Κάποτε, οι ZZ Top έπαιζαν Southern Rock με ψυχή κι όχι μόνο για τα χρήματα. Τότε, στα 70’s ξεχώριζαν για τον σκληρό, επαναστατικό τους ήχο, είχαν μια βρωμιά, με στοιχεία από καθαρόαιμο Blues, χάρις στην βρώμικη κιθάρα του Billy Gibbons. Όπως έχουν πει οι ίδιοι για την μουσική τους, ήταν «τέσσερα σκασμένα λάστιχα, σ’ ένα λασπωμένο δρόμο». Δυστυχώς τώρα πια, παίζουν χαζά και ανούσια Southern τραγουδάκια. Το group, είναι κάτι περισσότερο από ένα Blues Νότιο Rock συγκρότημα, αλλά υπάρχει αρκετή Texas Boogie μουσική μέσα τους, για σχεδόν πέντε δεκαετίες τώρα «το μικρό group από το Texas», έχει ψυχαγωγικό χαρακτήρα στην παραγωγή μουσικής, όχι μόνο για το Νότο αλλά και για όλο τον κόσμο. Είναι ένα trio που δημιουργήθηκε στο Houston του Texas το 1969 και ανήλθαν σε φήμη στα 70’s, ενώ, έχουν δισκογραφικά αριστουργήματα όπως τα “Tres Hombres” και “Deguello”. Τα μέλη του group είναι μαζί από την αρχή της καριέρας του συγκροτήματος, εκτός, όμως από το εντυπωσιακό εύρος του συγκροτήματος σε στυλ και μουσική, είναι ευρέως αναγνωρισμένοι για την μόδα τους, που αποτελείται από γυαλιά ηλίου, στρογγυλά cowboy καπέλα, ταιριαστά ρούχα και καμπαρτίνες και τα μακριά γένια, ενώ, οι κινήσεις τους στην επάνω σκηνή είναι προσεκτικά χορογραφημένες. Και τα τρία original μέλη, ήταν σε διάφορα groups στη δεκαετία του 1960, αλλά όταν τα σχήματα τους διαλύθηκαν, αυτοί οι τρεις ταλαντούχοι μουσικοί συγκεντρώθηκαν και σχημάτισαν ένα συγκρότημα που κέρδισε παγκόσμια αναγνώριση και επιτυχία. Υπάρχουν, πολλές παραλλαγές για την προέλευση του ονόματος ZZ Top, ωστόσο ο Gibbons λέει ότι είναι προς τιμήν του ειδώλου τους, του Blues κιθαρίστα BB King. Αρχικά ήθελε να χρησιμοποιήσει το όνομα ZZ King, αλλά η ομοιότητα των ονομάτων ήταν τόσο εντυπωσιακό που αποφάσισαν να αλλάξουν το «βασιλιά» King σε «κορυφή» Top. Το 1970, έπαιξαν την πρώτη τους συναυλία και έκτοτε περιοδεύουν ασταμάτητα σε όλον τον κόσμο, ο ήχος τους είναι παγκόσμια αναγνωρισμένος, δυνατή μουσική που βγαίνει μέσα από το πάθος της ψυχής τους. Τα πρώτα τους album είναι τα… “First Album” και “Rio Grande Mud”, που ξεχώρισαν για τον σκληρό επαναστατικό τους ήχο και τις ισχυρές μουσικές ρίζες, από τα Blues. Αυτά τα δύο albums άνοιξαν το δρόμο, για το εκατομμύρια σε πωλήσεις τρίτο album “Tres Hombres” του 1973, με την τρομερή επιτυχία "La Grange" που έκανε τρομερή εντύπωση και κέρδισε όλο και περισσότερο το ευρύ μουσικό κοινό. Ακριβώς πέντε χρόνια μετά, ήταν σε θέση να τραβήξουν πάνω από 50.000 κόσμο, κατά τη διάρκεια των live εμφανίσεων τους. Το 1977, εξαντλημένοι από τις συνεχείς περιοδείες έκαναν μια παρατεταμένη παύση, όταν συναντήθηκαν ξανά για πρώτη φορά τρία χρόνια αργότερα, ο Gibbons και ο Hill είδαν ότι είχαν την ιδέα να μείνουν αξύριστοι όλο αυτό το διάστημα, έκτοτε οι γενειάδες έγιναν το σήμα κατατεθέν τους. Στη δεκαετία του 1980 οι ZZ Top κατάφεραν να τραβήξουν και νέο κοινό, εκ νέου με τον ήχο τους μέσα από τη χρήση των keyboards, με λίγη βοήθεια φυσικά κι από το MTV, το “Eliminator” πούλησε πάνω από 10 εκατομμύρια αντίτυπα και δημιούργησε τρία επιτυχημένα hit singles τα… “Sharp Dressed Man”, “Gimme All Your Loving” και “Legs”. Το επόμενο album “Afterburner” του 1985, κέρδισε ακόμα περισσότερα hit singles, το “Sleeping Bag” ανέβηκε στο #8 και τα “Stages” και “Rough Boy”, βοήθησαν να κρατήσουν ψηλές θέσεις στα charts. Το “Recycler”, ολοκλήρωσε μια τριλογία που το “Eliminator” είχε ξεκινήσει και περιλαμβάνει τα hits “My Head’s In Mississippi”, “Give It Up” και “Doubleback”. Από την κυκλοφορία του “Eliminator” μέχρι τις αρχές του ’90, οι ZZ Top ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής σε όλο τον κόσμο. Ενώ, συνέχισαν να κυκλοφορούν δίσκους και στη νέα χιλιετία και οι οπαδοί να τους αγαπούν ακόμη, τους συναδέλφους μουσικούς να τους σέβονται και την μουσική βιομηχανία να τους χαιρετά, ως ένα από τα λίγα συγκροτήματα που έχουν ένα πολύ διακριτικό και συμπαγές Boogie/ Rock And Roll ήχο. Επαναλαμβάνω, δυστυχώς όμως τώρα πια, παίζουν χαζά και ανούσια Southern τραγουδάκια… Έτσι λοιπόν, πολύ πριν γαντζωθούν στα συνθεσάιζερ και στην έντονη προβολή από το MTV, τα γενειοφόρα αγόρια σέρβιραν ένα hot και πικάντικο Rock ‘N’ Roll ήχο, βασισμένο στο σκληρό blues, χωρίς τίποτα ξένο, να παρεμβαίνει στη σφιχτή μίξη της κιθάρας, του μπάσου και των drums. Μια βαθιά δόση από Blues, από Tex-Mex, με δυνατό παλμό και πονηρούς στίχους, στην δεκαετία του 1970, το ισχυρό power trio περιόδευε περήφανα, καθώς οι τρεις τους έφεραν επάνω στην σκηνή, το σκληρό Southern Rock τους, παραμένοντας πιστοί στις Νότιες ρίζες τους. Δυστυχώς τώρα πια και θα το λέω συνέχεια και συνέχεια, στις τελευταίες δύο με τρεις δεκαετίες, οι ZZ Top παίζουν χαζά και ανούσια Southern/ Pop-Rock τραγουδάκια, που πολύ απλά δεν έχουν την σπίθα των 70’s, κρίμα…
ZZ TOP
70’s STUDIO ALBUMS
ONE-BY-ONE
Για πολλοστή φορά ακούω ξανά όλα τα studio albums που ηχογράφησε αυτό το group, έτσι, επανεκτιμάμε τη μουσική τους καριέρα, ακούγοντας ξανά τους δίσκους του ιστορικού αυτού σχήματος. Ένα flash-back λοιπόν, σε όλα τα studio albums τους, μοιάζει με μια βουτιά στο μουσικό παρελθόν τους. Ας δούμε όμως, ένα προς ένα όλα τα album που έκαναν οι ΖΖ Τοp. Στις παρακάτω παρουσιάσεις των δίσκων, θα προσπαθήσω να σας δώσω μια ιδέα για το πώς εξελίχθησαν καλλιτεχνικά και ποιο είναι το μουσικό περιεχόμενο καθενός από αυτά τα album. Επανεκτιμάμε λοιπόν, τη μουσική τους καριέρα, ακούγοντας ξανά τα albums τους σε βινύλιο… έτσι, για την καλύτερη μέγιστη ηχητική απόδοση.
(January-1971)
SIDE I: “(Somebody Else Been) Shaking Your Tree”, “Brown Sugar”, “Squank”, “Goin' Down To Mexico”, “Old Man”.
SIDE II: “Neighbor, Neighbor”, “Certified Blues”, “Bedroom Thang”, “Just Got Back From Baby's”, “Backdoor Love Affair”.
GROUP: Billy Gibbons – Vocals/ Guitar, Dusty Hill – Vocals/ Bass & Frank Beard – Drums.
Γιατί δύο ZZ; γιατί πολύ απλά ένα Ζ δεν ήταν αρκετό, από τη μεγάλη πολιτεία του Texas, ανακατεύτηκε ένα βρώμικο Boogie συγκρότημα. Η καλό-λαδωμένη μηχανή των τριών γεννήθηκε για να περάσουν το brand τους, στα Βlues, Βoogie και στο σκληρό Roadhouse Rock. Ήταν το 1971 και η συμμορία των Top εμφανίστηκε στη σκηνή με το ντεμπούτο τους LP με τον εύστοχο τίτλο «First Album” ως το πρώτο album των ZZ Top. Είναι όλα για το Blues και πιο Blues, καθώς τα αγόρια είναι υπερήφανα Νοτιοδυτικές ρίζες τους, με μεγάλη βοήθεια από τον παραγωγό Bill Ham, έχτισαν τον ήχο τους στην πλούσια παράδοση του Blues και της κιθάρας του Billy Gibbons, η οποία επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από τους Άγγλους εξάχορδους ήρωες όπως ο Jeff Beck και ο Eric Clapton. Η πρώτη ηχογράφηση του συγκροτήματος περιλαμβάνει δέκα πρωτότυπα, απογυμνωμένα τραγούδια, με επικεφαλής τα… “Brown Sugar”, “Goin' Down To Mexico”, “Certified Blues”, “Just Got Back From Baby's”, "Neighbor, Neighbor”, “(Somebody Else Been) Shaking Your Tree” και το “Backdoor Love Affair”. Οι Top, απέδειξαν εξαρχής ότι είχαν τεράστια κάκκαλα και ότι θα είχαν πολύ μεγαλύτερα πράγματα στον ορίζοντα, αν και κατά καιρούς, δεν θα είχαν αυτήν τη αυτοπεποίθηση σε μεταγενέστερες ηχογραφήσεις, το ντεμπούτο τους, είναι ένα συμπαγές, ακατέργαστο και ειλικρινές album. Κάτω από ένα πολύ ας πούμε «σπαρτιάτικο» λιτό ήχο, με μια προσεκτική χρήση της παραγωγής σε overdubs, ο αυθορμητισμός του group δεν διαταράσσεται καθόλου. Όλα αυτά ήταν που το έκαναν ένα κορυφαίο συγκρότημα, χωρίς να έχουν κάνει κανένα λάθος, όλα τα τραγούδια είναι έτοιμα για ύμνους. Ο τρανός τόνος της κιθάρας, τα λυγισμένα riff και ο διακριτικός τρόπος να δουλεύουν την ένταση, μας έδωσε παλλόμενες Boogie/ Blues συνθέσεις, ή οδοντωτό Boogie, ή Blues Rock, με ανατροπές και αλλαγές ρυθμού που οδηγούν τα solo στα ύψη. Ευαίσθητη λειτουργία και ψυχοφθόρα φωνητικά που όμως είναι αποτελεσματικά και σε τραβάνε και σε σπρώχνουν, σ’ ένα groove, αλλά και τα άλλα συστατικά είναι εκεί για να σε μαγειρέψουν με τον ήχο τους. Το τότε μικρό συγκρότημα και να σκεφτεί κανείς ότι όλα ξεκίνησαν εκεί, βαθιά στην καρδιά του Texas. Εδώ ήταν, που ο Billy Gibbons θα ονομαζόταν από τον Jimi Hendrix, ως ο καλύτερος νέος κιθαρίστας που έζησε ποτέ… καθόλου κακό για ένα καλό παιδί… Αυτό το βαρύ riffing, groovin' Βoogie σκληρό Rock ‘N' Roll album, ήταν που έθεσε το υπόβαθρο για το μεγαλείο που θα αγαπούσε ο κόσμος από αυτό το στενό μουσικό trio, γνωστό ως ZZ Top. Το “First Album”, όπως είναι γνωστό, έδωσε στον κόσμο μερικές υπέροχες μελωδίες, καλό παίξιμο και κυρίως μερικά από τα καλύτερα τραγούδια του group, όλων των εποχών. Από την αρχή λοιπόν, τα έχει όλα όσα αγαπά ο κόσμος, τραγούδια τυλιγμένα σε λίγα λεπτά ισχύος, από εδώ και μετά το group θα γινόταν πιο σφιχτό, πιο δυνατό και πιο δυναμικό με κάθε νέο album, τι καλύτερος τρόπος για να ξεκινήσουν, την καριέρα τους.
(April-1972)
SIDE I: “Francine”, “Just Got Paid”, “Mushmouth Shoutin'”, “Ko Ko Blue”, “Chevrolet”.
SIDE II: “Apologies To Pearly”, “Bar-B-Q”, “Sure Got Cold After The Rain Fell”, “Whiskey'n Mama”, “Down Brownie”.
GROUP: Billy Gibbons – Vocals/ Guitar, Dusty Hill – Vocals/ Bass & Frank Beard – Drums.
Ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του πρώτου τους album, το group μας συνδέθηκε με άλλα δέκα τραγούδια, από αυθεντικά Boogie/ Blues Rock. Με την κυκλοφορία του “Rio Grand Mud”, συνέχισαν από εκεί που είχαν σταματήσει με το ωμό ντεμπούτο τους, η δεύτερη αυτή προσπάθεια πρόσθεσε κι άλλη ποικιλομορφία στον ήχο τους. Σε παραγωγή για άλλη μια φορά από τον Bill Ham, ο οποίος βοήθησε επίσης και στη σύνθεση των τραγουδιών, το “Rio Grande Mud” στηρίζεται στο φρέσκο άρωμα του “Francine” και του “Just Got Paid”. Αλλού, το album “Rio Grande Mud” παρουσιάζει το κακό trio του Texas, να παρουσιάζει σκληρά τραγούδια σαν τα… “Chevrolet”, το μακροσκελές “Sure Got Cold After The Rain Fell”, “Bar-B-Q”, “Whisky'n Mama” και τον εγκάρδιο φόρο τιμής του Billy Gibbons στΗν αγαπημένη κιθάρα, με το “ Apologies To Pearly”. Ποτέ δεν θα καταλάβω γιατί αυτό το LP συχνά ξεχνιέται μπροστά στη συνέχεια του “Tres Hombres”… Στην πραγματικότητα το “Rio Grande Mud” είναι αρκετά λαμπρό, βαθιά Βluesy riff, που είναι φανταστικά και πολύ πιασάρικα. Πίσω λοιπόν στα 1972, τότε που οι ZZ Top, δεν είχαν ακόμη ραβίνικα γένια, ούτε γυαλιά ηλίου με καθρέφτη, αλλά ήταν ήδη cool, παρέχοντας ένα απλό αλλά αποτελεσματικό Boogie Rock, με την υπογραφή των φωνητικών της κιθάρας του Billy Gibbons, του groovy μπάσο και των φωνητικών του Dusty Hill και των τύμπανων του Frank Beard, ο οποίος ήταν το μόνο μέλος του συγκροτήματος, χωρίς μούσι. Όπως φαίνεται, η ευαισθησία του προσώπου, θα ήταν ένα θεμελιώδες μέρος στην ιστορία τους, αλλά είναι κάτι περισσότερο από φθηνά οπτικά κόλπα και το “Rio Grande Mud” αυτό δείχνει, απλά αυτό το βινύλιο εξακολουθεί και σήμερα να ακούγεται σαν βασικό Ηard Rock LP, ως επί το πλείστον. Τα “Francine”, “Just Got Paid” και “Bar-B-Q”, είναι τα κυριότερα σημεία αυτού του δεύτερου εγχειρήματος τους, όσοι είναι οπαδοί του καθαρού σκληρού Blues Rock, έρχεται σαν το μικρό αδελφάκι του “Tres Hombres”, που θα κυκλοφορούσε ένα χρόνο αργότερα…
(July-1973)
SIDE I: “Waitin' For The Bus”, “Jesus Just Left Chicago”, “Beer Drinkers & Hell Raisers”, “Master Of Sparks”, “Hot, Blue And Righteous”.
SIDE II: “Move Me On Down The Line”, “Precious And Grace”, “La Grange”, “Shiek”, “Have You Heard?”.
GROUP: Billy Gibbons – Vocals/ Guitar, Dusty Hill –
Vocals/ Bass & Frank Beard – Drums.
Όταν κάποτε, έπαιζαν αγνό σκληρό Southern Rock με ψυχή
κι όχι μόνο για τα χρήματα, αυτό ίσως να είναι το καλύτερο τους LP. Ξεχωρίζει
αμέσως για τον σκληρό, επαναστατικό του ήχο, έχει βρωμιά με στοιχεία από
καθαρόαιμο Βlues, κυρίως χάρη στην μοναδική κιθάρα του Billy Gibbons. Όπως
έχουν πει και οι ίδιοι για την μουσική τους «τέσσερα σκασμένα λάστιχα σ’ ένα
λασπωμένο δρόμο». Αυτό το album είναι απλά ένα ορόσημο για ολόκληρο το Southern Rock οικοδόμημα, αλλά και για όλο το Rock γενικότερα και δεν πρέπει να λείπει από καμία σοβαρή δισκοθήκη που θέλει
να σέβεται τον εαυτό της. Το “Tres Hombres” πιστεύω πως είναι ένα από αυτά τα album που πουλάει
αρκετά αντίγραφα ακόμα σε όλο τον κόσμο. Είναι επίσης, ένα από εκείνα τα Southern Rock album, που το έχω ακούσει άνετα πάνω από πενήντα
φορές. Λοιπόν, εδώ έχουμε 1973, μια χρονιά που σηματοδότησε την άνοδο του
Southern Rock, με συγκροτήματα όπως οι Lynyrd
Skynyrd ή οι Allman Brothers Band που ήταν στην αρχή του αποκορύφωματος τους. Μετά από
δύο studio album, πήραν τη μουσική δουλειά τους και τον ήχο τους στα σοβαρά, συνεχίζουν να
συνεργάζονται με παραγωγό τον Bill Ham. Αλλάζουν όμως studio ηχογράφησης, η
αλλαγή τοπίου και η νυχτερινή ζωή στο Memphis ήταν μια άμεση πηγή έμπνευσης για το trio, τα αγόρια θα πετάξουν έξω μια συλλογή τραγουδιών από Blues, Rock και Boogie ήχους. Το “Tres Hombres” είναι το καλύτερο-τέλειο παράδειγμα, αν θες
ν’ ακούσεις τους παλιούς καλούς ZZ Top,
όταν ακόμη ήταν ένα αγνό Βoogie/ Blues Rock… 100 βαθμών κελσίου και άνω, ψημένο
κάτω από τον καυτό ήλιο του Δυτικού Τέξας. Εδώ, έχουμε έναν θαυμάσιο δίσκο, με
σπουδαία τραγούδια το ένα μετά το άλλο, κάθε τραγούδι σε τούτο το βινύλιο είναι
ένα αριστούργημα πέντε αστέρων, από μόνο του. Το πιο αναγνωρίσιμο τραγούδι τους
είναι το καταπληκτικό “La Grange”, το “Tres Hombres” πρέπει να συγκινεί και να
είναι must-have για κάθε σοβαρό συλλέκτη του Southern Rock και όχι μόνο. Οι ZZ Top τονίζουν την αγάπη τους για την πατρίδα τους (Texas) με αυτόν το δίσκο που είναι και ένα από τα καλύτερα τους δισκογραφικά
έργα, που έκαναν ποτέ. Το “La Grange” ήταν μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες
τους και έκτοτε έχει γίνει ένα από τα τραγούδια υπογραφή τους. Το “Beer Drinkers & Hell Raisers” είναι το είδος του τραγουδιού που τους έκανε μεγάλους στη δεκαετία του
’70, κατά την διάρκεια των πιο Βluesy ημερών τους. Άλλοι δυναμίτες του must-have αυτού βινυλίου είναι τα εκρηκτικά “Waitin' For The Bus” και “Jesus Just Left Chicago”, απλά θα έλεγα πως με το “Tres Hombres” το group βρήκε έναν πιο
ισχυρό προσωπικό ήχο, κάτι από τον μοναδικό Texan-mix ήχο. Τα
κιθαριστικά riff είναι άλλο πράγμα, άλλο να το γράφεις κι άλλο να τ’ ακούς,
εντυπωσιακά και πραγματικά πολύ αποτελεσματικά. Εδώ, έχουμε τα βαρύτερα αλλά
και τα καλύτερα riffs που έκαναν πότε σαν συγκρότημα, μακράν τα καλύτερα θα
έλεγα, αλλά ν’ αναφέρω και τα παράξενα βαθιά μεθυστικά φωνητικά του Gibbons. Το “Tres Hombres” δεν είναι μεγάλο σε διάρκεια, περίπου μισή ώρα (33 λεπτά
για την ακρίβεια), περιέχει ως επί το πλείστον 3-λέπτα νευρικά τραγούδια,
γεμάτα γκάζι. Το LP ξεκάνει με το “Waitin' For The Bus”, μιλάμε για ένα τραγούδι που αντιπροσωπεύει το σχήμα, με πρόστυχη, βρώμικη
κιθάρα σε ήχο, μετά από όλα αυτά τα χρόνια, είναι ακόμη ένα από τα καλύτερα
τραγούδια που έγραψαν ποτέ. Μουσικά, το “Jesus Just Left Chicago” είναι ένα πολύ βασικό πονηρό Blues δολοφονικό τραγούδι, το “Beer Drinkers & Hell Raisers”, είναι ένα ευθύ Rock τραγούδι, ενώ, το “Master Of Sparks” περιγράφει έναν αστικό μύθο της περιοχής
τους. Η πρώτη πλευρά, κλείνει με μια απροσδόκητη αλλαγή στην μουσική
κατεύθυνση, το “Hot, Blue And Righteous” είναι μια γοητευτική, Βluesy
μπαλάντα με ωραία φωνητική αρμονία από τους Gibbons και Hill. Η δεύτερη πλευρά
ξεκίνα με το “Move Me On Down The Line”, ένα από τα πιο εμπορικά τραγούδια τους, με απίστευτη
κιθάρα από τον Gibbons. Συνέχεια, με το “Precious And Grace” είναι ένα από εκείνα τα τραγούδια που έχουν τον
μοναδικό ήχο του σχήματος που λατρεύω. Περνάμε, τώρα στο “La Grage”, στο
γνωστότερο τραγούδι τους και προφανώς προορίζεται ως ένα για το πάνθεον του
συγκροτήματος και ολόκληρου του Rock οικοδομήματος, το “Shiek” είναι τι
πιο funky του δίσκου, τέλος με το “Have You Heard?” ένα αρκετά Blues τραγούδι, αλλά θεωρώ πως είναι η πιο αδύναμη μελωδία
όλου του album, αλλά το σώζει κάπως το solo του Gibbons.
(April-1975)
SIDE I: “Thunderbird”, “Jailhouse Rock”, “Backdoor Medley: Backdoor Love Affair/ Mellow Down Easy/ Backdoor Love Affair No.2/ Long Distance Boogie”.
SIDE II: “Nasty Dogs And Funky Kings”, “Blue Jean Blues”, “Balinese”, “Mexican Blackbird”, “Heard It On The X”, “Tush”.
GROUP: Billy Gibbons – Vocals/ Guitar, Dusty Hill – Vocals/ Bass & Frank Beard – Drums.
“Fandango”, δηλαδή αφορμή για γιορτή… Μέχρι το 1975, αυτό το συγκρότημα είχε γίνει ένα μεγάλο όνομα στο χώρο, ήταν ένα καυτό μουσικό trio, που έβγαζε πολύ σκόνη από την Δυτική ακτή μέχρι την Ανατολική ακτή. Με τρία φιλόδοξα studio albums στην φαρέτρα τους, το κορυφαίο αυτό σχήμα έβγαζε έναν αλήτικο και κυρίως βρώμικο South-Western, Blues και Rock 'N' Boogie ήχο, παντού στις περιοδείες του. Καθώς οι ZZ Top, είχαν γίνει μια σφιχτή τριάδα μουσικών και ενώ, προετοιμάζονταν για το νούμερο τέσσερα album τους, το γκρουπ αποφάσισε να βγάλει μια μικτή ηχογράφηση παλιών και νέων τραγουδιών. Το “Fandango”, αρχικά περιοριζόταν να είναι ένα μόνο live album, αλλά τελικά άλλαξαν σχέδια και έγινε μισό-μισό. Μισό με live ηχογραφήσεις στην πρώτη πλευρά και ένα σύνολο νέων studio τραγουδιών, στην πίσω πλευρά. Το live υλικό είναι βασικά υπόθεση μιας ακρόασης, καθώς οι ZZ Top περιλαμβάνουν ένα σφιχτό, αλλά μακροσκελή medley αλλά και διασκευές των “Jailhouse Rock”, “Long Distance Boogie” και “Mellow Down Easy”, η live πλευρά του δίσκου ηχογραφήθηκε στις 12 Απριλίου του 1974, στο “Warehouse” στη θορυβώδη Νέα Ορλεάνη. Η studio πλευρά, συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το συγκρότημα στο καυτό “Tres Hombres” LP, ο Billy, ο Dusty και ο Frank, κυκλοφόρησαν έξι καυτές Rock συνθέσεις, συμπεριλαμβανομένων των… “Nasty Dogs And Funky Kings”, το slow “Blue Jean Blues”, “Balinese”, “Mexican Blackbird” και τα φιλικά προς το ραδιόφωνο “Tush” και “Heard It On The X”. Εκ των υστέρων, όλοι όμως κατάλαβαν, ότι θα έπρεπε να είχαν κάνει το “Fandango”, μια συνολική νέα studio προσπάθεια και να κρατήσουν τις ηχογραφήσεις της συναυλίας για ένα πλήρες live album, στο μέλλον. Καθώς περνούσαν τα χρόνια, σε αντίθεση με όλα σχεδόν τα Rock 'N' Roll συγκρότημα της άγριας δεκαετίας του 1970, απέτυχαν να μας προωθήσουν-δώσουν ένα πλήρες διπλό live set. Παράδεισος… Κόλαση… ή ΖΖ Top. Oι fans αυτού του συγκροτήματος από το Texas, εξακολουθούσαν να περιμένουν για πολλά χρόνια ένα πλήρες επίσημο live album, των καυτών και κορυφαίων επιδόσεων τους από τα 70’s. Καθυστέρησε πολύ η ώρα, για εκείνους που βρίσκονται πίσω από τη μηχανή του group, για να συγκεντρώσουν μια συλλογή από live τραγούδια, από τις μέρες που κυριαρχούσαν το σκληρό Blues Rock, πριν το συγκρότημα προχωρήσει σε μια σημαντική αναμόρφωση, στη δεκαετία του 1980 και του MTV. Η studio πλευρά του album είναι πολύ καλύτερη, αλλά δεν αρκεί όμως για να σωθεί αυτό το album, απλά δεν έπρεπε να γίνει μισό-μισό…
(November-1976)
SIDE I: “It's Only Love”, “Arrested For Driving While Blind”, “El Diablo”, “Snappy Kakkie”, “Enjoy And Get It Only”.
SIDE II: “Ten Dollar Man”, “Pan Am Highway Blues”, “Avalon Hideaway”, “She's A Heartbreaker”, “Asleep In The Desert”.
GROUP: Billy Gibbons – Vocals/ Guitar, Dusty Hill – Vocals/ Bass & Frank Beard – Drums.
Τούτο το album διαθέτει πικάντικα τραγούδια καπνιστού Tex-Mex Βlues, καθώς μόνο αυτό το θρυλικό συγκρότημα μπορεί να εκτοξευτεί σε σταθερή βάση, τέτοιου είδους τραγούδια. Το νόστιμο ανακάτεμα των χορδών από τον Billy Gibbons, οδηγεί την τελειοποιημένη μηχανή του group, καθώς ενσωματώνουν πολλές μουσικές επιρροές για να τονίσουν τα τραγούδια τους, σε όλο το “Tejas”. Το album είναι των δέκα τραγουδιών, αλλά τα κορυφαία είναι τα… “It's Only Love”, “Arrested For Driving While Blind”, “El Diablo”, “Sappy Kakkie”, “Ten Dollar Man” και το instrumental “Sleep in the Desert”. Μετά την κυκλοφορία του “Tejas”, το συγκρότημα έκανε μια τεράστια περιοδεία για την υποστήριξη του LP, η περιοδεία ήταν σημαντική και ονομάστηκε ως “Taking Texas To The World Tour”, το trio είχε έναν τεράστιο προϋπολογισμό. Μια ατελείωτη περιοδεία από τη μια πόλη στην άλλη, σε μια προσπάθεια να δώσουν έμφαση στην παραγωγή της θεματικής αλλά και τις θεαματικής τους σκηνικής παρουσίας, ως επίδειξη των μουσικών ικανοτήτων τους. Τι κάνει τους ZZ Top τόσο υπέροχους; τραγούδια όπως το “Cheap Sunglasses” και “I'm Bad, I'm Nationwide” είναι τα δημοφιλή παραδείγματα. Τα τραγούδια στο “Tejas”, έχουν πολλά από αυτά τα κλασικά στοιχεια του συγκροτήματος, αλλά περιλαμβάνει επίσης και τα καλύτερα τύμπανα από τον Frank Beard. Η εποχή του “Eliminator”, όπου έφερε κρίμα τα drum machines είναι ακόμη πολύ μακριά, γιατί ο Frank είναι ένα κρίσιμο μέλος-μέρος αυτού του group, από το Texas. Δύο από τα καλύτερα τραγούδια του album, είναι το “Pan Am Highway Blues” και το “Avalon Hideaway” και τα δύο στην δεύτερη πλευρά, εάν είστε τακτικός οπαδός του group, προσπαθήστε να κατανοήσετε το “Tejas” και ξεκινήστε πρώτα από την δεύτερη πλευρά του βινυλίου. Το “Tejas” είναι παρεξηγημένο, ως album, γιατί πολύ απλά δεν δημιούργησε τις μεγάλες εμπορικές επιτυχίες και μερικά από τα τραγούδια έχουν περισσότερο κλασικό Country ήχο. Μην μασάτε, αν είστε fan των 70's του group, αυτό το album είναι καταπληκτικό, είναι ένας μεταβατικός δίσκος για τους ZZ Top, είναι η αρχή του βήματος που τους πάει πιο μακριά από το σκληρό Blues Rock, που τους είχε φέρει φήμη και πολλές πωλήσεις δίσκων στα 70’s. Και τους πάει τώρα προς τα Electronic Blues της δεκαετίας του 1980, όπου τελικά θα τους έκανε παγκόσμιο φαινόμενο. Ωστόσο, εδώ, υπάρχουν περισσότερα στοιχεία από το πρώην Blues Rock, παρά το τελευταίο Electronic, είναι σχεδόν εξίσου καλός δίσκος με τον επόμενο “Degüello”. Συνολικά το “Tejas”, είναι ένα σημαντικό κομμάτι της δισκογραφικής ιστορίας του συγκροτήματος. Μετά το album “Tejas”, το συγκρότημα συνειδητοποίησε ότι είχε φτάσει σε μουσικό αδιέξοδο, έτσι ο Billy Gibbons μετακόμισε στην Ευρώπη, ζώντας ανάμεσα στους καλλιτεχνικούς κύκλους της Γαλλίας και της Αγγλίας, χωρίς να έχει καμία επαφή με τους άλλους δύο. Όταν ξανά συναντήθηκαν για πρώτη φορά τρία χρόνια αργότερα, ο Gibbons και ο Hill ανακάλυψαν ότι είχαν την ίδια ιδέα, να μείνουν αξύριστοι όλο αυτό το διάστημα. Έτσι πολύ απλά λοιπόν, οι γενειάδες έγιναν το σήμα κατατεθέν του συγκροτήματος.
(August-1979)
SIDE I: “I Thank You”, “She Loves My Automobile”, “I'm Bad, I'm Nationwide”, “A Fool For Your Stockings”, “Manic Mechanic”.
SIDE II: “Dust My Broom”, “Low Down In The Street”, “Hi Fi Mama”, “Cheap Sunglasses”, “Esther Be The One”.
GROUP: Billy Gibbons – Vocals/ Guitar, Dusty Hill – Vocals/ Bass & Frank Beard – Drums.
Τα αγόρια με τα μεγάλα καπέλα, επέστρεψαν μετά από 3 χρόνια απραξίας και κυκλοφόρησαν έναν δίσκο για ξέφρενα party, με την κυκλοφορία του “Degüello”. Γεμάτο με καλά τραγούδια, όπως η διασκευή “I Thank You” και το “I'm Bad, I'm Nationwide”, αλλά και τα… “Cheap Sunglasses”, “Dust My Broom”, “Manic Mechanic” και “Lowdown Ιn Τhe Streets”, έτσι οι ZZ Top έκλεισαν την super δεκαετία του 1970 με θάρρος και θράσος. Εξαφανισμένοι μετά τη μακρά περιοδεία του “Tejas”, η κυκλοφορία του “Degüello”, σηματοδότησε την πολυαναμενόμενη επιστροφή του group στη σκηνή μετά από μια τριετή παύση, κατά την οποία ο Frank καθάρισε από τα ναρκωτικά, ο Dusty εργαζόταν στο αεροδρόμιο του Houston ως χειριστής αποσκευών και ο Billy, μετακόμισε στην Ευρώπη. Παρά την παρατεταμένη άδεια τους από τις τάξεις του συγκροτήματος, η γεμάτη δύναμη μουσική τους, δεν έχανε σε τίποτε. Με τον Bill Ham να χειρίζεται την παραγωγή της ηχογράφησης, για άλλη μια φορά η συλλογή των τραγουδιών χτίζεται γύρω από την δυναμική Βluesy κιθάρα, τα καυτά solos και τις σφιχτά φωνητικά του Gibbons. Αν και το προστιθέμενο σαξόφωνο σε πολλά από τα τραγουδια, αρχικά ξενίζει, τελικά τονίζει κάπως όμορφα τα Rockin' songs, για μένα το “Degüello”, έχει τρία από τα καλύτερα τραγούδια του group, το “I'm Bad, I'm Nationwide”, το “She Loves My Automobile” και το “Cheap Sunglasses”. Αναμφισβήτητα υπέροχα τραγούδια που κάνουν αυτόν τον δίσκο απαραίτητο σε κάθε fan των ZZ Top. Στα σύντομα 34 λεπτά του δίσκου, μας περιμένουν και δύο διασκευές στο “I Thank You” και στο “Dust My Broom”, αλλα υπάρχει κι ένα φωτεινό σημείο που συχνά παραβλέπεται και αυτό είναι το “Manic Mechanic”. Υπάρχει ποικιλία πειραματικού πειραματισμού σε τούτο το album, αλλά αυτό το παλιό συγκρότημα μας δείχνει, ότι αυτό ήταν και το τέλος της γραμμής, ως ένα καθαρό συγκρότημα του Texas Blues. Το “El Loco”, θα είναι η αρχή των drum machine… δηλαδή το τέλος όπου απολαμβάνουμε την εκπληκτική δουλειά του Frank. Το “Degüello”, είναι αναμφισβήτητα ένα καλό album, αν και το “Tres Hombres” θα είναι πάντα καλύτερο και ένα από τα καλύτερα Blues Rock albums, που κυκλοφόρησαν ποτέ. Δεν υπάρχει καλύτερο album σαν το “Tres Hombres” με την υπογραφή Texas Boogie Blues Rock. Κάθε τραγούδι στο “Degüello” είναι όμορφο, δεν υπάρχουν πολλά λάθη, το group είναι το ίδιο μουσικά σφιχτό όσο ήταν και στα προηγούμενα albums. Είναι επίσης αναμφίβολα το πιο υψηλό του Billy Gibbon ως κιθαρίστας, η κιθάρα του τραγουδάει, θρηνεί και καίει εδώ, αν ήταν να έχετε μόνο ένα album, μόνο και μόνο για την κιθαριστική δουλεία του, αυτό θα πρέπει να είναι το “Degüello”. Αν είστε λάτρης του Blues Rock, χρειάζεστε αυτό το LP, απλώς πάρτε το δεν θα το μετανιώσετε ποτέ. Πάντα θεωρούσα το “Degüello”, σαν τη φυσική συνέχεια του “Tres Hobres”. Στην πραγματικότητα “Degüello”, σημαίνει «κόβω τον λαιμό» και τα δύο αυτά αγαπημένα μου albums, δείχνουν ένα συγκρότημα στην ακμή του, αποτιμώντας φόρο τιμής στη σκληρή Blues Texas Rock μουσική. Φυσικά, ο τόνος της κιθάρας του Billy, είναι απλώς καυτερός, είτε απογειώνεται με τη μόδα, είτε σιγά-σιγά διεισδύει μέχρι το τέλος, ένα από τα πράγματα στα οποία προσηλώθηκα πραγματικά ήταν ο τόνος του μπάσου, εκπληκτικός.
Επισήμανση: Η παρουσίαση των δίσκων, έγινε κατόπιν ακρόασης στο φυσικό τους προϊόν (LP) και όχι σε mp3, digital, download και λοιπές αηδίες, που μας (σας) γεμίζουν με αέρα κοπανιστό.
