PRIMEVIL

SMOKIN’ BATS AT CAMPTON’S

1974

(700 West)

 

SIDE I: “Leavin'”, “Progress”, “Fantasies”, “Pretty Woman”.

SIDE II: “Tell Me If You Can”, “Hey, Lover”, “High Steppin' Stomper”, “Your Blues”.

 

PRIMEVIL: Dave Campton – Vocals, Larry Lucas – Guitar, Jay Wilfong – Guitar, Mark Sipe – Bass and Mel Cupp – Drums.

Produced by Prievil.

 

Οι Primevil από την πόλη Indianapolis των ΗΠΑ, κυκλοφορούν ένα καλό σκληρό Rock βινύλιο εκεί στις αρχές των 70’s, με κάποιες Progressive μουσικές τάσεις. Το “Smockin’ Bats At Campton's” ήταν το ένα και μοναδικό album που κυκλοφόρησε το σχήμα στα 1974, ένα αρκετά ξεχασμένο βινύλιο στις μέρες μας και επίσης ένα πολύ σπάνιο και πολύτιμο απόκτημα για τους συλλέκτες του 70’s Hard Rock. Το συγκρότημα μας προσφέρει ένα υψηλής ποιότητας Hard Psychedelic και Heavy Rock ήχο, με ξεκάθαρες επιρροές από Blues Rock, η κιθάρα είναι εντυπωσιακή σε όλο το δίσκο και όλα τα τραγούδια ακούγονται εξίσου πολύ καλά. Είναι ένα ξεχασμένο, δυστυχώς LP από την μεγάλη μάζα του 70’s Hard Rock κοινού, αλλά σίγουρα αξίζει της προσοχής, από όσους απολαμβάνουν αυτό το είδος της παλιάς σκληρής μουσικής από τη μουντή δεκαετία του ’70. Ένα τέτοιο σκληρό παράδειγμα ήταν και οι Primevil, με στέρεα Hard Rock μουσική με απελευθερωμένες κιθάρες σε ευθεία οδό προς τα Proto-Stoner και τα Proto-Metal σύνορα. Το υλικό του “Smockin’ Bats At Campton's” είναι καλό, αλλά η υψηλής ποιότητας εξαιρετική σκληρή κιθάρα, που σε συνδυασμό με τα καλά τραγούδια, είναι αυτά που κάνουν τη διαφορά, αξίζει κάποια στιγμή να το ακούσετε. Αν και είναι δύσκολο να βρεθεί πια σε βινύλιο, ίσως να βρείτε όμως την επανέκδοση του και πάλι σε βινύλιο, αν όμως ψάξετε καλά και ιδιαιτέρως σχολαστικά. Στην πραγματικότητα, το “Smockin’ Bats At Campton's” ακούγετε θα έλεγα όπως το πρώτο album των Rush, μπορείτε να ακούσετε κάποια θέματα που θυμίζουν το “Caress Of Steel” στο εξάλεπτο instrumental “Fantasies”. Πολύ μεγάλη δουλειά γίνετε επίσης και από τις δύο κιθάρες, χαρακτηριστικό της σκληρής Rock μουσικής της εποχής, από τους δεξιοτέχνες Larry Lucas και Jay Wilfong, που ταιριάζουν πολύ ωραία με το γενικό μουσικό κλίμα του δίσκου. Για να μην αναφέρουμε τα δυνατά φωνητικά και τα drums, από τα καλύτερα και με στυλ, που έχουν την κατάλληλη ατμόσφαιρα για την ακρόαση του LP. Το “Smockin’ Bats At Campton's”, ήταν το μοναδικό album που κυκλοφόρησαν οι Heavy σκληροπυρηνικοί Primevil, ένα σπάνιο και πολύτιμο βινύλιο για τους συλλέκτες. Μάλιστα, το πρώτο τραγούδι “Leavin’” έχει το ίδιο είδος σκληρής Blues Rock μουσικής (με έξυπνα διαλείμματα), όπως το πρώτο album των Rush, μπορείτε να ακούσετε και λίγο “Caress Of Steel”, στο 6λεπτο ορχηστρικό “Fantasies”. Πολλή εξαιρετική κιθαριστική δουλειά σε όλη τη διάρκεια του δίσκου, ένα σήμα κατατεθέν της Hard Rock σκηνής, από την Μεσοδυτική Αμερική, για την οποία αυτό το album ταιριάζει τόσο άνετα. Για να μην αναφέρουμε τα σκληρά φωνητικά και τον άγριο drummer. Ένα από τα καλύτερα albums στο στυλ του, η κατάλληλη ατμόσφαιρα ακρόασης, είναι αυτό το vintage βινύλιο από την δεκαετία του 1970. Δυστυχώς, το “Smokin' Bats At Campton's” ήταν το μόνο album που κυκλοφόρησε αυτό το Heavy Psych/ Blues Rock συγκρότημα. Είναι ένας αρκετά ξεχασμένος δίσκος στις μέρες μας και επίσης ένα αρκετά σπάνιο και πολύτιμο συλλεκτικό αντικείμενο. Το συγκρότημα προσφέρει υψηλής ποιότητας ψυχεδελικό Heavy Rock με καθαρές Blues επιρροές, αυτά τα Blues στοιχεία ακούγονται καλύτερα στο “Your Blues” που κλείνει το album. Η κιθάρα είναι εντυπωσιακή σε όλο τον δίσκο κι όλα αυτά τα τραγούδια κάνουν τη δουλειά τους πολύ καλά. Το προσωπικό μου αγαπημένο θα μπορούσε να είναι το “Fantasies”, αλλά όπως είπα όλα τα τραγούδια εδώ είναι στιβαρά και πολύ ευχάριστα.  Με επικεφαλής τους δύο βιρτουόζους κιθαρίστες, Jay Wilfong και Larry Lucas, η χημεία τους μπορεί να ακουστεί στο “Hey, Lover”. Τα περισσότερα τραγούδια είναι καλά, αλλά υπάρχουν και μερικά που ξεχωρίζουν, τα… “Leavin'”, “Progress” και ιδιαίτερα το “High Steppin' Stomper”, όπου θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως κλασικά τραγούδια του 70’s Hard Rock, αν κάποιος γνώριζε ή έδινε μια ευκαιρία στους Primevil. Αλλά για όσους από εσάς συνειδητοποιούν ότι η άγνωστη μουσική μπορεί να είναι η καλύτερη μουσική, αυτό είναι ένα album για εσάς. Άκουσα αυτό το μεγάλο album, για πρώτη φορά στα 2013 κι αμέσως το πήρα στην επανέκδοση του σε βινύλιο.

Τελικά, το “Smokin Bats At Compton's” αποδείχθηκε ένα πολύ ωραίο άκουσμα, αυτή η ηχογράφηση είναι γεμάτη με Ηard Rock guitar riffs από τους Larry Lucas και Jay Wilfong και έναν μανιακό drummer τον Mel Cupp. Αυτή η ηχογράφηση είναι εξαιρετική και πρόκειται για ένα απολύτως φανταστικό Heavy Rock LP από τη μεγαλύτερη δεκαετία για το Hard Rock (1970). Κοιτάζοντας το εξώφυλλο, θα περίμενε κανείς μια φθηνή, underground, ερασιτεχνική ηχογράφηση, αλλά στην πραγματικότητα, έχουμε εξαιρετική ποιότητα ήχου, ενεργητικό Hard Rock με εξαιρετική κιθαριστική δουλειά με βαριά riffs και ηλεκτρισμένα solo χαρακτηριστικά του Hard Rock είδους, ένα συμπαγές rhythm section κι έναν αλαζονικό τραγουδιστή που συμπληρώνει τέλεια τη δύναμη του συγκροτήματος. Το album έχει θα έλεγα, μια βαρύτητα που ακούγεται σαν τους Black Sabbath, που οδηγείται από τους δύο κιθαρίστες, η καλή χημεία τους μπορεί να ακουστεί στο “Hey, Lover”. Τα περισσότερα τραγούδια του LP είναι καλά, όπως τα… “Leavin’”, “Progress” και ιδιαίτερα το “High Steppin Stomper” όπου μπορεί να θεωρηθεί ως ένα κλασικό σκληρό Rock άσμα. Αλλά για όσους από εσάς συνειδητοποιούν ότι η σκοτεινή μουσική μπορεί να είναι η καλύτερη μουσική, τότε αυτό είναι ένα album για εσάς. Αυτό το βινύλιο είναι ένα απολύτως φανταστικό βαρύ Rock, αλλά ξεχασμένο ορόσημο, από τη μεγαλύτερη δεκαετία για τη σκληρή μουσική (1970). Η μουσική των Primevil έχει χαρακτηριστεί από διαφόρους γνώστες και ειδήμονες του χώρου ως Proto-Metal, πρώιμο Heavy Metal, δεν θα διαφωνήσω καθόλου, που αξίζει όμως την προσοχή σας. Στην μουσική τους, πάντως δεν υπάρχουν αυστηρές κατευθυντήριες γραμμές, εκτός από το ότι είναι παλιό, βοηθάει που είναι σκοτεινό και έκπληκτα σκληρό για την εποχή του και το περιβάλλον του. Φυσικά, μια πρώιμη προσπάθεια προς το Doom Metal από τη δεκαετία του 1970, ω ναι, υπάρχει. Πάντως το πολύ μεταλλικό εξώφυλλο και το λογότυπο του group, βοηθών προς αυτή την μουσική κατεύθυνση, ο δίσκος χαρακτηρίζετε από τα καλά, φοβερά και βαριά κιθαριστικά riffs, που κοιτάζουν μπροστά και κλείνουν το ένα μάτι στο Metal και στο πρώιμο Stoner Rock. Οι δύο κιθαρίστες (Lucas – Wilfong), δημιουργούν riffs κάπου ανάμεσα στους Black Sabbath και στους Led Zeppelin κατά μήκος του δίσκου, είναι φονικά και ποτέ δεν κουράζουν τον ακροατή, τον μεταφέρουν σ’ ένα όμορφο ταξίδι μέσα από τη δεκαετία του 1970. Το “Smockin’ Bats At Campton's”, περιέχει τόνους ενέργειας, αλλά και τόνους κιθάρας.

 

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ PRIMEVIL

Smokin’ Bats At Capton’s [1974]

 

TRIVIA

Το έγκυρο Αγγλικό μουσικό περιοδικό “Classic Rock”, χαρακτήρισε το group ως… “The Lost Pioneers Of Heavy Metal”. Ο κιθαρίστας Jay Wilfong, μετά την διάλυση των Primevil, εμφανίστηκε με το συγκρότημα των Buccaneer (με το πειρατικό ψευδώνυμο William Bonney). Μάλιστα το instrumental κομμάτι “Fantasies” των Primevil, έγινε μια φανταστική μπαλάντα από τους Buccaneer.