Οι Loudness είναι ένα Ιαπωνικό Ηeavy Μetal συγκρότημα, που δημιουργήθηκε το 1981, στην πόλη Osaka, από τον ήρωα της κιθάρας Akira Takasaki και τον Munetaka Higuchi (drums). Ήταν το πρώτο Ηeavy Μetal συγκρότημα, από την χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, που υπόγραψε με μια μεγάλη δισκογραφική εταιρεία στις ΗΠΑ. Έχουν κυκλοφορήσει 39 studio και live albums (μέχρι το 2025), ενώ, τα πέντε εξ αυτών ηχογραφήθηκαν στην Αμερική. Παρά τις πολυάριθμες αλλαγές στο line-up του, το συγκρότημα είναι ακόμη ενεργό μέχρι και σήμερα. Πίσω στη δεκαετία του 1970, ο Munetaka Higuchi και ο Akira Takasaki έπαιζαν μαζί σ’ ένα pop-rock λαϊκό συγκρότημα, (μεταξύ 1977-1980), που ονομαζόταν Lazy. Σε μια προσπάθεια να κυνηγήσουν τις μουσικές τους φιλοδοξίες ακόμη πιο μακριά, χώρισαν από το group και φτιάχνουν τους Loudness το 1981. Στο ντουέτο προστέθηκαν ο τραγουδιστής Minoru Niihara (ex-Earthshaker) και ο παιδικός φίλος του Takasaki, Masayoshi Yamashita ως μπασίστας. Το συγκρότημα μπήκε στο studio και τρεις μήνες αργότερα, το ντεμπούτο album τους “The Birthday Eve”, βγήκε στα καταστήματα. Το δεύτερο τους, “Devil Soldier”, κυκλοφόρησε το 1982 και το τρίτο τους, “The Law Of Devil's Land”, το 1983. Δεδομένου ότι δεν υπήρχαν καταξιωμένοι μηχανικοί ήχου για Heavy Metal μουσική στην Ιαπωνία εκείνη την εποχή, ένας Αμερικανός, ο Daniel McClendon επιλέχθηκε για αυτά τα albums. Λόγω της συνεισφοράς του, τα albums ξεπέρασαν την ποιότητα του αναμενόμενου, από ένα συνηθισμένο Ιαπωνικό Rock συγκρότημα, το Hard & Heavy στυλ και η σκληρή τεχνική τους, είχαν ήδη καθιερωθεί. Το 1983, το συγκρότημα πραγματοποίησε την πρώτη του περιοδεία στην Αμερική, ακολουθούμενη από μια Eυρωπαϊκή περιοδεία ένα μήνα αργότερα. Απολαμβάνοντας, μεγάλη ανταπόκριση, το συγκρότημα ένιωσε σίγουρο για την επομενη πλήρη κυκλοφορία του, σε μια παγκόσμια αγορά. Το 4ο album, “Disillusion”, ηχογραφήθηκε στη Βρετανία και ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα, για το συγκρότημα να κάνει έναν δίσκο στο εξωτερικό. Η Atlantic Records εντυπωσιάστηκε από το live show του συγκροτήματος που πραγματοποιήθηκε στις ΗΠΑ μεταξύ Ιουλίου 1983 και Μαΐου 1984, το οποίο οδήγησε και στην υπογραφή με την εταιρεία, για μια διεθνή δισκογραφική συμφωνία. Ένα τέτοιο επίτευγμα, ήταν το πρώτο στην Ιαπωνική μουσική ιστορία. Το 1984, μπήκαν σ’ ένα studio στο Los Angeles, με τον διάσημο παραγωγό Max Norman, για να ηχογραφήσουν την πρώτη τους παγκόσμια κυκλοφορία, το album “Thunder In The East”, που ήταν και το πρώτο τους, με αμιγώς αγγλικούς στίχους. Ο δίσκος κυκλοφόρησε το 1985 και το καλοκαίρι έγιναν το πρώτο Ιαπωνικό συγκρότημα στην ιστορία, που έπαιξε στο διάσημο “Madison Square Garden”, στην Νέα Υόρκη. Η δεύτερη κυκλοφορία τους από το Atlantic ξανά με τον Max Norman, ήταν το “Shadows Of War”, κυκλοφόρησε στα 1986 και μια Αμερικανική εκδοχή του δίσκου, ήταν το “Lightning Strikes”. Καθώς, το συγκρότημα συνέχιζε να περιοδεύει σε όλες τις ΗΠA, κέρδισαν τη φήμη ως ένα υπέροχο live συγκρότημα. Το album, “Hurricane Eyes”, κυκλοφόρησε το 1987 και παραγωγός του ήταν ο Eddie Kramer, ένας από τους πιο γνωστούς και σεβαστούς παραγωγούς στην ιστορία του Rock. Όλα όσα albums θα κυκλοφόρησαν μετά το “Thunder In The East”, περιείχαν αγγλικούς στίχους, αλλά αυτή τη φορά αποφάσισαν να φτιάξουν και μια Ιαπωνική έκδοση για τους φίλους τους, στην πατρίδα. Το 1988 οι Loudness ήταν ήδη ένα διεθνές Heavy Metal συγκρότημα και παρά τη συνεχιζόμενη επιτυχία τους, ο τραγουδιστής Niihara αποχώρησε από το συγκρότημα τον Δεκέμβριο του 1988. Τα νέα προκάλεσαν σοκ όχι μόνο στην Ιαπωνική Rock κοινότητα, αλλά και σε όλο τον κόσμο. Μετά από αμέτρητες ακροάσεις τραγουδιστών, τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι δεν θα μπορούσαν, ποτέ να βρουν έναν Ιάπωνα τραγουδιστή που θα μπορούσε να ανταποκρίνεται στις ικανότητες του Niihara. Ως εκ τούτου, λοιπόν, προσέλαβαν τον τραγουδιστή Mike Vescera (ex-Obsession), το 1989, το αποτέλεσμα τις συνεργασίας τους, ήταν ο δίσκος “Soldier Of Fortune”. Ταλέντο και πρωτοτυπία που αναδύθηκε από τις απομακρυσμένες χώρες του Ανατέλλοντος Ήλιου, όταν το Heavy Metal, καθιερωνόταν ακόμη ως στυλ στην ίδια την Ευρωπαϊκή ήπειρο. Ένα συγκρότημα αληθινός θησαυρός που χάθηκε στην αυγή του χρόνου και μάλλον δεν έχει λάβει ακόμη, όλη τη δίκαιη και κατάλληλη αξία του. Το Heavy Metal θα τους χρωστάει πάντα… το συγκρότημα που ξύπνησε την ασιατική ήπειρο, από τον αιώνιο ύπνο στον οποίο έχει βυθιστεί.
80’s STUDIO ALBUMS ONE-BY-ONE
Για πολλοστή φορά ακούω ξανά όλα τα 80’s studio albums που ηχογράφησε αυτό το group, έτσι, επανεκτιμάμε τη μουσική τους καριέρα, ακούγοντας ξανά τους δίσκους του ιστορικού αυτού σχήματος. Ένα flash-back λοιπόν, σε όλα τα 80’s studio albums τους, μοιάζει με μια βουτιά στο μουσικό παρελθόν τους. Ας δούμε όμως, ένα προς ένα όλα τα album που έκαναν οι Loudness. Στις παρακάτω παρουσιάσεις των δίσκων, θα προσπαθήσω να σας δώσω μια ιδέα για το πώς εξελίχθησαν καλλιτεχνικά και ποιο είναι το μουσικό περιεχόμενο καθενός από αυτά τα album. Αλλά, σας ενημερώσω ότι μέχρι και το album “Thunder In The East”, στα τραγούδια τους είχαν μεικτούς ιαπωνικούς και αγγλικούς στίχους, ίσως αυτό να ξενίσει κάποιους μη μυημένους, όπως και μένα αρχικά… Επανεκτιμάμε λοιπόν, τη μουσική τους καριέρα, ακούγοντας ξανά τα albums τους σε βινύλιο… έτσι, για την καλύτερη μέγιστη ηχητική απόδοση.
THE BIRTHDAY EVE
(November 1981)
SIDE I: “Loudness”, “Sexy Woman”, “Open Your Eyes”, “Street Woman”.
SIDE II: “To Be Demon”, “I'm On Fire”, “High Try”, “Rock Shock”.
GROUP: Minoru Niihara – Vocals, Akira Takasaki – Guitar, Masayoshi Yamashita – Bass & Munetaka Higuchi – Drums.
Σίγουρα το πιο διάσημο Heavy Metal συγκρότημα όλων των εποχών στην Ιαπωνία. Την εποχή του ντεμπούτου album τους, έπαιζαν ουσιαστικά ένα εμπορικό αλλά βαρύ Hard Rock στο ύφος των αμερικανικών συγκροτημάτων, ευλογημένοι από την εξαιρετική κιθάρα του Takasaki και τα δυνατά φωνητικά του Niihara. Πρέπει να δείτε την συνολική δύναμη που υπάρχει εδώ, καθώς είναι 1981, το υλικό σχεδόν πείθει τον ακροατή τόσο όσο, μέσα από τους διπλούς στίχους (Αγγλικά/ Ιαπωνικά). Εγκαταλείποντας τους εκκεντρικούς σκληρούς Rocker Lazy, ο τρελός επιστήμονας των έξι χορδών Takasaki, συνθέτει ένα νέο συγκρότημα σε χρόνο ρεκόρ, κάνοντας ένα ντεμπούτο μέσα σε λίγους μόνο μήνες. Το πρώτο album των Loudness, είναι λίγο μέσα στο πνεύμα της τελευταίας δισκογραφικής δουλειάς των Lazy “Earth Ark” (1980), το υλικό του “The Birthday Eve”, κυριαρχείται από κιθαριστικές δίνες και φιλοδοξίες από Arena Rock. Χωρίς τις δυναμικές τάσεις της pop και μπαλάντες του πρώην group, οι Loudness ταλαντεύονται σ’ ένα περίεργο σχοινί ανάμεσα στους Rush και στο τρελό σκληρό Rock των Michael Schenker και Van Halen. Το συγκρότημα δεν ακόμη είναι έτοιμο για την prime time επιτυχία, σε αυτό το σημείο, ούτε έχουν κομψά ρεφρέν ή φιλικές προς το ραδιόφωνο δομές. Τα υπέροχα κιθαριστικά riff όμως, αφθονούν και τα κοψίματα της κιθάρας είναι σαν ξυράφια, όπως στα “High Try” και “Street Woman”, ο άσβεστος πόθος της κιθάρας του Akira, βγαίνει σε σεισμικά riff και shred, όπου οδηγεί την κιθάρα του, σαν σε ουρλιαχτά σε χιονοθύελλα. Ο τραγουδιστής Minoru προσφέρει ένα ζεστό φωνητικό ύφος που θυμίζει τον Klaus Meine, ουρλιάζοντας σ’ ένα περίεργο υβρίδιο Ιαπωνίας/ Αγγλικής γλώσσας, σε κάθε τραγούδι, η ερμηνεία του στη λαμπερή prog-μπαλάντα “To Be Demon”, είναι πολύ ιδιαίτερη. Δεν υπάρχουν πολλά ευκολομνημόνητα τραγούδια εδώ σε αυτό το album, αλλά το ταλέντο, η φιλοδοξία και η συνεχείς δουλειά τους, θα συνεχιστούν και θα επιδεικνύουν σκληρά Heavy Metal albums, για το υπόλοιπο της δεκαετίας. Ένα πραγματικά ακατέργαστο ντεμπούτο album, αλλά υπάρχουν μέσα του πολλές μουσικές εννοήσεις για το είδος του group, που επρόκειτο να εξελιχθούν. Ήδη, είναι αρκετά καλοί, ακόμα και σε νεαρή ηλικία, ας πούμε, o κιθαρίστας Akira Takasaki είναι μόλις 19 εδώ, αλλά μπορούν να γίνουν συγκρίσεις τόσο με τον Eddie όσο και με τον Randy, χωρίς να απαιτούνται νομίζω, επώνυμα.
DEVIL SOLDIER
(July 1982)
SIDE I: “Lonely Player”, “Angel Dust”, “After Illusion”, “Girl”.
SIDE II: “Hard Workin'”, “Loving Maid”, “Rock The Nation”, “Devil Soldier”.
GROUP: Minoru Niihara – Vocals, Akira Takasaki – Guitar, Masayoshi Yamashita – Bass & Munetaka Higuchi – Drums.
Υπάρχει λίγο μια επείγουσα ανάγκη στον ήχο τους, αλλά μερικά από τα τραγούδια είναι κάπως ασύνδετα, δεν ρέουν και πολύ καλά μεταξύ τους. Η παραγωγή είναι επίσης λίγο κάπως, αλλά ο Takaski στα solo της κιθάρας, είναι απίστευτος και πόσο δυνατός είναι στη τελική μίξη. Από την γωνία του μουσικού παιχνιδιού, είναι μια χαρά και μετά από το πρώτο τους album, κάτι μου φαίνεται αρχίζει να γίνεται, αν και το album έχει ακόμη κάποια μπερδέματα, λόγο των μεικτών Ιαπωνικών Αγγλικών στίχων. Αλλά το υπέροχο τραγούδι, που κλείνει τον δίσκο είναι ωραίο και με πολύ σοβαρό Metal τρόπο. Δεν μπορώ να αντισταθμίσω πλήρως τις άλλες αμαρτίες του ablum, αλλά η power ballad “After Illussion”, είναι το αγαπημένο μου τραγούδι, σε αυτόν τον καλό Heavy Metal δίσκο. Ο κιθαρίστας είναι τώρα, 20 ετών και εξελίσσετε ακόμη πιο πέρα κι από αυτό που είχε προσφέρει στο ακατέργαστο ντεμπούτο τους LP. Το “Lonely Player” και το “Angel Dust”, είναι κλασικά Loudness τραγούδια, που κοσμούν τα live albums και τις συλλογές τους, ακόμη μέχρι και σήμερα. Το “Girl”, είναι ένα αναζωογονητικά διαφορετικό είδος τραγουδιού και περιλαμβάνει ένα από τα πιο cool drums set, που θα ακούσετε ποτέ. Πιθανότατα θα μπορούσα να ζήσω χωρίς κάποια από τα τραγούδια, αλλά υπάρχουν και καλά πράγματα εδώ, σε μια εποχή άλλωστε, που δεν υπήρχε ακόμα το πολύ σπουδαίο Metal των Loudness. Αυτό το album, είναι άλλωστε, προάγγελος για τα επόμενα σπουδαία πράγματα που θα έκανε το group στα 80’s. Είναι απλά τρομακτικό να βλέπεις πώς ο Akira Takasaki, με την κιθάρα του πάνω σε μια τέλεια αρμονική προσέγγιση, επινοώντας υπερμοντέρνα riffs και solos για την εποχή, σε συνδυασμό μ’ έναν τεχνικό και καλλιτεχνικό έλεγχο της κιθάρας, στο επίπεδο των μεγαλοφυϊών της εποχής του όπως ο Eddie Van Halen. Το κοκκίνισμα που πρέπει να ένιωθαν πολλοί μουσικοί στα ροδαλά μαγουλά τους της εποχή εκείνη, όταν θα συγκρίνονταν με τον Takasaki, έπρεπε να είναι τεράστιο. Επιπλέον, από την πλευρά του, ο Minoru Niihara, έφερε μια νότα φρεσκάδας, εξωτισμού και ενέργειας με τη φωνή, που απλά σε έκαναν να την ερωτευτείς. Πολύ υψηλές ήχο ροές με ιδιαίτερο γούστο όσον αφορά το χρωματισμό και την ανάπτυξη όλων των μελωδιών, το πρωτότυπο του Heavy Metal τραγουδιστή της δεκαετίας του 1980. Το “Angel Dust” είναι καθαρή αδρεναλίνη και αναβλύζει φωτιά χάρη σ’ ένα φανταστικό ρεφρέν, το θαύμα ήταν και το “After Illusion” ένα βραχώδες υπέρ-στιβαρό mid-tempo τραγούδι, ενώ, στο “Hard Workin'” το solo έχει πολύ θράσος. Το “Devil Soldier”, έχει μέσα του 37 λεπτά από γεμάτο Heavy Metal αιχμηρό, εμπρηστικό, κομψό, αλλά και πολύ τεχνικό.
THE LAW OF DEVIL’S LAND
(January 1983)
SIDE I: “Theme Of Loudness Part II”, “In The Mirror”, “Show Me The Way”, “I Wish You Were Here”, “Mr. Yes Man”.
SIDE II: “The Law Of Devil's Land”, “Black Wall”, “Sleepless Night”, “Speed”.
GROUP: Minoru Niihara – Vocals, Akira Takasaki – Guitar, Masayoshi Yamashita – Bass & Munetaka Higuchi – Drums.
Τρίτο album του συγκροτήματος κι ένας ακόμη από τους ακρογωνιαίους λίθους ολόκληρης της δισκογραφίας τους, μια δουλειά που τους άνοιξε οριστικά τις πόρτες της διεθνούς αγοράς. Τραγουδισμένο σχεδόν εξ ολοκλήρου στη μητρική τους γλώσσα, το “The Law Of Devil's Land”, ήταν το οριστικό χτύπημα στο τραπέζι του Akira Takasaki και των δυνάμεων του, διεκδικώντας ένα όνομα στο διεθνές γίγνεσθαι του Heavy Metal. Ας μην ξεχνάμε ότι βρισκόμασταν στα μέσα του 1983 και οι Ιάπωνες, ακούγονταν ήδη τόσο μοντέρνοι και αιχμηροί, όσο κάθε άλλο Ευρωπαϊκό ή Αμερικανικό Heavy Metal συγκρότημα. Επιπλέον, σαν να μην έφτανε αυτό, ο Takasaki υπέγραψε για άλλη μια φορά μια απλά εκπληκτική, οργανική δουλειά, με όλες τις κιθάρες να ακούγονται απόλυτα κολασμένες, στιβαρές σε όλους τους ρυθμούς και με υπερβολική φινέτσα και δεξιοτεχνία. Ας μην χάσουμε την προοπτική, έτος 1983, το album είναι γεμάτο αυθεντικά ηχητικά τραγούδια πετράδια, από το εναρκτήριο “In The Mirror”, αιχμηρό και με full κιθαριστικό riff, μέχρι το ημι-προοδευτικό “I Wish You Were Here”, που είναι κάπως brutal κι ας μην ξεχνάμε ότι οι Queensrÿche δεν είχαν κυκλοφορήσει ακόμη το ντεμπούτο του EP, και το “Black Wall”, με ταραχώδη riff, εμπρηστικές μελωδίες, κολασμένες γραμμές κιθάρας. Αλλά και οριστικά τραγούδια, όπως το ομότιτλο “The Law Of Devil's Land”, ή το “Sleepless Night” ή το “Speed”. Ο Minoru Niihara στα φωνητικά, είναι σε μια από τις καλύτερες υποκριτικές του δουλειές, ο Akira Takasaki, είναι εξωγήινος στις κιθάρες, ο Masayoshi Yamashita ο πρωταγωνιστής στο μπάσο και ο λαμπρός Munetaka Higuchi γίγαντας πίσω από τα τύμπανα. Ένα μαγικό album, αν και στα Ιαπωνικά, αλλά ένας απόλυτος θησαυρός στην ιστορία του διεθνούς Heavy Metal. Όπως είπα, εδώ κάνουν το μεγάλο άλμα προς τα εμπρός. Τόσες πολλές υπέροχες μελωδίες έχουν εδώ μέσα, το πιο αξιοσημείωτο είναι εξακολουθούν ακόμη και σήμερα, να έχουν τραγούδια από αυτό το album στο set list τους. Όλο το “The Law Of Devil's Land”, έχει φρενήρεις ρυθμούς και συνεχές ανταλλαγές μπάσου και drums, ενώ στο ομώνυμο “The Law Of Devil's Land”, το solo κιθάρας θυμίζει Randy Rhoads. Ένα κλασικό τους Heavy Metal album, από την δεκαετία του 1980 και μου θυμίζουν μια πιο βαριά Ιαπωνική εκδοχή των Scorpions στο απόγειο τους, ο Akira είναι απλά ένας λαμπρός κιθαρίστας…
DISILLUSION
(January 1984)
SIDE I: “Crazy Doctor”, “Esper”, “Butterfly”, “Revelation”.
SIDE II: “Exploder”, “Dream Fantasy”, “Milky Way”, “Satisfaction Guaranteed”, “Ares Lament”.
GROUP: Minoru Niihara – Vocals, Akira Takasaki – Guitar, Masayoshi Yamashita – Bass & Munetaka Higuchi – Drums.
Αυτό ήταν το πρώτο album τους, που άκουσα το 1984, αγοράζοντας το στην εποχή του σε φυσικό χρόνε και θυμάμαι το βινύλιο να παίζει συνέχεια κάθε μέρα, για κάνα 2-3 μήνες στο pick-up μου. Το album ξεκινά δυνατά με το “Crazy Doctor”, που έχει ένα πολύ ωραίο solo κιθάρας, άλλα προς επισήμανση είναι το speed metaller “Esper”, το “Revelation”, το instrumental “Exploder”, το “Dream Fantasy”, το “Milky Way” που έχει ένα πολύ ωραίο κιθαριστικό riff, ως ένα ουράνιο τόξο μια εγγυημένη ικανοποίηση. Η μπαλάντα “Ares Lament”, επαναηχογραφήθηκε και μπήκε εκ νέου στο album “Hurricane Eyes”, αλλά με το όνομα “So Lonely”. Αν μη τι άλλο, ήταν το πρώτο σοβαρό Heavy Metal συγκρότημα από την Ιαπωνία, που προσέλκυσε σοβαρά και με αξιώσεις την διεθνή προσοχή. Σίγουρα, οι Bow Wow ήταν πριν από αυτούς, αλλά η ποιότητα και η αφοσίωση των Loudness στην πραγματική Heavy Metal βαρύτητα, ήταν που έκαναν την διαφορά και την εντελώς διαφορετική πρόταση. Με τον ανώτερο κιθαρίστα Arkira Takasaki και τον τραγουδιστή Minoru Niihara, καθώς και η επιθυμία να κάνουν πιο σοβαρό Heavy Metal, ήταν η πραγματική υπόθεση, που τους έκανε αγαπητούς παγκοσμίως. Οι πρώτοι δίσκοι του συγκροτήματος, (“The Birthday Eve”, “Devil's Soldiers”, “Law Of Devil's Land”), είναι μια ελαφρώς σκληρή συμφωνία, όχι μόνο για το γεγονός ότι τραγουδιούνται στα Ιαπωνικά, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο προσελκύουν μια πιο περιστασιακή Hard Rock/ Heavy Rock στάση. Αλλά με το “Disillusion”, ολόκληρη η μηχανή των Loudness ακονίζει σημαντικά και οι πιο εμπορικές ανησυχίες της πρώιμης καριέρας τους, ως επί το πλείστον. Και αυτό δεν μπορεί να είναι πιο προφανές από το εξαιρετικά σφιχτά κιθαριστικά riffs, που ακούγονται σαν μια ελαφρώς πιο ομαλή εκδοχή των παρόμοιων τραχιών στοιχείων των Accept. Λατρεύω, επίσης την καταιγιστική κιθαριστική αίσθηση αυτού του album, ειδικά στο “Satisfaction Guaranteed” κι όλα τα slaming riffs, η κιθαριστική δουλειά του Takasaki είναι καταπληκτική, ένας σολίστας με αξιοσημείωτη δεξιοτεχνία και μεράκι. Αυτός είναι ένας σοβαρός δίσκος του group, ενώ, τα μελλοντικά albums, θα βυθιστούν κάπως προς το ραδιοφωνικό Heavy Metal, αλλά θα διατηρήσουν τουλάχιστον τον τραχύ ήχο τους. Πραγματικά, δεν υπάρχει ένα πραγματικά φτωχό album, από αυτό το συγκρότημα, αλλά οι σπουδαστές του σοβαρού Heavy Metal, θα πρέπει να κάνουν την αρχή από αυτό, ως προτεραιότητα τους και μετά ας πάνε στα υπόλοιπα. Πριν ξεκινήσει η εκστρατεία για την κυκλοφορία του “Thunder In The East”, το group μας παρουσίασε μια σειρά από καυτές ηχογραφήσεις και το πιο καυτό από την παρτίδα, είναι το “Disillusion”. Σφιχτό, σκληρό και κακό τα λέει όλα… που αναδεικνύουν την επιδεξιότητα του κιθαρίστα Akira Takasaki. Ενώ, οι προηγούμενες κυκλοφορίες ενσωμάτωσαν στίχους στη μητρική τους γλώσσα και στα αγγλικά, εδώ, ο τραγουδιστής Minoru Niihara, τραγουδά τα περισσότερα στα αγγλικά. Αν και πραγματικά δεν έχει και μεγάλη σημασία, ωστόσο, καθώς το μεγαλύτερο μέρος των τραγουδιών, είναι για μένα είναι κάπως ακατανόητο, αλλά εξακολουθεί να ακούγεται καλά, πάνω από τον τοίχο του ήχου.
THUNDER IN THE EAST
(January 1985)
SIDE I: “Crazy Nights”, “Like Hell”, “Heavy Chains”, “Get Away”, “We Could Be Together”.
SIDE II: “Run For Your Life”, “Clockwork Toy”, “No Way Out”, “The Lines Are Down”, “Never Change Your Mind”.
GROUP: Minoru Niihara – Vocals, Akira Takasaki – Guitar, Masayoshi Yamashita – Bass & Munetaka Higuchi – Drums.
Φτάνοντας στην Αμερική για να διαδώσουν κι άλλο το αυξανόμενο fanbase τους, σίγουρα ήταν σε μια καλή θέση για να το κάνουν. Ο παραγωγός, Max Norman, φροντίζει να έχουν ηχητικά ένα Mötley Crüe “Shout At The Devil” στυλ και το υλικό έχει απομακρυνθεί από την περίπλοκη ευκρίνεια του “Disillusion”. Οι Loudness εξακολουθούσαν να είναι ένα Metal συγκρότημα μέχρι το κόκαλο, ενώ, παραμένουν ακόμη αυθεντικοί. Υπάρχουν κάποια ζητήματα μετάφρασης από τα Ιαπωνικά προς τα Αγγλικά, αλλά ο Niihara προσαρμόστηκε καλά στο να τραγουδά μια νέα γλώσσα. Ο Takasaki τεμαχίζει τα μυαλά μας και έβαλε το Ιαπωνικό Μetal στον παγκόσμιο χάρτη, με πολύ σοβαρά εχέγγυα. Η μεγάλη προσπάθεια του group, να ταράξει τα πράγματα στη Μetal σκηνή της Βόρειας Αμερικής τροφοδοτήθηκε κυρίως, από την κυκλοφορία του “Thunder In The East”, από την Atco. Ενώ, η ακροβατική δουλειά του κιθαρίστα Akira Takasaki ήταν άψογη, προκαλώντας όλους τους fans της εξάχορδης, τα αγόρια από την πυκνοκατοικημένη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, προσπάθησαν πάρα μα πάρα πολύ για να σπάσουν την ανταγωνιστική αγορά των ΗΠΑ. Η ηχογράφηση των δέκα τραγουδιών του “Thunder In The East”, χτυπά σαν κεραυνός τη μεγάλη αρένα των fans, με το flash rockin' opener τραγούδι “Crazy Nights”. Όλο το LP, έχει έναν άμεσο σπινθήρα Heavy Metal θερμότητας, αν και παρεμποδίζεται από τους φτωχούς στίχους και την έλλειψη οτιδήποτε μπορεί να αμφισβητήσει τη βαριά επίθεση των Judas Priest, Scorpions και Accept, για να αναφέρουμε μόνο μερικούς από τους μεγάλους της δεκαετίας του 1980. Το group ποτέ δεν μπόρεσε να κατακτήσει τις πολιτείες των ΗΠΑ, όπως τα παραπάνω ονόματα, ήταν προορισμένο να βυθιστεί σε μια κατάσταση λατρείας από τους fans. Το συγκρότημα ήταν ήδη γνωστό στην Ευρώπη, εξάγεται και στις ΗΠΑ του Ronald Reagan, διασκεδάζοντας κάποιους Αμερικανούς fans λόγω της προφοράς του τραγουδιστή. Οι Loudness έπαιξαν ένα μελωδικό, αλλά βαρύ σκληρό Rock, με πολεμικό ήχο, έχοντας έναν σπουδαίο κιθαρίστα τον Akira Takasaki, που πήγε την κλασική μαεστρία του Ritchie Blackmore σε άλλο επίπεδο, πολλά Αμερικανικά συγκροτήματα θα τον ήθελαν διακαώς στην σύνθεση τους. Οι στίχοι είναι εντάξει, ενώ, ο τραγουδιστής Minoru Niihara τους τονίζει με έναν εμφατικό, παθιασμένο τόνο. Το “Thunder In The East”, είναι το πιο δημοφιλές τους LP και αυτό που τους έδωσε παγκόσμια προβολή, με την εξαιρετική παραγωγή από τον Max Norman. Τραγούδια όπως τα… “Crazy Nights”, “Heavy Chains”, “We Could Be Together”, “Run For Your Life”, “Clockwork Toy” και “The Lines Are Down”, συνδυάζουν το σπάνιο πρώιμο Heavy Metal Rock τους, με την ακουστική των KISS, που ζωογόνησε το group με πολύ καλά αποτελέσματα. Τούτο το album έχει μόνον συγκινητικούς ύμνους και μελωδίες που μας λέει ότι και οι Ιάπωνες έχουν ψυχή.
LIGHTNING STRIKES
(July 1986)
SIDE I: “Let It Go”, “Dark Desire”, “1000 Eyes”, “Face To Face”, “Who Knows”. SIDE II: “Ashes In The Sky”, “Black Star Oblivion”, “Street Life Dream”, “Complication”.
GROUP: Minoru Niihara – Vocals, Akira Takasaki – Guitar, Masayoshi Yamashita – Bass & Munetaka Higuchi – Drums.
Ακόμη ένα καλό album, όπου έχει καλά τραγούδια όπως τα… “Dark Desire”, “1000 Eyes”, “Face To Face”, το υπέροχο “Ashes In The Sky” και το “Street Life Dream”. Αν κι ακούγονται λιγότερο Ηeavy Μetal σε αυτό τον δίσκο, από ότι σε μερικά από τα πρώτα album τους, αλλά χάρη στον ήχο της κιθάρας μπορείτε ακόμα να ακούτε καθαρό Loudness ήχο κατά τη διάρκεια αυτού του LP. Για να είμαι ειλικρινής όμως, από όλους τους πρώτους δίσκους τους, αυτό το album είναι το λιγότερο αγαπημένο του κοινού τους. Επιστρέφω όμως στο καταιγιστικό και πολύ σημαντικό για την Αμερικανική αγορά LP, Ιάπωνες που σε πάνε κατευθείαν στην Άγρια Δύση του Heavy Metal, για άλλη μια φορά με τούτο το album, χωρίς να είναι καθόλου κλισέ. Τα εννέα τραγούδια του “Lightning Strikes”, αποδίδουν από την πλευρά της κιθάρας, την ξέφρενη επίθεση του Takasaki που εμφανίζεται από την αρχή με το πρώτο κιόλας τραγούδι. Τα riff είναι υψηλής έντασης και τα leads δένουν καθ' όλη την διάρκεια της ηχογράφησης, ενώ, τα φωνητικά από τον Niihara δεν εμποδίζουν την προσπάθεια που στερείται κάπως, λόγο του στιχουργικού περιεχομένου. Το παίξιμο κιθάρας και η παραγωγή του Max Morman, είναι επίσης πολύ ωραία, όπως θα περίμενε κανείς, άλλωστε. Το “Lightning Strikes”, που είναι η Αμερικανική εκδοχή-έκδοση του Ιαπωνικού LP τους “Shadows Of War”, αλλά κι ένα από τα σπουδαία έργα στην καριέρα του group, που κυκλοφόρησε σε δύο διαφορετικές εκδόσεις, μια για τις αγορές της Βόρειας Αμερικής και της Ευρώπης και μια για την Ιαπωνική αγορά. Μετά από ένα θεμελιώδες και ιδιαίτερα αναγνωρισμένο album όπως το “Thunder In The East”, ο Takasaki και η ομάδα του, βρέθηκαν σε μια σημαντική δοκιμασία στην οποία ήταν απαραίτητο να διατηρηθεί το επίπεδο ποιότητας του προηγούμενου album, αν ήταν δυνατόν και από την άλλη να έρθουν λίγο πιο κοντά στην αγορά της Βόρειας Αμερικής, την οποία τόσο απεγνωσμένα ήθελαν να κατακτήσουν. Οι “Thunder In The East”, έπεισε για άλλη μια φορά και μάλιστα κατέληξε να είναι το best-seller album, όλης της καριέρας τους, στις ΗΠΑ. Αλλά ας μην ξεχάσει κανείς, πως ακόμη μεγέθυναν όσο μπορούσαν το όνομα τους, το συγκρότημα σεβάστηκε ένα προς ένα όλα τα μουσικά συστατικά που είδαν να γεννιούνται, σε άμεση σύνδεση με το πιο κλασικό Heavy Metal. Αλλά είναι αλήθεια ότι σιγά-σιγά ενσωμάτωσαν νέους καλλιτεχνικούς παράγοντες που προσπάθησαν να τους συνδέσουν περισσότερο με ολόκληρο το Hard Rock μουσικό τους υπόβαθρο, στην Rock σκηνή των ΗΠΑ, κάτι που αναμφίβολα παρατηρήθηκε σε αυτό το LP. Ο Akira ήταν και πάλι σε εξαιρετική στιγμή, υποστηρίχθηκε για άλλη μια φορά με μια τέλεια παράσταση από το υπόλοιπο group, με ένα συνθετικό έργο, που για άλλη μια φορά τον εξυμνεί. Το “Thunder In The East”, είναι γεμάτο από μεγάλες μουσικές στιγμές, με εξαιρετικά τραγούδια που έχουν γίνει μέρος της μουσικής κληρονομιάς της γενιάς των 80’s. Tο συγκρότημα έδειξε την άξια του και τούτο το δισκογραφικό έργο ήταν το σήμα εκκίνησης, με το Hard Rock τους, που δούλεψε τόσο καλά στις ΗΠΑ εκείνα τα χρόνια, σήμα κατατεθέν του οίκου τους, εκείνα τα riffs της κιθάρας από την σχολή των Jake E. Lee, George Lynch. Καθαρά εμπρηστικός ο Akira, λάμπει εξαιρετικά στις έξι χορδές του, που σου θυμίζει πότε Dokken και πότε Van Halen και σε κάνει για άλλη μια φορά να ερωτευτείς την κιθαριστική του ερμηνεία, μέσα από μια εκπληκτική μουσική ποιότητα. Θα ήθελα επίσης να επισημάνω τη φωνητική δουλειά του σπουδαίου Minoru Niihara, το έμβλημα του ήχου των Loudness εκείνα τα χρόνια, ορατό πρόσωπο και σημαία τους χάρη σε αυτόν τον ψηλό τόνο που αναγνωρίζεται από μίλια μακριά. Υπέροχο album για άλλη μια φορά, ένα συγκρότημα που εκείνα τα χρόνια ήταν μια πραγματική ασφάλεια ζωής, δείχνοντας εξίσου στιβαρότητα, αποτελεσματικότητα και καλλιτεχνική ποιότητα. Η κιθαριστική δουλειά του Takasaki, ήταν για άλλη μια φορά πραγματικό σκάνδαλο, πόσο λίγη δικαιοσύνη έχει αποδοθεί σε αυτόν τον άνθρωπο…
HURRICANE EYES
(August 1987)
SIDE I: “S.D.I.”, “This Lonely Heart”, “Rock 'N Roll Gypsy”, “In My Dreams”, “Take Me Home”.
SIDE II: “Strike Of The Sword”, “Rock This Way”, “In This World Beyond”, “Hungry Hunter”, “So Lonely”.
GROUP: Minoru Niihara – Vocals, Akira Takasaki – Guitar, Masayoshi Yamashita – Bass & Munetaka Higuchi – Drums.
Σε τούτο το album, μπορείτε να βρείτε ως guest μουσικούς τους Gregg Giuffria και David Glen Eisley (Giuffria), αλλά και τον Tod Howarth (Frehley’s Comet). Αυτό το LP, πρέπει να το έχετε σίγουρα ακούσει, από την μακρινή Ηeavy Μetal δεκαετία του 1980. Εδώ, επίσης βρίσκουμε και τον σπουδαίο παραγωγό Eddie Kramer, όπου τους δίνει έναν εντελώς άλλο Αμερικανικό αέρα. Ίσως, για τους περισσότερους metalheads να είναι ένας κάπως US Pop Metal προσανατολισμός, αλλά το “Hurricane Eyes” είναι τόσο σταθερό όσο και τα καλύτερα albums των Loudness, “Thunder In The East” και “Disillusion”. Τα πλήκτρα του Gregg Giuffria και η κομψή παραγωγή του Eddie Kramer, προσθέτουν κάποια πιο φιλική προς το ραδιόφωνο γοητεία (αν ισχύει αυτό), αν και τα δυνατά τραγούδια όπως τα… “S.D.I.”, “Strike Of The Sword”, “Take Me Home” και “Hungry Hunter”, διατηρούν το Loudness στοιχείο και τα Heavy Metal διαπιστευτήρια τους, είναι εντελώς άθικτα. Από την άλλη ομως, μελωδίες όπως τα… “In My Dreams”, “This Lonely Heart” και ο λαμπρός ύμνος “Rock ‘N' Roll Gypsy”, φέρνουν ένα εμφανές AOR μελωδικό ροκ στοιχείο, όχι πολύ διαφορετικό από αυτό των Saxon, των Judas Priest ή ακόμα και των Black Sabbath, που έκαναν εκείνη την εποχή, στα 1987. Το τελευταίο τραγούδι του δίσκου είναι η power-μπαλάντα “So Lonely”, μια επανάληψη του “Ares Lament” από το “Disillusion”, με παθιασμένα φωνητικά από τν Minoru Niihara, για να κλείσει το LP σε μια συναισθηματική νότα. Το “Hurricane Eyes”, είναι ένα πολύ στιβαρό Hard Rock Metal album, που έρχεται σαν μια από τις καλύτερες συμμετοχές από αυτό το φημισμένο Iαπωνικό συγκρότημα, αν και η παγκόσμια δημοτικότητα τους, θα αρχίσει να ξεθωριάζει αμέσως μετά. Αυτοί οι εξ ανατολών σκληροί Rockers, αποφάσισαν σε αυτό το σημείο τις καριέρας τους, να προσπαθήσουν να βρουν περισσότερο Αμερικάνικο ήχο. Αυτό που παίρνετε ως δίσκος, είναι περισσότερο μια πιο εμπορική ατμόσφαιρα και προσέγγιση. Τα τραγούδια τώρα είναι πιο πιασάρικα, που αυτοί οι τύποι μπορούν να παίξουν, αν μπορείτε να ξεπεράσετε και το γεγονός, ότι ακόμη εξακολουθούν να μαθαίνουν τα αγγλικά, νομίζω ότι θα απολαύσετε τα περισσότερα από τα albums των Loudness. Ναι, έχουν μια πιο εμπορική αίσθηση, αλλά εξακολουθούν να είναι ένα σχετικά βαρύ Heavy Metal group και είναι ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα του σκληρού Rock, που έχει να μας προσφέρει η συμπαθείς Ιαπωνία. Και για να μην γίνομαι κουραστικός πια, ο Akira Takasaki, απλά κεντάει σε όλα τα αυλάκια του album, αυτό ήταν και το τελευταίο δισκογραφικό τους έργο με τον Minoru Niihara στα φωνητικά.
SOLDIER OF FORTUNE
(September 1989)
SIDE I: “Soldier Of Fortune”, “You Shook Me”, “Danger Of Love”, “Twenty-Five Days”, “Red Light Shooter”.
SIDE II: “Running For Cover”, “Lost Without Your Love”, “Faces In The Fire”, “Long After Midnight”, “Demon Disease”.
GROUP: Mike Vescera – Vocals, Akira Takasaki – Guitar, Masayoshi Yamashita – Bass & Munetaka Higuchi – Drums.
Η ανατολή συναντά την Δύση… Η κυκλοφορία του “Soldier Of Fortune”, εκεί στα τέλη της δεκαετίας του 1980 σηματοδότησε την εμφάνιση του Αμερικανού, Mike Vescera (ex-Obsession), ο οποίος εντάχθηκε στο συγκρότημα με την ισχυρή φωνή του. Ο μακροχρόνιος original τραγουδιστής Minoru Niihara, αποχώρησε από το group μετά το album “Hurricane Eyes”, λόγω των διαχρονικών μουσικών διαφορών τους. Ο γνωστός παραγωγός του σκληρού Rock Max Norman, είναι και πάλι πίσω από την κονσόλα. Μαζί με τον Roger Probert, παρήγαγαν το album, το οποίο αναδεικνύει την ευέλικτη φωνή του Vescera, καθώς και τα εξαιρετικά ταλέντα του Akira Takasaki στην κιθάρα. Ωστόσο, από το δίσκο λείπει ένα συμπαγές σύνολο πρωτότυπων τραγουδιών, καθώς και συνηθισμένοι στίχοι. Ακριβώς, όπως η ιστορία πηγαίνει και με τις προηγούμενες ηχογραφήσεις των Loudness, το album διαθέτει πληθώρα από κλισέ του 80’s Hard Rock, της εποχής. Ας πούμε το “You Shook Me”, έρχεται ως μια εκδοχή του επικού Rocker των Scorpions “Blackout”. Όλο το album, είναι γεμάτο από δέκα τραγούδια, κυρίως των τεσσάρων λεπτών, ο δίσκος ακολουθεί ήρεμη διαδρομή σ’ ένα ζευγάρι από τραγούδια, στέλνοντας το “Twenty-Five Days” και το “Lost Without Your Love”, σε μεγάλη ώθηση για ένα μεγάλο διάλειμμα μέσω μιας cross-over μπαλάντας. Παρά το νέο αίμα που μπήκε στο συγκρότημα, απέτυχαν να μας προσφέρουν μια πρώτης τάξεως δισκογραφική προσπάθεια, σε αυτήν την κυκλοφορία, του Ευρω-εμπνευσμένου Heavy Metal. Αν και δεν υπάρχει πραγματικά, τίποτα κακό με το υλικό του group εδώ, ούτε φυσικά και με τα φωνητικά, τα οποία είναι προφανώς αρκετά ικανά, αλλά σοβαρά ποιος θέλει να ακούσει τώρα τους Loudness, με μια αμερικανική προφορά; Ας πούμε οι Van Halen δεν έφεραν ποτέ έναν τραγουδιστή με Ρώσικη προφορά, αλλά ούτε και οι Iron Maiden, μας έδωσαν ποτέ Ελληνική προφορά, (αυτό μπορεί να ήταν πραγματικά ενδιαφέρον, αλλά εντάξει ξεφεύγω). Τα φωνητικά με την Ιαπωνική προφορά στο group αποτελούν, απλώς, πολύ μεγάλο μέρος της εμπειρίας και της ιστορίας των Loudness. Κάτω από ένα άλλο όνομα, θα μπορούσα ίσως να είμαι πιο αντικειμενικός με αυτό, αλλά με το όνομα Loudness εκεί στο εξώφυλλο απλά δεν μπορώ και τόσο. Ναι φυσικα, υπάρχει ενέργεια στη σύνθεση των τραγουδιών και ο νέος τραγουδιστής Mike Vescera, έχει πολύ καλή φυσική φωνή, ενώ, έχουν ωραίες μελωδίες εδώ, αν και το πιο αξιοσημείωτο, όπως πάντα, σε αυτόν τον δίσκο είναι τα solo της κιθάρας του Akira. Ένα από τα καλύτερα albums, τις άξιας και τις δουλειάς του Takasaki. Το “Demon Disease”, το “Running For Cover” και το ομώνυμο τραγούδι “Soldier Of Fortune”, είναι τα καλύτερα παραδείγματα τόσο των solo του όσο και των τραγουδιών του Akira Takasaki, εδώ. Ενώ και το “Faces In The Fire”, είναι ένα ακόμη τραγούδι, σε αυτό το πολύ καλό επίπεδο.
BONUS
LIVE-LOUD-ALIVE, LOUDNESS IN TOKYO
(November 1983)
SIDE I: “Opening Theme (Mars The Bringer Of War)”, “In The Mirror”, “Road Racer”, “I Was The Sun”, “Fly Away”.
SIDE II: “Black Wall”, “Tusk Of Jaguar, Drum Solo”, “Mr. Yesman”.
SIDE III: “Exploder – Heaven Ward”, “Loudness”, “Sleepless Night”.
SIDE IV: “Speed”, “Shinkirô”, “Burning Love”, “Ending Theme (Theme Of Loudness II)”.
GROUP: Minoru Niihara – Vocals, Akira Takasaki – Guitar, Masayoshi Yamashita – Bass & Munetaka Higuchi – Drums.
Παραδόξως, οι Loudness μας παραδίδουν ένα διπλό live album, μετά την τρίτη τους studio κυκλοφορία (όπως οι KISS), που αντλεί τραγούδια κυρίως από το νέο τους album το “The Law Of Devil's Land”. Λοιπόν, αυτό το album παρουσίασε ένα κβαντικό άλμα για το συγκρότημα, καθώς ήταν το πιο σοβαρό και αξιοθαύμαστο Heavy Metal LP, μέχρι εκείνη τη στιγμή. Έτσι λοιπόν, παρουσιάζονται εδώ ως group, μ’ έναν εξαιρετικό ήχο και υψηλή ενεργειακή απόδοση, ακούγονται ακόμη καλύτεροι και από τα studio album τους. Για χρόνια αυτός ο δίσκος, επαινείτο από τους συλλέκτες, για την παραγωγή του καθώς είναι ένα από τα καλά Metal live albums που κυκλοφόρησαν, ενώ, συμπεριλαμβάνεται μαζί με το “Live & Dangerous” (Thin Lizzy) και το “Strangers In The Night” (UFO). Αξίζει πολύ να ακουστεί. Σπάνια βρίσκεται τώρα πια σε βινύλιο, ωστόσο, είναι αρκετά αξιοπρεπές ως live album. Όπως πολλά κλασικά Hard Rock συγκροτήματα έτσι και οι Loudness περίμεναν τρία studio albums πριν βγάλουν ένα live, τα αγγλικά εδώ είναι ελάχιστα, αλλά δεν χρειάζεστε ένα ιαπωνικό λεξικό για να απολαύσετε το “Live-Loud-Alive”. Η ακεραιότητα του group χωρίς συμβιβασμούς, με τον Akira Takasaki σε πλήρη λειτουργία. Μ’ ένα διπλό live album τόσο νωρίς στην καριέρα τους, έπαιξαν άφθονο υλικό χωρίς να υπάρχει ακόμη σε κάποιον δίσκο, για να το γεμίσουν. Ξεκινώντας, το συγκρότημα σχίζει κατευθείαν με το riff για το “In The Mirror”, αυτή η κιθάρα ακούγεται τόσο κλασική, που θα αναρωτιέστε από ποιον δίσκο των Scorpions ή των Metallica είναι. Στο live album, οι κραυγές της κιθάρας μας λένε ότι ο Akira, είναι ένας λαμπρός Heavy Rocker έτοιμος για το ραδιόφωνο. Ακούγεται σαν vintage, Scorpions των αρχών της δεκαετίας του 1980, με πολλά killer riffs, έχει πολλές υπέροχες μελωδικές ανατροπές από έναν απολύτως λαμπρό αστέρι ονόματι Akira. Αν και δεν τραγουδούσαν ακόμη στα αγγλικά, οι μουσικές τους επιρροές ήταν σαφώς από τη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη, που γνωρίζουμε και αγαπάμε. Ενώ, μπορεί να μην αναγνωρίζετε τα τραγούδια, πολλά θα σας φανούν οικεία επειδή αντλούν, από την ίδια μουσική φόρμα των 70’s. Είναι το καλύτερο live album των πρώιμων Loudness, χωρίς εμπορικές φιλοδοξίες, ενώ, χάνετε την ικανότητα να τραγουδάτε μαζί τους τα τραγούδια στα ιαπωνικά, μπορείτε τουλάχιστον να κάνατε headbanging στα riffs και στα solos. Μπορεί κανείς να το ακούσει, γιατί αυτό το album χαίρει τόσο μεγάλης εκτίμησης από τους fans, ακούγεται και σαν εμπειρία…
AKIRA TAKASAKI
TUSK OF JAGUAR
(April 1982)
SIDE I: “Tusk Of Jaguar”, “Steal Away”, “Macula (Far From Mother Land)”, “Ebony Eyes”.
SIDE II: “Wild Boogie Run”, “Gunshots”, “Mid-Day Hunter”, “Show Me Something Good”, “Say What?”.
GROUP: Minoru Niihara – Vocals, Akira Takasaki – Guitars/ Vocals, Masayoshi Yamashita – Bass, Munetaka Higuchi – Drums & Masanori Sasaji – Keyboards.
Το solo ντεμπούτο του λαμπρού κιθαρίστα της Ανατολής, που κυκλοφόρησε το 1982, λίγους μόλις μήνες μετά την κυκλοφορία της πρώτης του δισκογραφικής δουλειάς με τους Loudness. Το “Tusk Of Jaguar”, είναι ένας ενδιαφέρον συνδυασμός ορχηστρικού Heavy Metal, με κλασικό Hard Rock και AOR ήχο, όλα αυτά είναι κατανοητά κάτω από το σαφώς εκλεκτικό προφίλ του δίσκου, με συνεχείς νύξεις σε στυλ, όπως το Symphonic Rock, το Boogie, το Blues ή ακόμα και το Funk. Ο Takasaki τολμάει να ηχογραφήσει μερικά φωνητικά στον δίσκο, μοιράζοντας τα με τον θρυλικό Minoru Niihara, επίσης τραγουδιστή των Loudness. Όπως είπα, ο δίσκος ταλαντεύεται ανάμεσα σε ορχηστρικά τραγούδια με έντονους ρυθμούς, με αρκετά γήινες εκτελέσεις και πολύ μελωδικές μουσικές γραμμές, όπως για παράδειγμα το “Macula (Far From Mother Land)” και με τραγούδια με σαφείς εμπορικούς προσανατολισμούς, πιθανώς σχεδιασμένα για την άπληστη αμερικανική αγορά. Η φωνή του Niihara, εδώ είναι στο πιο φιλικό της, όπως αποδεικνύεται από τα… “Steal Away”, “Show Me Something Good” ή το “Ebony Eyes”. Το “Tusk Of Jaguar” είναι ένα παράξενο έργο, ένα album που απέχει πολύ από τις μουσικές του μητρικού συγκροτήματος, κάτι που από την άλλη θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ένα σπουδαίο σημείο υπέρ του. Αφού, δεν πρέπει να το συγκρίνουμε με τα albums του group, αφού είναι άλλες οι καλλιτεχνικές του εξελίξεις. Ένα διαφορετικό LP, ποικίλο και αναπάντεχο σε ίσα μέρη από Bluesy και Country βάσεις και ορχηστρικά με νεοκλασικούς ρυθμούς, όπως το “Wild Boogie Run”. Το “Tusk Of Jaguar”, μπορει να ενοχλεί μερικές φορές, παίζει στην κόψη του ξυραφιού, παίρνει πολλά μουσικά ρίσκα και ας μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στα μέσα του 1982 με ότι αυτό συνεπαγόταν, ίσως ακούγεται υπερβολικά εκκεντρικό. Τραγούδια που αναμφίβολα ρισκάρουν, αλλά πάντα καταλήγουν να καταφεύγουν σε κεντρικές μουσικές ιδέες βασισμένες στο πιο κλασικό Hard Rock και Blues. Αυτό ήταν το πρώτο και το καλύτερο solo album του Akira κι ένα από τα πρώτα album, από έναν με ήρωα της κιθάρας γενικά.
Επισήμανση: Η παρουσίαση των δίσκων, έγινε κατόπιν ακρόασης στο φυσικό τους προϊόν (LP ή CD) και όχι σε mp3, digital, download και λοιπές αηδίες, που μας (σας) γεμίζουν με αέρα κοπανιστό.