TED
NUGENT
NUGENT
"THE MOTOR CITY MADMAN..."
Ο Βασιλιάς της έντασης και της βιαιότητας, ο Ted Nugent έδωσε έναν αντρικό τσαμπουκά στο Hard Rock και στο Heavy Metal, εκεί πίσω στην δεκαετία του ’70.
Ο κιθαρίστας, showman γεννήθηκε στο Detroit, του Michigan σαν Theodore Anthony Nugent στις 13 Δεκεμβρίου του 1948.
Ο Ted ξεκίνησε να παίζει κιθάρα το 1957, μετά από καθοδήγηση του δάσκαλου του στο “Capitol School Of Music” (Michigan). Η πρώτη του ζωντανή εμφάνιση έγινε στην ηλικία των δέκα ετών στο πανεπιστημίο Michigan State, με το μουσικό σύνολο Capitol School Οf Music Revue του δασκάλου του.
Δημιούργησε το πρώτο του συγκρότημα, τους Amboy Dukes, ενώ ήταν ακόμα στο σχολείο. Η πρώτη του επαγγελματική, μουσική εμπειρία ήλθε λοιπόν, με τους Amboy Dukes στα τέλη της δεκαετίας του ’60. Το συγκρότημα ξεκίνησε να παίζει το 1964, αλλά το 1967 κυκλοφόρησαν το ομώνυμο πρωτο τους album. Η μεγαλύτερη τους επιτυχία ήλθε με το album “Journey To The Center Of The Mind” που κυκλοφόρησε το 1968 και περιείχε το ομώνυμο επιτυχημένο τραγούδι. Μέχρι το 1974, ακολούθησαν άλλα πέντε ποιοτικά, αλλά χωρίς ιδιαίτερη εμπορική επιτυχία, βινύλια, ο Ted ήταν το μοναδικό σταθερό μέλος του συγκροτήματος, όντας ο βασικός κιθαρίστας και συνθέτης. Το συγκεκριμένο σχήμα των Amboy Dukes θεωρείται ένας από τους προπομπούς του Progressive Rock και του Heavy Metal.
Η προσωπική του καριέρα ξεκίνησε όταν ηχογράφησε τον πρώτο solo δίσκο του, με τον τίτλο “Ted Nugent” στα 1975 και οι πωλήσεις ανέβαιναν ραγδαία καθώς έκανε εκτεταμένες περιοδείες στις Η.Π.Α.
Στα παλιά εκείνα καλά χρόνια, έβγαινες από τις συναυλίες του και τα αφτιά σου αιμορραγούσαν.
Δυστυχώς, εκείνα τα χρόνια πέρασαν, ακόμα και αυτός ο βάρβαρος Βασιλιάς του υπερβολικού θορύβου, ο πιο φλύαρος άνθρωπος στο Hard Rock, ησύχασε κάπως με το πέσαμα των χρόνων.
Παρ’ όλη όμως την φλυαρία του, παρ’ όλη την παράνοια του, έχει τα κότσια να παίζει κιθάρα μ’ έναν απίθανο τρόπο, όσο καλά, γρήγορα και μελωδικά μπορεί κανείς να θέλει. Κι αυτό είναι ένα γεγονός που πολύ συχνά μένει στη σκιά της τεραστίας γλώσσας του. Ο θείος Ted έπαιζε εξωφρενικά, αλλά μ' ένα πολύ έντονο feedback, που λείπει από πολλούς σημερινούς κιθαρίστες.
Παρουσίασε μια σειρά επιτυχημένων albums (ανάμεσα τους το “Cat Scratch Fever” του 1977), όμως οι πωλήσεις άρχισαν να πέφτουν κάπου προς το τέλος της δεκαετίας.
Το 1990 ο Ted Nugent επανεμφανίστηκε στο προσκήνιο, δημιουργώντας ένα νέο, επιτυχημένο συγκρότημα με το ταιριαστό όνομα Damn Yankess (τότε θεωρήθηκαν ως super group) και με τη συμμετοχή βετεράνων μουσικών, όπως οι Tommy Shaw (Styx), Jack Blades (Night Ranger) και Michael Cartellone (Accept, Lynyrd Skynyrd). Μετά το τέλος των Damn Yankess, επέστρεψε στην solo καριέρα του και πάλι, ενώ μέχρι και σήμερα κυκλοφορεί δίσκους και περιοδευεί ακόμη. 'Ολα αυτά τα χρόνια έχει παίξει στη σκήνη με πολλά ονόματα του Hard Rock και του Heavy Metal όπως πχ οι... KISS, ZZ Top, Lynyrd Skynyrd, Poison, Bad Company, Jackyl, Deep Purple.
Guitar: Gibson Byrdland.
Ο Βασιλιάς της έντασης και της βιαιότητας, ο Ted Nugent έδωσε έναν αντρικό τσαμπουκά στο Hard Rock και στο Heavy Metal, εκεί πίσω στην δεκαετία του ’70.
Ο κιθαρίστας, showman γεννήθηκε στο Detroit, του Michigan σαν Theodore Anthony Nugent στις 13 Δεκεμβρίου του 1948.
Ο Ted ξεκίνησε να παίζει κιθάρα το 1957, μετά από καθοδήγηση του δάσκαλου του στο “Capitol School Of Music” (Michigan). Η πρώτη του ζωντανή εμφάνιση έγινε στην ηλικία των δέκα ετών στο πανεπιστημίο Michigan State, με το μουσικό σύνολο Capitol School Οf Music Revue του δασκάλου του.
Δημιούργησε το πρώτο του συγκρότημα, τους Amboy Dukes, ενώ ήταν ακόμα στο σχολείο. Η πρώτη του επαγγελματική, μουσική εμπειρία ήλθε λοιπόν, με τους Amboy Dukes στα τέλη της δεκαετίας του ’60. Το συγκρότημα ξεκίνησε να παίζει το 1964, αλλά το 1967 κυκλοφόρησαν το ομώνυμο πρωτο τους album. Η μεγαλύτερη τους επιτυχία ήλθε με το album “Journey To The Center Of The Mind” που κυκλοφόρησε το 1968 και περιείχε το ομώνυμο επιτυχημένο τραγούδι. Μέχρι το 1974, ακολούθησαν άλλα πέντε ποιοτικά, αλλά χωρίς ιδιαίτερη εμπορική επιτυχία, βινύλια, ο Ted ήταν το μοναδικό σταθερό μέλος του συγκροτήματος, όντας ο βασικός κιθαρίστας και συνθέτης. Το συγκεκριμένο σχήμα των Amboy Dukes θεωρείται ένας από τους προπομπούς του Progressive Rock και του Heavy Metal.
Η προσωπική του καριέρα ξεκίνησε όταν ηχογράφησε τον πρώτο solo δίσκο του, με τον τίτλο “Ted Nugent” στα 1975 και οι πωλήσεις ανέβαιναν ραγδαία καθώς έκανε εκτεταμένες περιοδείες στις Η.Π.Α.
Το σλόγκαν του εκείνο τον καιρό, ήταν «Αν το βρίσκεις πολύ δυνατό, είσαι πολύ γέρος» (το περίφημο “If it’s too loud, you’re to old”!), όπως όμως αποκαλύφθηκε αργότερα... ο ίδιος φορούσε ωτοασπίδες στις συναυλίες. Η εκκεντρική σκηνική παρουσία του Ted ενισχύθηκε από το ντύσιμο του με δέρμα ζώων και ουρές από coyote.
Στα παλιά εκείνα καλά χρόνια, έβγαινες από τις συναυλίες του και τα αφτιά σου αιμορραγούσαν.
Δυστυχώς, εκείνα τα χρόνια πέρασαν, ακόμα και αυτός ο βάρβαρος Βασιλιάς του υπερβολικού θορύβου, ο πιο φλύαρος άνθρωπος στο Hard Rock, ησύχασε κάπως με το πέσαμα των χρόνων.
Παρ’ όλη όμως την φλυαρία του, παρ’ όλη την παράνοια του, έχει τα κότσια να παίζει κιθάρα μ’ έναν απίθανο τρόπο, όσο καλά, γρήγορα και μελωδικά μπορεί κανείς να θέλει. Κι αυτό είναι ένα γεγονός που πολύ συχνά μένει στη σκιά της τεραστίας γλώσσας του. Ο θείος Ted έπαιζε εξωφρενικά, αλλά μ' ένα πολύ έντονο feedback, που λείπει από πολλούς σημερινούς κιθαρίστες.
Παρουσίασε μια σειρά επιτυχημένων albums (ανάμεσα τους το “Cat Scratch Fever” του 1977), όμως οι πωλήσεις άρχισαν να πέφτουν κάπου προς το τέλος της δεκαετίας.
Το 1990 ο Ted Nugent επανεμφανίστηκε στο προσκήνιο, δημιουργώντας ένα νέο, επιτυχημένο συγκρότημα με το ταιριαστό όνομα Damn Yankess (τότε θεωρήθηκαν ως super group) και με τη συμμετοχή βετεράνων μουσικών, όπως οι Tommy Shaw (Styx), Jack Blades (Night Ranger) και Michael Cartellone (Accept, Lynyrd Skynyrd). Μετά το τέλος των Damn Yankess, επέστρεψε στην solo καριέρα του και πάλι, ενώ μέχρι και σήμερα κυκλοφορεί δίσκους και περιοδευεί ακόμη. 'Ολα αυτά τα χρόνια έχει παίξει στη σκήνη με πολλά ονόματα του Hard Rock και του Heavy Metal όπως πχ οι... KISS, ZZ Top, Lynyrd Skynyrd, Poison, Bad Company, Jackyl, Deep Purple.
Guitar: Gibson Byrdland.
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ TED NUGENT
AMBOY DUKES
Amboy dukes [1967]
Journey To The Center Of The Mind [1968]
Migration [1969]
Call Of The Wild [1973]
Tooth Fang & Claw [1974]
BLACK NASTY
Talking To The People [1973]
DAMN YANKEES
Damn Yankees [1990]
Don’t Tread [1992]
SOLO
Ted Nugent [1975]
Free-For-All [1976]
Cat Scratch Fever [1977]
Weekend Warriors [1978]
Double Live Gonzo [1978]
State Of Shock [1979]
Scream Dream [1980]
Intensities In 10 Cities [1981]
Great Gonzo! Best [1981]
Nugent [1982]
Penetrator [1984]
Little Miss Dangerous [1986]
If You Can’t Lick ’Em… Lick ’Em [1988]
Out Of Control, Best [1993]
Spirit Of The Wild [1995]
Over The Top, Best [1996]
Live At Hammersmith ’79 [1997]
Super Hits [1998]
Full Bluntal Nugity [2001]
Noble Savage, Best [2001]
Craveman [2002]
The Ultimate Ted Nugent, Best [2002]
Take Two, Best [2002]
20 Hits [2003]
Take No Prisoners, Best [2003]
Decades Of Destruction, Best [2004]
Greatest Collection [2004]
Extended Versions [2005]
Motor City Madness, Best [2006]
Love Grenede [2007]
Sweden Rock [2008]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου