορούσαν να κινηθούν σε ένα τόσο ευρύ μουσικό φάσμα και να αποδώσουν άψογα και αυθεντικά τόσα μουσικά στυλ.
Νομίζω ότι οι Good Rats αντιπροσωπεύουν το αυθεντικό Hard Rock. Είχαν πιάσει σωστά το πραγματικό νόημα του όρου, κάτι που σήμερα μουσικοί και κοινό αγνοούν ή διαστρεβλώνουν. Το “Tasty” είναι το ιδανικό album, χαρακτηρίζεται από έναν υπέρμετρο επικό λυρισμό, η προσδοκία του απαιτητικού ακροατή στο έντεχνο Hard Rock. Tα “Back To My Music”, “300 Boys”, “Tasty”, Papa Poppa”, “Phil Fleish”, “Fireball Express” και “Injun Joe”, αυτές είναι οι συνθέσεις που δίνουν μεγαλύτερα περιθώρια αξιοποίησης της μοναδικής φωνής του Peppi Marchello. Αρκετές στιγμές συναγωνίζεται την γκάμα του Freddie Mercury (Queen) και του Frank Diminio (Angel).
Η παραγωγή ανήκει στον μοναδικό Stephan Galfas (Saxon, Onslaught, Savatage, China, Stryper).
Οι Good Rats κινήθηκαν στον υπόγειο μουσικό δρόμο που μόνοι τους χάραξαν και κυκλοφόρησαν αρκετά καλά, μοναδικά, ποιοτικά albums (και εδώ η λέξη ποιοτικά μετράει πραγματικά, πιστέψτε με). Οποίο δίσκο τους και να βρείτε πάρτε το, θα ζήσετε πρωτόγνωρες εμπειρίες μουσικής απόλαυσης. Τέλος, το μόνο που έχω να επισημάνω είναι ότι αυτό το πολύ σπουδαίο μουσικό σχήμα, συνειδητά επέλεξε το δρόμο του "underground" και έτσι παρέμεινε ένα κυρίως club group του Long Island. Πάντως και το "Great American Music" είναι ένας αδικημένος δίσκος.
Ακούστε από τον δίσκο “Ratcity In Blue” τον ύμνο “Writing The Pages”, ενώ θα παραθέσω λίγους στίχους από το album “From Rats To Riches” και το τραγούδι “Taking To Detroit”.
"There’s a thing that every band should be knowing
It’s a basic law of Rockin & Rollin
Hear what I’m tellin’ you
In a land that had been known for its mobiles
Now it’s Kiss and Seager who are its big wheels
I wanna be one too
This is what do to make famous
Make this band a household word on Uranus
Headline at Cobo Hall"
Από αυτό το συγκρότημα περνάν σπουδαίοι μουσικοί που τους μάθαμε μετέπειτα όπως ο Joe Franco (Ladder, Twisted Sister) και ο Bruce Kulick (KISS).
Όταν διαλύθηκε το συγκρότημα περίπου το 1981-82 ο Peppi Marchello συνέχισε σαν παραγωγός (Fiona, Marchello, Thor), ενώ στα μέσα της δεκαετίας του ’90 επανήλθαν στον μουσικό χώρο.
Το 1989 εμφανίζετε ένα συγκρότημα με το όνομα Marchello, είναι το σχήμα του τρίτου αδελφού της οικογένειας, ο οποίος όταν οι Good Rats ξαναφτιάχτηκαν μπήκε στο σχήμα.
Ασφαλώς μόνο παν-έμπειροι επαγγελματίες μουσικοί θα μπορούσαν να κινηθούν σε ένα τόσο ευρύ μουσικό φάσμα και να αποδώσουν άψογα και αυθεντικά τόσα μουσικά στυλ.
Νομίζω ότι οι Good Rats αντιπροσωπεύουν το αυθεντικό Hard Rock. Είχαν πιάσει σωστά το πραγματικό νόημα του όρου, κάτι που σήμερα μουσικοί και κοινό αγνοούν ή διαστρεβλώνουν. Το “Tasty” είναι το ιδανικό album, χαρακτηρίζεται από έναν υπέρμετρο επικό λυρισμό, η προσδοκία του απαιτητικού ακροατή στο έντεχνο Hard Rock. Tα “Back To My Music”, “300 Boys”, “Tasty”, Papa Poppa”, “Phil Fleish”, “Fireball Express” και “Injun Joe”, αυτές είναι οι συνθέσεις που δίνουν μεγαλύτερα περιθώρια αξιοποίησης της μοναδικής φωνής του Peppi Marchello. Αρκετές στιγμές συναγωνίζεται την γκάμα του Freddie Mercury (Queen) και του Frank Diminio (Angel).
Η παραγωγή ανήκει στον μοναδικό Stephan Galfas (Saxon, Onslaught, Savatage, China, Stryper).
Οι Good Rats κινήθηκαν στον υπόγειο μουσικό δρόμο που μόνοι τους χάραξαν και κυκλοφόρησαν αρκετά καλά, μοναδικά, ποιοτικά albums (και εδώ η λέξη ποιοτικά μετράει πραγματικά, πιστέψτε με). Οποίο δίσκο τους και να βρείτε πάρτε το, θα ζήσετε πρωτόγνωρες εμπειρίες μουσικής απόλαυσης. Τέλος, το μόνο που έχω να επισημάνω είναι ότι αυτό το πολύ σπουδαίο μουσικό σχήμα, συνειδητά επέλεξε το δρόμο του "underground" και έτσι παρέμεινε ένα κυρίως club group του Long Island. Πάντως και το "Great American Music" είναι ένας αδικημένος δίσκος.
Ακούστε από τον δίσκο “Ratcity In Blue” τον ύμνο “Writing The Pages”, ενώ θα παραθέσω λίγους στίχους από το album “From Rats To Riches” και το τραγούδι “Taking To Detroit”.
"There’s a thing that every band should be knowing
It’s a basic law of Rockin & Rollin
Hear what I’m tellin’ you
In a land that had been known for its mobiles
Now it’s Kiss and Seager who are its big wheels
I wanna be one too
This is what do to make famous
Make this band a household word on Uranus
Headline at Cobo Hall"
Από αυτό το συγκρότημα περνάν σπουδαίοι μουσικοί που τους μάθαμε μετέπειτα όπως ο Joe Franco (Ladder, Twisted Sister) και ο Bruce Kulick (KISS).
Όταν διαλύθηκε το συγκρότημα περίπου το 1981-82 ο Peppi Marchello συνέχισε σαν παραγωγός (Fiona, Marchello, Thor), ενώ στα μέσα της δεκαετίας του ’90 επανήλθαν στον μουσικό χώρο.
Το 1989 εμφανίζετε ένα συγκρότημα με το όνομα Marchello, είναι το σχήμα του τρίτου αδελφού της οικογένειας, ο οποίος όταν οι Good Rats ξαναφτιάχτηκαν μπήκε στο σχήμα.
Δισκογραφία GOOD RATS
Good Rats [1968]
Tasty [1974]
Ratcity In Blue [1976]
Birth Comes To Us All [1977]
From Rats To Riches [1978]
Rats, The Way You Like ’Em (Live, Promo) [1979]
Live At Last [1979]
Great American Music [1981]
Tasty Seconds [1996]
Cover Of Night [2000]
Play Dum [2002]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου