ALICE COOPER

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ HORROR ROCK SHOWS

The Prince Of Darkness... O Nονός τoυ Shock Rock...
(4-February-1948)

Ήταν μακρύς ο δρόμος για τον βασιλιά του Shock Rock, από τη μία οι λέξεις Alice Cooper, ήταν συνώνυμες του κακού για την συντηρητική Αμερική και Ευρώπη, ενώ από την άλλη, στην δεκαετία του '70 ήταν ένα συναυλιακό φαινόμενο που έσπαγε ταμεία. Κάποτε όμως όταν αυτός και το συγκρότημα του έπαιζαν σε άδεια clubs κάπου στα τέλη των 60's, μέχρι να επηρεάσουν όμως μουσικούς όπως οι KISS, Bob Zombie, Lizzy Borden, Lordi, κλπ έγιναν πάρα πολλά...
Ο Alice Cooper (που ήταν γιος εφημερίου) ξεκίνησε την μουσική του καριέρα στον χώρο του θεάματος το 1964 από τους Earwigs και μετά συνέχισε με τους Nazz, ενώ το 1965-1966 ήταν μέλος των Spiders. Μετά από μερικές αλλαγές μελών, το σχήμα του Alice Cooper το 1968 ήταν γνωστό για τα θεατρικά shows και τον συγκλονιστικό σκληρό Garage Rock ήχο τους.
Ένα τακτικό θέαμα στα club της Sunset Strip το 1968 ήταν το σχήμα από την Arizona (USA), ένα αρκετά καλό θεατρικό θέαμα για την εποχή εκείνη. Πέντε παιδικοί φίλοι που πήραν τ’ όνομα τους από ένα τραγούδι των Yardbids (Nazz) έγιναν γνωστοί από έναν τραγουδιστή που έχει γεννηθεί στο Detroit, που του άρεσε να κάνει τρέλες επί σκηνής. 

Το 1974 το αρχικό group με τον Alice Cooper χώρισαν, οπότε ο Vincent Furnier άλλαξε μόνιμα το όνομα του σε Alice Cooper και ξεκίνησε solo καριέρα. Με αυτό τ' όνομα υποδύεται το χαρακτήρα που έπλασε πριν από σχεδόν 45 και βάλε χρόνια, για να συνεχίσει να διασκεράζει το κοινό του, κόβοντας κεφάλια επί σκηνής, χρησιμοποιώντας ηλεκτρικές καρέκλες και ένα σωρό άλλα τρυκ που μόνο ένας γνήσιος entertainer ξέρει να χρησιμοποιεί. Από τότε έχει πειραματιστεί με πολλά διαφορετικά στυλ μουσικής. Κάποτε ήταν γνωστός με το όνομα Vincent Damon Furner (γεννήθηκε στη Rock πολιτεία του Detroit στις 4 Φεβρουαρίου του 1948), όμως ο αγαπημένος ’’κακός θείος’’ όλων, έγινε πολύ γνωστότερος σαν Alice Cooper, τραγουδιστής στο ομώνυμο συγκρότημα, δημιούργησε την περσόνα, μισός άντρας και μισή γυναίκα, αλλά ένα εκατό τα εκατό "τέρας".

Λέγεται ότι επέλεξαν την ονομασία Alice Cooper επειδή η μητέρα του manager τους αυτό τ’ όνομα διάβασε στα τραπουλόχαρτα. Έπειτα από λίγο, ο Frank Zappa υπέγραψε με το σχήμα για την δισκογραφική του εταιρεία (Straight records), επειδή ήταν το πιο μισητό group στο Los Angeles και αυτό άρεσε στον Zappa. Κυκλοφορούν δυο δίσκους με την εν λόγω εταιρεία τα όποια όμως δεν έτυχαν και καμίας ενθουσιώδους υποδοχής, αυτά ήταν το “Pretties For You” και το “Easy Action”, έκαναν και μια εμφάνιση το 1969 στην ταινία “Diary Of A Mad Housewife”. Τελικά το συγκρότημα έφυγε από το Hollywood για τον παγωμένο βορρά και τη γενέτειρα του τραγουδιστή, αυτή η κίνηση αποδείχτηκε ότι ήταν η καταλληλότερη για το σχήμα.

Με τον προστατευτικό παραγωγό Bob Ezrin στα control της ηχογράφησης το “Love It To Death” ήταν το πρώτο που κυκλοφόρησε στην Warner το 1971, το single “I’m Eighteen” πήγε  N.21 στα charts. Η παγκόσμια όμως αναγνώριση ήρθε το 1971 όταν κυκλοφόρησε το N.1 single “School’s Out” από τον ομώνυμο δίσκο.

H επιτυχία, συνδυασμένη με υπερβολικές καταχρήσεις, κυρίως αλκοόλ, διέλυσαν το σχήμα στις αρχές της δεκαετίας του ’70, και ο Vincent υιοθέτησε σε προσωπικό επίπεδο το όνομα και την ερμαφρόδιτη προσωπικότητα του/της Alice Cooper, μετά το τραγούδι “I’m Eighteen’’ από τον δίσκο “Love It To Death” σε παράγωγη Bob Ezrin.

Οι αμφιλεγόμενες απόψεις ακολουθούσαν τον Alice πάντα, κυρίως όμως από τότε που μαθεύτηκε το ποσό αλλόκοτα και βίαια ήταν τα show του. Η δημοτικότητα του ανέβηκε αμέσως όταν άρχισε να κακοποίει κοτόπουλα και περιστέρια και να κομματιάζει πεπόνια με τσεκούρια στη διάρκεια των συναυλιών του, τα θεατρικά νούμερα στη σκηνή γίνονταν όλο και πιο αιματηρά και η επιτυχία μεγάλωνε όλο και περισσότερο. Τα shows του Alice Cooper έπαιρναν νέα διάσταση πάνω στη σκηνή, ακλουθώντας τη ρήση: “όσο πιο διάσημους μας κάνετε, τόσο πιο αρρωστημένα show θα σας παρουσιάζουμε”, μια γκιλοτίνα, μια αγχόνη και μια ηλεκτρική καρέκλα, ήταν τα καινούργια μέσα. 
Έτσι το κίνημα των hippies τελείωσε άσχημα και ο Alice Cooper ήταν η απτή απόδειξη, ήταν το group που έμπηξε ένα παλούκι στην καρδία της γενιάς της αγάπης, ήταν ένας άντρας που φορούσε ξεσκισμένα γυναικεία ρούχα και ισχυριζόταν ότι είχε γυναικείο όνομα. Ο Alice Cooper όχι μόνο απαρνήθηκε το μήνυμα αγάπης και ειρήνης του κινήματος των hippies, αλλά και το μετέτρεψε σε μίσος και πόλεμο. Μετά το “School’s Out’’ και το "Welcome To My Nightmare" οι επιτυχίες κάπως στέρεψαν και ο Alice είδε τον εαυτό του (στα τέλη του '70) να περνά αργά-αργά, αλλά σταθερά στο περιθώριο. Το τέλος όμως της δεκαετίας του ’80 και οι αρχές των 90's έφεραν μια εντυπωσιακή, άνευ προηγουμένου αναγέννηση, αυτό που ονομάζουμε ’’δεύτερη καριέρα’’ κάνοντας τον Alice Cooper αγαπητό σε ένα νέο κοινό, όπου οι έφηβοι που το αποτελούσαν ίσως και να μην είχαν καν γεννηθεί όταν αυτός απολάμβανε τις πρώτες επιτυχίες του, πίσω στις αρχές των 70's.
Όπως και να ‘χει, όλοι γνωρίζουμε και όλοι θα θυμόμαστε τον Alice σαν τον παραφρόνα τύπο, με τη μάσκαρα να τρέχει από το μάτια, με τις περίεργες ορέξεις για νοσοκόμες, αλλά και με το ανεπανάληπτο πάθος του επί σκηνής.

Η παρουσία του Cooper επί σκηνής, όπου βίαζε και δολοφονούσε πλαστικές σεξουαλικές κούκλες, έκοβε με ένα σπαθί τα κεφάλια σε μωρουδίστικα κουκλάκια, δενόταν με αλυσίδες και θανατωνόταν ενώπιων του κοινού. Νυχτερίδες, αράχνες, καρμανιόλες και γυαλιστερές δερμάτινες στολές, ήταν το σήμα κατατεθέν του. Η ηλεκτρική χροιά της απελπισμένης του φωνής, η γυαλιστερή ματιά του, που ξεγλιστρά μέσα από τους έντονους μαύρους κύκλους του make-up του, μας καλωσορίζει στον προσωπικό του εφιάλτη. 
Τραγουδούσε αρρωστημένες μπαλάντες σε ένα ζωντανό φίδι επί σκηνής και ήταν εμφανώς βιτσιόζος. Με το κραυγαλέο, απαθές μήνυμα του και τον επιθετικό του ήχο, ώθησε πολλούς να ασχοληθούν μαζί του, πολλοί έκαναν μουσική με αυτόν τον συγκεκριμένο μουσικό ή στιχουργικό προσανατολισμό. 

Ενέπνευσε και προανήγγειλε πολλούς Hard Rock θεαματικούς θεατρινισμούς, από τους New York Dolls τους KISS έως τον Marilyn Manson, τον Eminem ή τους Lordi. Ο μακιγιαρισμένος Alice στάθηκε πρότυπο για κάθε μεταγενέστερο σχήμα που επέλεγε την θεατρικότητα επί σκηνής. Το πόσα και ποια σχήματα των δεκαετιών 70's, 80's ή και 90's έχει επηρεάσει ο μεγάλος Alice, νομίζω πως είναι περιττό να το πούμε…
Στην προσωπική του ζωή, ο μουσικός από το Detroit συμμετείχε σε ταινίες, έκανε δικό του ραδιοφωνικό show και έγινε δεινός παίκτης του golf. Αυτό το τελευταίο τον έκανε μάλιστα, όπως δηλώνει ο ίδιος, να περάσει από τον εθισμό του οινοπνεύματος σ' ένα διαφορετικό εθισμό, μιας και αρκετές φορές κόντεψε να πεθάνει από το αλκοόλ. 

Είναι ακόμα εδώ, πανταχού παρών για να καυτηριάζει τα κακώς κείμενα του κόσμου από σκηνής. Κυκλοφορεί ακόμη δίσκους, κάνει περιοδείες και βοηθά άλλους μουσικούς να γλιτώσουν από τις εθιστικές ουσίες.

  

TRIVIA 
Tο συγκρότημα που συνόδευε τον Alice, μετά το LP “Muscle Of Love” διαπράττει ’’ανταρσία’’ και συνεχίζει χωρίς τον ’’εφιαλτικό’’ καθοδηγητή του. Βαφτίζεται μάλιστα με τ' όνομα του πιο επιτυχημένου δίσκου του Cooper, “Billion Dollar Babies”, η μουσική τους θυμίζει αρκετά τον προαναφερόμενο album. O δίσκος των Billion Dollar Babies με τον τίτλο “Battle Axe” κυκλοφόρησε το 1977, με την εξής σύνθεση Michael Bruce (φωνή, κιθάρα), Mike Marconi (κιθάρα), Bob Dolin (keyboards), Dennis Dunaway (μπάσο) και Neal Smith (τύμπανα).

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ ALICE COOPER 

Pretties For You [1969]

Easy Action [1970]

Love It To Death [1971]

Killer [1971]

School’s Out [1972]

Billion Dollar Babies [1973]

Muscle Of Love [1973]

Welcome To My Nightmare [1975]

Goes To Hell [1976]

Lace And Whiskey [1977]

The Alice Cooper Show [1977]

From The Inside [1978]

Flush The Fashion [1980

Special Forces [1981]

Zipper Catches Skin [1982]

DaDa [1983]

Constrictor [1986]

Raise Your Fist And Yell [1987]

Trash 1989]

Hey Stoopid [1991]

Live At The Whiskey A Go-Go, 1969 [1991]

The Last Temptation [1994]

A Fistiful Of Alice [1997]

The Life And Crimes Of Alice Cooper, Box Set [1999]

Brutal Planet [2000]

Dragontown [2001]

The Eyes Of Alice Cooper [2003]

Brutally Live [2003]

Dirty Diamonds [2005]

Live At Cabo Wabo [2005]

Live At Monteux [2005]

Along Came A Spider [2008]

Theatre Of Death, Live at Hammersmith 2009 [2010]

Welcome 2 My Nightmare [2011]